Hey lief klein nog onbekend meisje

Het is nu 8 jaar geleden dat ik je heb gevoeld in mijn buik, dat ik je heb mogen voelen was niet gepland, maar je was wel heel erg welkom. Ookal was het niet op het juiste moment in mijn leven. Ik zal dan ook nooit meer vergeten hoe het voelde om jou te mogen voelen groeien. Ik heb niet vanaf het begin geweten dat je er was, maar toen ik het wist ben ik van je gaan houden. Heel erg veel zelfs. Ondanks dat ik niet wist hoe we het samen zouden gaan redden, wilde ik je wel alles geven wat ik nooit heb gekend. Als het kon had ik je de hele wereld gegeven. Ik was bereid om alles op te geven zodat jij en ik samen een gelukkig leven konden hebben, maar helaas heeft dat niet zo mogen zijn want: Daar was de dag dat jij besloot dat het goed zo was. Dat je het niet ging redden. En toen was zomaar je kleine hartje gestopt met kloppen. Dat moment dat je hartje stopte, heb ik gevoeld. Het voelde ineens te stil in mijn buik. Het voelde ineens raar. Het was niet zo zoals het moest zijn. Ik weet nog dat ik me ineens heel veel zorgen maakte om je, en dat bleek helaas terecht te zijn. Want mijn grootste angst op dat moment werd waarheid. Zo ineens als je ik je ben gaan voelen, zo was ik je ook weer kwijt. En daar was de dag dat ik je gewoon moest afgeven. Daar waar ik tot dat moment nog plannen maakte voor jou en mij, moest ik weer alleen door het leven gaan. Ik heb je heel even kort gezien. Ondanks dat je niet volgroeid was, was je voor mij het mooiste meisje wat ik ooit gezien had. En ik gaf je de naam Mira.
Hey mijn lieve kleine Mira,
Het is nu 8 jaar geleden dat ik je heb mogen voelen groeien in mijn buik. Het heeft helaas niet zo mogen zijn dat ik je voor altijd in mijn armen kon sluiten, maar ik heb je wel vooraltijd in mijn hart gesloten. Helaas mocht het niet zo zijn dat je zo ver kon groeien zodat je in mijn leven mocht blijven. Maar ondanks ik je niet meer kan zien, zal je altijd een deel van mij en mijn leven blijven. Ondanks ik je nooit heb mogen leren kennen, zal ik je altijd blijven missen. Ook al is het nu 8 jaar geleden, ik weet nog als de dag van gisteren dat ik niets liever bij je wilde zijn. En dat heb ik toen ook geprobeerd, maar ook dat werd me niet gegeven. Ik weet niet of ik je ooit nog zou kunnen zien. Maar ik hoop dat waar je ook bent, het er goed is. Ik weet niet of er iets is waar je nu bent. Ik weet alleen dat je hier had moeten zijn maar dat dat niet ging. Je was helaas te zwak. Je zal ook altijd mijn eerste meisje blijven, je zal altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben. Daar zal je nooit uit gaan.
We hebben elkaar nooit vaarwel kunnen zeggen, we hebben nooit op een goede manier afscheid kunnen nemen van elkaar. Lieve Mira, ik schrijf je deze brief om je toch nog vaarwel te kunnen zeggen. Om alsnog in gedachten afscheid te kunnen nemen van het mooiste meisje wat ik ooit gezien heb. Vergeten zal ik je nooit, ik zal me altijd afvragen of je op mij leek. Of je ook van die blonde haren zou krijgen. Ik zal altijd denken aan de dingen die je nooit hebt kunnen doen. Je eerste stapjes, je eerste woordjes. Je eerste keer naar school. Ik zal altijd denken aan de dingen die je nooit zult gaan doen. Naar de middelbare school, je eerste liefde. Misschien was je wel getrouwd, ik zal je helaas nooit zien opgroeien. Ik zal nooit meer vergeten dat je deze dingen nooit meer zal doen.
Ook al ben je er nu niet, en zal je nooit mama tegen mij kunnen zeggen, ik zal altijd van binnen je mama zijn. En lieve Mira je mama mist je iedere dag. En veel dagen mis ik je te veel. Het doet iedere dag nog heel veel pijn dat je er niet bent. Ook al gaat het nu 8 jaar later nog steeds niet goed omdat het nog steeds heel erg veel pijn doet dat ik je iedere dag moet missen. Zal ik moeten proberen je toch een plekje te gaan geven wat ik je kan geven zodat het weer goed kan gaan. Dat wil niet zeggen dat ik je niet meer zal missen. Of dat het geen pijn meer zal doen. Maar ook nu zou ik het liefste naar je toe willen. Maar dat kan niet. Want ook al vind ik het heel moeilijk om toe te moeten geven. Ik moet wel blijven, zodat ik wel aan je kan blijven denken. Zodat ik ook voor jou kan leven. Hoe moeilijk dat ook is. En hoe moeilijk dat ook gaat zijn. Het zal moeten.
Bij deze zeg ik dan ook vaarwel tegen je, mijn lieve Mira. Vergeet nooit dat je altijd een speciaal plekje zal hebben. En misschien tot ooit.