Jeugdtrauma’s

24-03-2016 12:08 4

Natasja (16) 24-03-2016 12:08

Hoi, ik ben Natasja en ik ben 16 jaar. Ik wil niet mijn echte naam geven want ik ben bang dat ik daarmee problemen krijg. Ik zit nu op 5 VWO en ik heb geen idee waarom ik dit nu doe. Ik wil graag mijn verhaal delen zodat ik het misschien kan verwerken. Ik schrijf zelf ook altijd verhalen maar ik heb deze nog nooit aan iemand laten lezen. Ik ben vroeger seksueel misbruikt en gepest. Het is best wel een ding in mijn leven. Ik dacht dat ik er overheen was maar ik kom telkens terug met mijn gedachtes bij deze ervaringen. Ik heb veel mensen zien sterven en ik heb ook mijn eigen moeder moeten troosten. Het was heel pijnlijk want jij moet dan sterk blijven terwijl je het liefste in een hoekje wil kruipen. Ik probeer deze gedachtes te vermijden maar ik weet niet hoe. Ik heb veel problemen met mijn gevoelens te uiten. Ik lach alles weg. Ik kan niet boos op iemand worden want ik wil niet dat ze zich schuldig voelen of dat ze gekwetst worden. Niemand wilt pijn in zijn of haar leven dus waarom zou ik daarvoor zorgen door boos te worden? Ik heb ooit mijn verhaal met iemand gedeeld maar hij noemde me heel gevoelig. Dit weerhoud me eigenlijk ook om mijn verhaal te delen. Ik wil niet zwak overkomen en als ik al die verhalen lees is iedereen zo nuchter over zijn of haar ‘geheimen’. Ik wil niet meer nuchter doen. Ik wil gewoon dat iemand me troost en die afgrijselijke pijn weg haalt. Als je mijn traumatische gebeurtenissen in een rijtje wilt opsommen krijg je dit: seksueel misbruikt door familieleden, gepest, overlijden van mijn buurmeisje, elke dag krijsen omdat je bang bent dat iedereen dood gaat, overgeplaatst naar een andere basisschool en dus weer helemaal opnieuw beginnen, overlijden van mijn nichtje aan kanker (mijn beste vriendin), middelbare school, een nieuwe beste vriendin gemaakt die me toen verliet voor een ander leukere ‘beste vriendin’, overlijden van mijn opa door verwaarlozing en mishandeling, depressief, elke nacht huilen omdat je niet meer weet wat je moet doen, erachter komen dat je broer zelfmoordgedachtes heeft, een meisje die ik ken die zelfmoord heeft gepleegd en als laatste zit ik met twee goeie vriendinnen die het leven niet meer zien zitten. Het is dan ook lastig voor mij om zelf ook nog positief te blijven.Ik wil positief blijven want ik ben ervan overtuigd dat god over me waakt, zonder hem zou ik er nooit meer bovenop gekomen zijn. Ik zou in mijn depressieve sleur blijven. Het is nu alleen de vraag hoe ik al die pijn kan verwerken. Heeft iemand een idee?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

