Kinderwens
Hoi iedereen,
Ik ben 12 jaar samen met mijn vriend, ben ondertussen zelf 34 en serieus aan het nadenken over kinderen.
Door het samen te bespreken had ik een punt aangekaart, hij gebruikt soft drugs en als we aan kinderen zouden beginnen zou ik willen dat hij stopt, ik vind het geen basis om zo aan een gezin te beginnen.
Zijn reactie was dat ik onredelijk ben, hem wil beperken en dat ik teveel nadenk over die zaken..
Als hij mag blijven verder roken is er geen probleem en wil hij aan kinderen beginnen.
Ben ik hierin te controlerend? Moet ik het gewoon loslaten en het erbij nemen?
-
je hebt gewoon groot gelijk, hij is onredelijk. Stel hij is alleen thuis met het kind en hij gebruikt soft drugs, hij is dan niet meer alert genoeg, ik zou het niet meer vertrouwen. En het kost geld, dat kan beter naar het kind gaan. Het probleem is, stel hij zou stoppen, hoe weet je dat hij niet meer gebruikt? Waarom gebruikt hij het trouwens? Ik denk toch dat je een keuze moet maken: geen kinderen maar hem gewoon zijn gang laten gaan of kappen met hem. Vind het trouwens erg laf van hem om jou te beschuldigen van onredelijkheid, je wilt hem beperken, je denkt teveel na. Hij legt het probleem om jouw bord. Laf en onvolwassen -
Jaren is het geen probleem maar omdat jouw eierstokken beginnen te rammelen moet hij zich gaan aanpassen aan jouw wensen. Dat slaat inderdaad nergens op. Heb jij zelf ook meegerookt? dan ben je nog hypocriet ook. Het is maar wat je belangrijker vindt; een leuke vent behouden of aan een jengelkind beginnen met een ander. Een niet softdrugs rokende ouder geeft nog geen garantie dat je het perfecte leven met een kind zult krijgen en behouden. Voor hetzelfde geld neem je een kind met een zuiplap, nog veel erger! Of met een narcist, ook daar lopen er genoeg van rond. Je weet het dus maar nooit wat je tegen het lijf loopt. En dan is er nog altijd de keuze om geen kind te nemen, het is namelijk niet verplicht. De wereld is al overvol plus dat de toekomst van NL er ook niet rooskleurig uitziet. Wees erop voorbereid dat kinderen tegenwoordig tot ver in hun volwassen leven thuis moeten wonen ivm woningtekort en dat hun vrijheden en het vrije woord die wij kennen voor hun gaan ophouden...... Daar kun je beter over gaan nadenken dat over het gebruik van een jointje. -
Moeilijk te zeggen; hoeveel blowt hij? En wanneer? Vervang blowen door alcohol drinken en ik zou zeggen ach, een blowtje af en toe als je thuis bent en wil ontspannen of een glas wijn moet kunnen. Is hetzelfde. Maar als iemand ontbijt met bier en gewoon verslaafd is: wegwezen. Kan er dus zo geen antwoord op geven. Ik neem aan dat je geen problemen hebt met blowen/alcohol op zich; dat doet hij immers als heel lang. Als het de hele dag door is zou je vast al eerder hebben gedacht: ik zie hem vrijwel nooit nuchter.. dat is niet ok. Toch? Ps: er is een dame actief hier, helemaal bezeten van het concept 'kinderen krijgen, ja of nee'. Zelf kan ze ze niet krijgen en overschreeuwt dat door te pas en te onpas te melden waarom je vooral géén kinderen moet willen. Trek je daar niks van aan, ze heeft kennelijk ook nog nooit een leuke, normale man ontmoet; allemaal zuipend, meppend vreemdgaan tuig en veel blablabla. Negeren maar! ;-) -
Ai, ik vind dit een moeilijke, omdat ik geen idee heb van de hoeveelheid die hij gebruikt en wat voor effect het op zijn gedrag heeft. Zo nu en dan een jointje roken is heel wat anders dan iedere dag zo stoned als een garnaal zijn. Dat heeft dan ook weer invloed op hoe zwaar het voor hem wordt om te stoppen. Als hij dat al wil. Waar het nu dus niet op lijkt. Het klinkt alsof zijn drugsgebruik nu (al) belangrijker is dan zijn gezondheid, relatie en toekomst. Ga bij jezelf te rade. Gebruikt hij naar jouw mening teveel en vertrouw je er niet op dat hij op een verantwoorde manier met een baby om kan gaan (even los van het feit of hij überhaupt ernaar om zou kijken), dan zou ik eens goed nadenken over je toekomst met hem. Wat heb je liever; hem of een kind? Als je met hem verder wil, dan zal dat kind er mogelijk niet van komen. Kan je daarmee leven? Krijg je daar spijt van? Ga je het hem verwijten later? Als je toch echt wel een kind wil, en liever niet voordat je er naar je gevoel te oud voor wordt, dan zou ik overwegen om je relatie te verbreken. Dat is pijnlijk, maar dan heb je in ieder geval nog de tijd om een andere partner te vinden óf om het avontuur alleen aan te gaan en je kind alleen te krijgen en op te voeden. Misschien niet ideaal, en niet zoals je had gehoopt, maar allicht beter dan een kind proberen te krijgen met iemand die je niet vertrouwt en die niet bepaald mee wil werken. Ik wens je veel sterkte met het doorhakken van knopen en een fijne toekomst, met of zonder een kind. -
Ik wilde eigenlijk zo ongeveer als reactie op schrijven wat Karin (54) heeft gegeven. Dus zie haar reactie. Verder wil ik kwijt dat er genoeg redenen te vinden zijn om wel/geen kind te nemen. Daarnaast moet het natuurlijk ook nog lukken. Ik denk dat het belangrijkste punten zijn: staan wij allebei open voor een kindje in ons leven en is onze relatie stabiel. Het belangrijkste is dat een kind zich welkom voelt en dat het opgroeit in een stabiel gezin. Tevens heb ik ooit gelezen dat alchohol gebruik en drugsgebruik zowel door moeder als door vader (sperma) negatief invloed heeft al op het ongeboren kind dus als je zoiets nou opzoekt qua informatie en het uitlegd en hij wil een kind dan neemt hij vast wel zo zijn verantwoordelijkheden. Tevens als hij s avonds als jij thuis bent een keer een jointje neemt of een glas bier dan zie ik niet de ernst van in. Het gaat echt om hoeveel gebruikt hij, vind ik.