Iemand missen die je nare dingen heeft aangedaan

Na het overlijden van mijn man ben ik naar een therapie groepje gegaan met meerdere mensen die hun geliefde zijn verloren. Daar ontmoette ik een bijzondere vrouw. Mooi, attent, extravert, sociaal, lekker gek en erg creatief. Ik ben een buitenmens, teruggetrokken, wel lief voor andere maar sociaal wat ongemakkelijk. Deze vrouw (B) zorgde ervoor dat er in mijn leven nieuwe dingen ontstonden. Ik kwam op plekken waar ik nog nooit was geweest en door haar maf-heid maakte we van alles mee. Ik woon erg achteraf, als ik naar buiten kijk zie ik alleen weilanden en ik heb geen buren. Ik geniet van de stilte, maar zonder mijn man was het wel erg stil. B kwam deze stilte steeds meer vervullen met haar aanwezigheid en nam mij dus mee op pad. Het was heel erg fijn en leuk. Ik genoot van het avontuur wat ik mijn hele leven nog niet gewend was geweest. Echter na verloop van tijd wilde ik ook wel eens rust en had ik even geen zin in haar aanwezigheid. B kwam altijd onverwachts langs en hierdoor werd steeds meer mijn privacy een stukje in genomen. Na verloop van tijd kwamen er ook steeds meer vrienden van haar mee naar mijn boerderijtje en lagen ze de hele dag aan het zwembad. Soms vond ik het wel leuk, maar soms wilde ik echt even alleen zijn. Na enige tijd sprak ik met B af dat zij alleen langs zou komen als zij mij van te voren zou inlichten en ik hiermee akkoord ging. De onverwachte bezoekjes waren altijd prima geweest, maar het werd mij echt teveel. B zei dat ze zou bellen voordat ze zou komen. Soms belde ze wel eventjes, maar soms stond ze alsnog ineens voor de deur. Haar vrienden waren altijd mannen. Vriendinnen had ze niet echt. Ik vroeg haar waarom ze niet bij haar thuis konden afspreken omdat ik geen zin had om steeds met allemaal vreemde mannen in mijn eigen huis te zijn en hier ook niet klaar voor was. Gezien mijn man destijds nog maar 12 maanden gestorven was en wij altijd heel erg met zijn tweeën geleefd hebben. B zei dat ik er van genoot en dat ik gebruik had gemaakt van haar toen ik het wel leuk vond om met haar dingen te beleven. Ik zei dat het ook zo was, dat ik het leuk vond, maar niet altijd en zo vaak. B werd steeds meer dwingend naar mij toe. Wat ze ook verborgen hielt was haar eigen woonadres. Ze zei dat dit kwam omdat ze tijdelijk bij haar moeder moest wonen, deze moeder zou ernstig ziek zijn geweest. haar moeder zou geen bezoek mogen krijgen door haar psychisch wel bevinden. B zei daarom niet bij haar thuis te kunnen afspreken met met mensen en dus ook niet met mij. Haar moeder zou waanideeën hebben en denken dat de wereld haar kwam aanvallen (een psychose). In het begin vond ik dit heel vervelend voor B en nog steeds, maar moest dit dan betekenen dat mijn hele huis overgenomen werd op het moment dat B daar zin in had?… Ik vond van niet. B werd steeds gemener naar mij toe en in een eerdere fase had ik haar de sleutel van mijn huis gegeven (toen alles nog goed ging). B belde niet op van te voren en nam mijn huis over. Ze gaf zelfs feesten in mijn huis en ruimde niets op. Soms vond ik haar de volgende morgen naakt op mijn sofa aan. Ik was dan allang naar bed gegaan. Ik heb helaas ook wel eens van zo’n feestje genoten en daardoor kreeg zij mij nog meer in haar macht. Ze zei dat als ik haar en haar vrienden niet binnen zou laten dat heel gek zou zijn aangezien ik soms ook wel eens mee deed. In praktijk was het mee feesten maar 1 op de 10 voor gekomen maar op de een of andere manier leek het alsof zij de waarheid sprak. Ik kan nog steeds niet zo goed uitleggen aan mijzelf waarom ik haar dit alles liet doen. Echter toen B weer op een zondag avond met een hoop drank, (volgens mij ook