Kinderwens

Vroeger postte ik nog wel eens wat op dit forum, het was fijn om mijn verhaal te kunnen doen. De laatste jaren probeer ik meer mijn verhaal te doen bij vrienden en familie, maar op dit moment zie ik zelf de bomen door het bos even niet meer en heb ik het idee dat mensen in mijn omgeving mijn verhaal niet begrijpen. Kortom, ik heb jullie nodig.

Ik kreeg gisteren een appje van een goede vriendin. Ik heb haar al een tijd niet gezien en voelde me hier ook een beetje rot door. Maar gisteren kwam dus in een appje het hoge woord eruit: ze is zwanger. Nu zou ik willen zeggen dat ik super blij voor haar ben (dit is wel wat ik haar terug heb geappt), maar de waarheid is dat ik na dit bericht twee uur heb zitten huilen. Waarom? Omdat ik zelf zo graag zwanger zou willen zijn. Probleem? Vriendlief wil het nog niet.

Vroeger scheef ik in vriendenboekjes bij de vraag wat ik later wilde worden, mama. In mijn hoofd zit altijd al dat ik graag jong moeder wil zijn. Tegenwoordig is dit zeker niet populair, wie wil er nou vrijwillig in de bloei van zijn of haar leven zorgen voor een ander wezentje? Nou ik, dolgraag zelfs.

Mijn leven is niet altijd makkelijk geweest, dat is het nog steeds niet. Naar mijn mening heb ik geen hoge eisen, ik hoef geen dikke auto en ook geen spetterende carrière. Ik wil gewoon heel graag moeder worden.
Op mijn 20e ben ik zwanger geraakt. Mijn leven zag er op dat moment zo onstabiel uit, dat ik het een kindje niet kon aan doen om op te groeien in alle zorgen. Met heel veel pijn en tranen heb ik het vruchtje weg laten halen. Pijnlijk, omdat ik het toen ook al zo graag had gewild.

Mijn vriend en ik zijn nu twee jaar samen en ja, ook hij weet van mijn enorme kinderwens. Hij zelf wil ook ooit kinderen, maar nu nog niet. En dat doet pijn. Ik word er elke keer zo emotioneel van dat hij de gesprekken ook maar uit de weg gaat. Hij geeft aan dat hij eigenlijk pas over vijf jaar een keer kinderen zou willen, maar dat hij weet dat hij mij niet zo lang kan laten wachten. Hij wil dus over twee jaar best weer eens kijken… Daar moet ik het mee doen, ik kan hem niet dwingen. Maar het doet elke keer zo ’n pijn om geconfronteerd te worden met zwangerschappen om me heen. Ik wil het ook zo graag en weet ook zelf even niet meer hoe ik hier doorheen ga komen.