Ik weet het even niet.
Ik heb even getwijfeld of ik dit wel hier zal plaatsen, maar misschien helpt dit een last van me weg te nemen.
Het gaat om het volgende. Mijn man en ik zijn beiden 55 jaar en kennen elkaar al ruim 40 jaar, we zijn inmiddels al bijna 30 jaar getrouwd. We hebben het erg fijn samen maar helaas geen kinderen.
Toen wij een tijdje terug samen in bed lagen spraken we over allerlei dingen uit onze tienertijd, zoals we wel vaker doen. En die keer over onze eerste keer sex samen. Dat was toen heel bijzonder en spannend want als mijn man (toen nog mijn vriendje) bij ons logeerde mocht hij nog niet bij mij slapen van mijn moeder maar op zolder. Al pratende versprak waarschijnlijk mijn man zich want hij zei dat ik niet zijn eerste was. Hij schrok er zelf van.
Na wat aandringen van mij bleek het volgende:
Op een erg koude winternacht was mijn man van zolder even naar beneden gelopen om wat bij te warmen, omdat hij maar niet warm worden onder de dekens. Mijn moeder had hem waarschijnlijk gehoord en deed haar slaapkamerdeur open en vroeg hem wat hij van plan was. Hij zei dat hij het erg koud had, en mijn moeder zag dat hij stond te klappertanden van de kou. Ze pakte zijn hand en zei, als hij stil kon zijn, dat hij wel bij haar kon komen liggen. Even voor de duidelijkheid, mijn man was toen 17 en mijn moeder een weduwe van 50.
Mijn man heeft me niet de details verteld (en wil het ook niet) en wie er de aanleiding toe gaf, maar tot mijn schrik vertelde hij dat hij toen voor de eerste keer sex had. Met mijn moeder dus! Hij is door mijn moeder ontmaagd.
Dat is nu al even geleden geleden dat mijn man mij dit vertelde en hij wil er verder niet meer over praten omdat het al zolang geleden is. Ook wil hij niet zeggen of hij daarna nog wel eens sex met haar heeft gehad. Wie weet of hij niet elk weekend, als hij bij ons logeerde, naar beneden is geslopen om naar mijn moeder te gaan. Ik denk haast wel dat ze regelmatig sex hadden, ook al omdat na ons trouwen mijn moeder van tijd tot tijd belde of mijn man naar haar toe kon komen om haar met iets te helpen, en dan ging hij altijd alleen. Maar eerlijk gezegd weet ik niet of ze dan sex hadden. En ik kan het ook maar moeilijk begrijpen want mijn moeder is een diepgelovige vrouw, net zoals wij.
Ik kan het niet meer aan mijn moeder vragen want zij is vier jaar geleden overleden. Ik heb nu wel een heel andere herinnering aan haar.
Ik hou veel van mijn man, en ik weet dat hij ook erg veel van mij houdt, en ik wil er niet aan denken wat ik zonder hem moet.
Maar dit moet toch een plaats krijgen bij mij. Ik weet alleen nog niet hoe want ik heb er sindsdien slapeloze nachten van en ik bid veel.
-
Dit lijkt me van A tot Z verzonnen. Of door jou, of door je man; dat weet ik niet, maar dit is nou tylisch iets voor een Netflix deamaserie, niet voor hier en nu. -
'@jeannie, je kan het wel eens mis hebben, dit soort dingen komen wel voor. Ik wil het niet over mezelf hebben maar ik kijk hier niet vreemd van op. Wat Verward aangaat kan ik alleen maar zeggen, kijk naar de goede dingen die jullie samen hebben, dat weegt uiteindelijk zwaarder. -
'@Jeanne, dit is aan jou om het wel of niet te geloven. Ik kan mijn gedachten wel beter gebruiken dan dingen verzinnen in deze situatie. @Frits, ik weet dat er nog wel vreemdere dingen voorkomen dan mijn geval. Mijn man en ik hebben het fijn en goed samen, al bijna 30 jaar getrouwd en dat is tegenwoordig al bijzonder. En dat waardeer ik ook heel erg. Daar kijk ik maar naar. Ik wil er aan geloven dat het maar eenmalig was. Ik schreef al dat mijn moeder een diepgelovige vrouw is en misschien heeft zij het hier ook moeilijk mee gehad. Maar ik weet uit eigen ervaring hoe aandringend mijn man kan zijn en dat er soms moeilijk tegenstand tegen geboden kan worden. Ik hoop dat zij in gebed hier vrede mee gevonden heeft. Mijn man is nog steeds erg gesloten hierover dus wat erna gebeurd is zal voor altijd wel een geheim blijven. Het zal in de tijd zitten voor het een plaatsje heeft. Tot die tijd probeer ik maar vrede in het gebed te vinden, Dank u voor de reacties. -
Als ik jou was dan zou ik elke detail eisen van je man. Geef aan dat jij hem het niet kwadelijk neemt maar dan wel al je vragen beantwoord wilt hebben om het te kunnen verwerken. Niet allen qua verwerking voor zichzelf maar vooral naar jou toe is hij het moreel verplicht. Wijs hem daarop. Er zou veel bij je losmaken dus plan een EDMR sessie in om het geheel te kunnen verwerken. Beiden kunnen het pas verwerken om eerlijk te zijn. Stel de vragen die je wilt stellen en zwijg niet omdat je denkt dat je man dat niet leuk vindt. Voor je man opkroppen en zo'n geheim jaren te dragen is zwaar en dst moet eruit en ben je ook verplicht toe aan je vrouw. Succes! -
'@Ellen, bedankt voor uw goede bedoelingen, maar zo werkt het niet bij mijn man. Hij is nog minder toegankelijk dan Fort Knox en dan overdrijf ik niet. Hij zal liever zijn tong afbijten dan er nog iets over kwijt willen. Ik denk dat hij het zichzelf enorm kwalijk neemt dat hij zich dit heeft laten ontglippen. Het lijkt mij het beste om het maar als een jeugdige onbezonnenheid te zien, hoewel het moment van zijn eerste keer wel een belangrijk moment was. Het blijft bij mij ook maar gissen of hij vaker sex met mijn moeder gehad heeft, hij zal me dat toch nooit laten weten als dat wel gebeurd is. Ik kan in deze alleen mijn moeder moeilijk inschatten, aan de ene kant zie ik het als een onbezonnen moment, ik begrijp best, als ik mezelf naga, dat je de controle o brpalde momenten kan verliezen bij bepaalde verlangens. Aan de andere kant kan ik het haar, als diep gelovige vrouw, moeilijk voorstellen dat zij zich heeft laten verliezen in dat moment. Maar ja, ik weet op mijn leeftijd ook wel dat mensen raadselachtiger in elkaar zitten dan je zo oppervlakkig aan ze kan zien. Ik heb in ieder geval met het plaatsen hiervan beter kunnen nadenken, mijn hart bonst niet meer zo erg als ik er aan denk. Het zit in de tijd, denk ik. En nogmaals, mijn man is door de jaren heen de liefste en behulpzaamste echtgenoot geweest en dat is hij nog steeds. Het lijkt dat voor hem dit gebeuren niet meer bestaat, Nogmaals, bedankt voor de aandacht en de reacties. -
Hoe het hele verhaal uit zijn duim kolt of niet, het veranderd niets aan het simpele feit dat het in het verleden ligt. Wat heeft het in essentie voor zin om dit op te diepen en er een psychologisch drama van te maken. Je wilt met je man doorgaan of je wilt het niet!? Handel daar dan naar en stop met zelfkastijding!