Ik raakte mijn “vrienden” kwijt nadat ik stopte met drinken
Ik ben altijd al een gevoelig en angstig kind geweest. Maar tijdens mijn pubertijd nam dit heftigere vormen aan. Paniek en angstaanvallen met depressie tot gevolg. Het onbegrip in mijn omgeving zorgde ervoor dat ik tijdens deze pubertijd een manier ben gaan vinden om de angst de baas te blijven. Naast mijn therapieën, die ik trouw bleef volgen, vond ik troost in alcohol. Alcohol verdoofde, waardoor ik tijdelijk geen angsten voelde, ik kon ontspannen, het hoofd was even stil, en ik was niet meer de schuchtere grijze verlegen muis die ik altijd geweest was. Toen ik (pas rond mijn 30e) merkte dat mijn alcoholgebruik problematisch werd, als in niet meer weten hoe ik thuis gekomen ben, niet meer weten wat ik tegen wie gezegd heb, en me de dagen erna nog depressiever voelen, besloot ik resoluut geen druppel meer te drinken. In plaats daarvan ging ik sporten, genoot ik ineens van de tijd die ik over had omdat er geen katers meer waren, en voelde ik me voor het eerst in mijn leven helemaal top! Echter, de “vrienden” en ik plaats ze bewust tussen aanhalingstekens, die ik in de jaren om mij heen verzameld heb (allemaal stevige drinkers) hebben me laten vallen als een baksteen, vanaf het moment dat ik aangaf niet meer te willen drinken. “Saai, ongezellig, een wijntje hoort erbij, ik ga niet op stap met iemand die fris drinkt, dan lijk ik de alcoholist” waren uitspraken die ik naar mijn hoofd kreeg. Ik heb nog een aantal keer geprobeerd iets leuks te gaan doen, want het stappen en de terrasjes mijd ik niet. Maar er is vanuit hen geen enkele interesse meer. Ze gaan liever uit met mensen die net zoveel drinken als zij. Pijnlijk, en verdrietig…. maar ik ben ervan overtuigd dat ik wel weer mensen tegen kom die bij me passen, al duurt dat misschien even..
-
echt knap van je, jij bent sterk. En die zgn vrienden kan je inderdaad missen als kiespijn, zijn nooit je echte vrienden geweest. -
Wat verstandig en knap van jou! Jij bent echt sterk.Wees trots op jezelf en misschien zie jij dat zo niet maar een mooie bijeenkomstigheid is dat je erachter bent gekomen wat echte vriendschap inhoud en dat dit dus geen echte vrienden waren. -
Sommige mensen ben je liever kwijt dan rijk, denk ik zo. Als zij er een probleem van maken dat jij geen alcohol drinkt, dan laat ze lekker zitten. Met je hernieuwde energie ontmoet je vast weer leuke mensen die beter bij je passen dan je voormalige drinkmaatjes. -
Dan zijn dat niet de juiste mensen, heel simpel. Jij kiest er voor gezonder te leven, en een goed voorbeeld te zijn. Vrienden zouden jou hier in steunen. Het leven draait niet om alcohol bij feestjes. En alleen dat. Jij gaat nu een ander pad belopen, en vanzelf komen er dan nieuwe mensen op je pad die ook op jou leven stijl zitten en dus meer bij jou passen. Soms heeft dat tijd en geduld nodig -
Wat ontzettend sterk van je dat je het alcoholmonster hebt verslagen, respect!! Ik ben helaas niet onbekend met alcoholisme, mijn ex was alcoholist en dat is de reden dat we gescheiden zijn. Heel herkenbaar wat je 'vrienden' zeggen: allemaal kunnen ze niet zonder drank en iemand als jij maakt ze pijnlijk duidelijk dat ze een probleem hebben waar ze liever niet aan willen denken.. Dat waren geen echte vrienden maar zuipmaatjes (zo noem ik het altijd). Ik ben ervan overtuigd dat je nieuwe mensen gaat ontmoeten, échte vrienden zien je graag gezond en gelukkig!! Geniet van je nieuwe leven en wees maar heel trots op jezelf, veel mensen lukt het niet om een verslaving te verslaan! -
Alle respect voor jou, wat een kracht en doorzettingsvermogen heb jij. Proficiat! Jij hebt die zogenaamde vrienden helemaal niet nodig, integendeel, laat deze mensen nooit meer toe in je leven, ze zijn het niet waard! Er gaan zeker nieuwe mensen in je leven komen alleen op een andere manier. Een manier waar je nog aan moet wennen maar zeker de moeite waard is, alleen al om het feit dat ze nuchter zullen zijn en dus een heel andere energie met zich meebrengen. Maar voel je niet verplicht om op zoek te gaan...met je nieuwe leven is er rond jouw eigen persoontje genoeg te ontdekken, en dat gaat ook prima in je eentje. Geef het de tijd.... Succes! -
Ik vind dit zo herkenbaar. Ik ben nu 1 jaar sober. Gedurende mijn alcohol periode heb ik ook wel eens ruzie gehad met vrienden. Nu ik niet meer drink ben ik ze helemaal kwijt. De 1 zegt dat het komt omdat je ze de spiegel voorhoudt. Ik denk dat ik gewoon niet leuk genoeg ben. Het buitensluiten vind ik wel het lastigste gevolg van het niet meer drinken. Hoe ga je hiermee om? Liefs Bridget -
Hoi, begrijpelijk stuk.. Zelfs op deze leeftijd zit ik er nog mee dat drinken sociaal geaccepteerd is en het ook oprecht lekker en gezellig vind (ik drink ook regelmatig alleen, niet veel maar toch). Toch wil ik hiermee stoppen, want ik merk dat mijn brein achteruit gaat. Ik moet me dus voorbereiden op het mogelijk verlies van 'vrienden' en het kweken van een stalen ruggengraat als ik toch wil gaan stappen. Fijn om een voorbeeld te zien. En erg kinderachtig dat mensen boven de 30 nog steeds zo denken...(wat jouw vriendin zegt, wrs om zichzelf niet zo kansloos te voelen)