Jeugdliefde !!!

27-06-2017 13:48 4

Joanne (48) 27-06-2017 13:48

Ik ben een vrouw, ruim 11 jaar getrouwd. Mijn man is een goede man, maar door zijn psychische problemen ben ik in de loop van de jaren meer zijn verzorger geworden dan dat ik zijn partner ben. De relatie is niet meer gebaseerd op gelijkwaardigheid, hij is gedeeltelijk afhankelijk van mij en stelt zich ook erg afhankelijk op.

10 maanden geleden heb ik mij jeugdliefde via internet opgespoord. |Na 30 jaar hebben we elkaar ontmoet voor een kopje koffie en eigenlijk direct zagen wij weer in elkaar wat er vroeger ook was en wat blijkbaar nooit helemaal over is gegaan. Nu zien wij elkaar geregeld en ik kan zeggen dat ik oprecht van hem hou en hij van mij.

Maar ook hij is getrouwd, hij geeft aan dat hij niet weg kan gaan bij zijn vrouw doordat hij dan verstoten wordt door zijn familie en zijn kinderen, de sociale druk is erg groot in zijn familie ( in mijn familie ook) . Als zijn vrouw bij hem weggaat zou dat geen probleem zijn , maar mijn jeugdliefde geeft aan dat hij eigenlijk ook niet de confrontatie aan durft te gaan.
Ik kan mij dat goed voorstellen omdat ik met het zelfde probleem zit , hoe kan ik een man met allerlei problemen in de steek laten voor een ander?

Maar hoe kan ik zo door blijven gaan met al dat bedrog. Ik weet dat het een keer gaat uitkomen, ik kijk uit naar die dag maar vrees ook die dag. Soms zou ik graag zijn vrouw willen vertellen hoe het zit maar dat is niet aan mij om te doen.
Jo
Wie kan mij advies geven want dit is geen gezonde situatie?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

  • Claudia 27-06-2017 14:19
    Ik ben dan misschien wel een stuk jonger dan jou Joanne, maar wat ik persoonlijk eerst zou doen is de relatie met je huidige man bekijken en beëindigen als dit voor jou persoonlijk beter is. Ik heb zelf 10 jaar in een relatie gezeten met een man die psychische problemen had die van kwaad tot erger werden. Uiteindelijk deed ik alles, er was geen ons meer maar patiënt en verzorger. Hoe pijnlijk het ook is om iemand te verlaten, echter mag een relatie nooit ten kosten van jezelf gaan. Als er iets is wat ik heb geleerd is dat ik er voor anderen kan zijn maar dat er ook een ik is. Wat betreft de "stiekeme" relatie, hier kan ik niet over mee praten. Ik zou zeggen als jullie echt zo gelukkig zijn met elkaar zou je daar samen uit moeten komen toch? Dan kan die man toch tegen zijn huidige vrouw en familie vertellen dat hij niet gelukkig is? En wat is er belangrijker gelukkig zijn en nagekeken worden door familie (wat waarschijnlijk wel weer goed komt, en anders zijn het geen mensen die om je geven) of ongelukkig voor de rest van je leven in een relatie zitten? In ieder geval heel veel succes! Volg je hartje.
  • Blauwe Bennie 28-06-2017 10:43
    De meeste dingen lossen zich vanzelf op. Het is als een vuur wat langzaam uitdooft zonder brandstof. Hoe meer brandstof je erop gooit hoe harder het gaat branden. Mijn advies: niets doen.
  • Loes78 04-07-2017 19:37
    Ik zal aangeven bij je jeugdliefde om samen verder te gaan.Dan maar leven zonder familie.Als iemand echt om je geeft zoals een goede familielid dan zouden ze je heus niet verstoten en anders moeten jullie maar denken dan maar liever samen gelukkig zonder familie.Het gaat om jullie geluk. Misschien een goede brief op te stellen samen met je jeugdliefde die jullie naar familieleden kunnen versturen als jullie de stap hebben ondernomen.Een stappenplan opstellen zoals waar wonen etc etc voordat jullie de stap ondernemen.Zo kunnen jullie per stapje groeien voordat jullie de hele grote stap gaan ondernemen en ben je ook goed voorbereid. Wil hij hier niet per stapje aan werken om zo het einddoel te bereiken dan moet je je afvragen of zijn liefde echt wel groot genoeg voor jou is.Echte liefde overwint alles.Ga voor je eigen geluk en wat is nou uiteindelijk beter ook voor je man?Een vrouw die bij hem blijft uit medelijden of haar eigen weg verder gaat zodat hij misschien ook een partner kan vinden die beter bij hem past.
  • Tina 05-07-2017 21:36
    Ik zit aan de andere kant . Ik ben chronisch pijnpatiënt . Komt er nog bij dat ik bijna geen enkele pijnstiller verdraag . Als mijn man met wie ik 29 jaar getrouwd ben mij zou laten zitten , dan pleeg ik zelfmoord . En dat is geen dreigement . Ik ben een wrak , en hij doet alles de engel ! Soms is de pijn zó érg dat ik begin te drinken ! Mijn partner lijd dan zó erg mee dat hij ook begint te drinken . Dat doet mij onnoemelijk veel verdriet . Ik begrijp echter volledig dat je voor jezelf wil kiezen . Denk aub goed na voor je deze stap zet ! Het kan je partner volledig over de afgrond duwen !