  • Ramona 24-03-2016 13:41
    Hallo Natasja, Heb je er al eens aan gedacht om professionele hulp te zoeken. Een aantal van die zaken zijn al heel zwaar als een volwassen persoon dit op zijn bordje krijgt, laat staan als je zo jong bent. Ik kan me voorstellen dat je het misschien moeilijk vindt om die stap te zetten. Daarom geef ik je de volgende tip. Er is een online hulpverlenerssite. Heb ik zelf laatst ook even rondgekeken en zelf hulp gezocht toen er iets op mijn pad kwam waar ik even geen raad mee wist. Daar kun je met leeftijdsgenootjes praten, maar ook met hulpverleners. Het is anoniem en gratis. Mij heeft het erg veel gebracht. Hopelijk jou ook!! Wens je ontzettend veel sterkte en kracht. Leven kan soms heel moeilijk zijn, maar ook ontzettend de moeite waard. Groetjes Ramona, De site die ik bedoel is https://www.anoniemhulp.nl/
  • Missy 24-03-2016 15:30
    Lieverd wat erg voor je dat je zoveel hebt meegemaakt. Dat je gevoelig bent is geen kritiek, daar is niks mis mee. Als ik je zo hoor denk ik dat je een angststoornis hebt ontwikkeld door een post-traumatisch stress syndroom. Ik ben geen prof, dus zeker weten doe ik het niet, maar ik herken de symptomen. Ook ik heb ptss gehad en heb hulp gezocht bij de psycholoog. Ik raad jou hetzelfde aan en je broer ook. Het is de enige manier om mentaal weer gezond te worden.
  • Rachel 27-03-2016 09:31
    Je hebt een zwaar leven, begrijp ik. Ik heb zelf ook het nodige meegemaakt en herken in mijn eigen leven ook wel dingen waar jij doorheen gaat en bent gegaan. Wat me vooral opvalt in je verhaal is dat je zegt dat God over je waakt. We hebben net Goede Vrijdag gevierd. Vandaag is het Pasen. We vieren dat Christus voor ons is gestorven en opgestaan uit de dood. Dit is niet in de eerste plaats om onze zonden te vergeven, maar vooral omdat Hij een relatie met ons wil. Het is inderdaad waar dat Hij over je waakt. Hij wil je kracht geven om hieruit te komen. Je mag al je pijn en al je verdriet met Hem bespreken. Hij wil je helpen om deze pijn te verwerken. Je kunt gewoon uithuilen bij Hem, Hem alles zeggen wat je wil. Ik weet zeker dat Hij je er doorheen zult trekken, als je dicht bij Hem blijft leven. Als je verder wilt praten, mag je via de redactie contact leggen. Dan kunnen we eventueel ook samen bidden. Heel veel sterkte ermee.
  • anoniem 31-03-2016 01:36
    Stap 1: Raak al die emo vrienden van je kwijt, ze gaan je hier echt niet verder in helpen. Stap 2: Heb een doel in je leven : een studie die je wilt doen, baan die je wilt krijgen, sport waar je in wilt uitblinken, wat dan ook Stap 3: Realiseer je dat de dood en het leven inherent aan elkaar verbonden zijn. Het is zeker triest, maar uiteindelijk komt iedereen te overlijden. Kijk terug naar de mooie momenten, en ondanks dat ze er niet in werkelijkheid zijn draag je je herinneringen altijd bij je. Stap 4: Zoek professionele hulp als je seksueel misbruikt bent en daar nog steeds mee zit, ga met een psycholoog praten bijvoorbeeld (of eerst eens naar de huisarts) daar zijn ze voor en die hebben veel ervaring met dit soort zaken. Soms helpt alleen het praten in persoon er al over (en dan niet met depressieve vrienden die er dan nog weer een schepje bovenop doen bv), soms mocht je misschien besluiten om alsnog aangifte te doen, ook als is het waarschijnlijk al jaren later. Stap 5: Als je alles hiervoor doorlopen hebt moet je je misschien wat verdiepen in de mindfullness, het is een techniek die ook veel in de psychotherapie gebruikt wordt waarbij je je leert concentreren op het hier en nu, en bewust op dingen kan richten, maar ook dingen los leert te laten. Het klinkt alsof het je allemaal erg hoog zit, wacht vooral niet te lang en begin gewoon stappen te nemen, ook al heb je er misschien nog niet zo'n zin in, als je inderdaad van die pijn en dat verdriet af wilt zul je er hard voor moeten knokken en jezelf niet laten ontmoedigen door terugslagen. Realiseer je ook dat je niet alleen bent, het mag dan zo zijn dat je een stuk moeilijker dan gemiddeld leven hebt tot nog toe, maar iedereen maakt overlijden van mensen die dichtbij je staan mee, heel veel mensen zijn misbruikt, heel veel mensen denken wel eens over zelfmoord na of nemen stappen daar in. Het komt allemaal voor, ook bij mensen waarvan je het misschien niet verwacht, dit zijn niet de onderwerpen waar iedereen gezellig over gaat zitten praten.