drugs), 10 mannen verscheen zei ik haar: NEE! jullie komen niet binnen. Ik bel de politie. B zei dat ik dat toch niet zou doen en is naar binnen gegaan. Die mannen liepen mij gewoon voorbij. Een van die mannen herkende ik uit het dorp. Ik zei hem dat ik zijn vrouw zou inlichten. Hij heeft mij toen tegen de muur aangeduwd en gezegd dat als ik dat zou doen, iedereen het filmpje kreeg te zien van mij toen ik aan het overgeven was van de drank van maanden terug. B lachte daar heel vreemd bij en vulde de man aan dat hij mij gewoon moest negeren en ik geen roet in het eten zou gooien. Die avond lag ik boven op bed, super harde muziek hoorde ik, lachte mensen en ik hoorde seks geluiden. B had van mijn huis een hoeren-kiet gemaakt. Ik belde toch de politie. Wat kon mij het eigenlijk schelen dat mensen mij overgevend zouden zien op een filmpje? Niemand kent mij goed, en de mening van andere heeft mij nooit veel geboeid. Ik ben het grootste deel van mijn leven alleen met mijn man geweest en we genoten van de rustige omgeving, ons zwembad, een paar vrienden en wat familie. Die soms langskwamen. Dit soort grote feesten hebben we nooit gevierd. Mijn familie en ik zijn allemaal erg op onszelf en we zien elkaar zo nu en dan, zij zouden er wel altijd voor mij zijn. God wat verlangde ik terug naar mijn meer eenzame bestaan en ik verlangde naar een goed gesprek met mijn overleden man. Ik besloot de zus van mijn man te bellen en haar het verhaal uit te leggen. De zus van mijn man kende B. Ze is ook naar mijn huis gekomen en de politie was er ook. De politie heeft iedereen gevraagd mijn terrein te verlaten, daarna is mij geadviseerd de sloten te vervangen, dat heb ik ook gedaan. Sinds B niet meer in mijn leven is gebeurt er ook niet meer zoveel. Ik heb mijn rust terug. Ik heb alleen wel zin om weer eens een keer op pad te gaan. Dit heeft B mij wel geleerd. Ik heb dit verhaal hier gedeeld omdat ik het wel erg vind dat het zo ver heeft moeten komen allemaal. Ik heb mijn rust terug, maar ik mis ook van alles. Mijn man en de momenten dat het tussen mij een B heel erg leuk was. Ze liet mij wel een beetje leven, alleen ging ze veel en veel te ver. Ik ken verder in mijn omgeving geen mensen die zin hebben om met mij een keer op pad te gaan en wat geks te ondernemen. Ik merk dat ik blij ben dat ik mijn rust terug heb maar dat B mij in sommige opzichten een beetje veranderd heeft en ik wel heb ontdekt dat ik meer uit het leven kan halen. Ik moet alleen ontdekken met wie ik dit op een fijne manier kan doen, zonder dat iemand mijn leven overneemt en ik de balans niet meer prettig vindt. Ik heb alleen mijn hele leven niet echt van dat soort mensen gekend, dus ik moet nu leren hoe ik dat kan gaan oppakken. Mijn vrienden (hele lieve mensen), maar niet in om eens wat geks te doen. Een kopje koffie, een koekje en een duik in het zwembad is voor hen voldoende. Net zoals ik dat een hele lange tijd dacht. Maar ik zou ook wel iets meer willen leven. Ik mis B daarom soms wel en dat voelt ook heel eng. Ik krijg dan een walging gevoel van mijzelf dat ik haar soms mis. Want ze deed me echt erge dingen aan. Ik weet gewoon niet zo goed wat ik allemaal voel. Wat ik heel erg goed weet is dat ik mijn man mis. En dat ik niet helemaal mijzelf ben op het moment. B was in het begin echt attent, lief, sociaal tegen mij.. Hoe heb ik mij zo kunnen laten bespelen? Dat truttige boerenvrouwtje, met zwembad kunnen we wel even goed voor de gek houden… Dat is vast wat B gedacht heeft. En dan toch mis ik haar soms. Soms lijk ik wel een beetje verliefd op haar te zijn geweest, maar B is 20 jaar jonger. Dat mag dus absoluut niet en ik heb nooit gevoelens gehad voor een vrouw. In de war.. Dat ben ik wel.