Het verhaal over mijn M.Ach

Ik zag hem al 5 jaar als het niet langer is, maar ik zag hem voor het laatst bij de haven op Ameland. Twee dagen later was hij overleden. Ik was in shock. Hoe is het mogelijk? Waarvoor was dit nou weer een oplossing. Twee dagen daarvoor, dacht ik mijn soulmate te hebben gevonden, de enige echte. Die kans is nihil, maar was ons wel overkomen. Twee dagen later was hij dood. Hij was ineens fysiek niet meer hier, maar ik ook niet. De kans is nihil omdat, de duivel direct naast liefde staat. Dat is een feit. Wat het verschil is tussen spiritualiteit en wetenschap? Wetenschap gaat niet verder dan gedoogd en heeft respect voor niet alleen zichzelf, maar ook het universum. Dus wat er allemaal leeft. Dit is waar spiritualiteit verder gaat. Er bestaat geen universum zonder tegenpolen. Om de zoveel tijd vindt er een big bang plaats. Op alle niveaus, in kettingreactie. Kan je invloed uitoefenen op het al dan niet laten verwoesten en ontploffen van de zoveelste aarde. De aarde is namelijk het begin en het einde, ook al tellen de maya’s terug, betekent het niet dat je daarmee ook tijd in de natuur hebt gewonnen. Eenmaal verwaarloosd, gaat er niet ineens een bizarre Toetanchamon groeien.

So good till this far..
De gene waar ik al mee sprak vanaf toen ik me kon herinneren, 2 jarige leeftijd. Blijkt dat we al spraken 2 dagen voor de bevruchting. Maar goed, de kans op ware liefde had ik opgegeven toen mijn ouders in een 15 jaar durende vechtscheiding vast kwamen te zitten. Of nou ja, ik zat er blijkbaar in vast. Natuurlijk heb ik ook fantastische jaren gehad in die eerste 5 jaar. Daarna ging het en ik bad, helaas niet bat. Blijkt ook niet eens mijn schuld te zijn. Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat er te veel druppels in het dopje werden gegooid, maar zelf wel droog bleef staan. Bewuste sabotage, zeg maar. Waardoor ik altijd schommelde in doseringswater. Wat betekent dat op de korte termijn, vaak weg sukkelt, maar daarbij ook directe kleine verbindingen (paadjes) legt met je amygdala. Je flight/fight or most important frozen reaction. Dat betekent dat er instant angst voor dood wordt getriggerd, wat op de lange termijn uitmond op schizofreneforme trekken. In het belangrijk wanneer iemand in het verleden ernstig psychisch lijden heeft ondervonden, en psychisch misbruik van in mijn geval, mijn moeder en broer. Je kan haar scharen in haren onder pathologisch leugenaar en sociophaat en in Engeland als psychopaat. Het verschil is, weet ik eindelijk, of uiteindelijk is het dus hetzelfde. Sociale hater, heeft ook 1 doelwit, net als de psychopaat. Alleen de Sociale zegt het al, uit op haat en die kan ook goed communiceren en al, dus zijn nog veel gevaarlijker uiteindelijk. Die gaan echt zo diep, dat je het niet eens voor mogelijk stellen. Ik voel het nu namelijk ook pas. Ik heb alles gezien, gehoord, geroken, gevoeld en herinnerd. Ik vergeet helaas niks. Er past blijkbaar te veel in, onder stress. Daardoor gaat er dus ook niks uit. Wel wil ik iedereen alvast bedanken, die mij geprobeerd hebben dingen te leren. De juiste voelen dat nu wel.

Mijn droom was uitgekomen. We hadden besloten onze spullen te pakken en te vertrekken op de motor, op dezelfde dag, dat hij ook overleed. We hadden een plan gemaakt, hoe we dit op de beste manier, zodat de omgeving zo min mogelijk verdriet gedaan zou worden op korte en lange termijn. Als we gewoon even zouden vertrekken, de bom laten vallen en vervolgens opnieuw zouden kunnen beginnen en konden laten zien dat het echt is. Dan moet iedereen aan het einde van de dag toch gelukkig zijn? Als liefde elkaar gevonden heeft, zou het moeten betekenen dat uiteindelijk iedereen wel liefde voelt, want de liefde die wij hebben, wilde wij met iedereen delen. Op een menselijke manier. Zoals echte mensen, onvoorwaardelijke liefde voor elkaar kunnen voelen.

Dit kan niet, dit kan niet, dit kan niet, he? Is dit een grap. Waarom zit iedereen hier zo apart. Er was nog nooit iemand overleden waar ik een directe band mee had. Banana split misschien? Hoop ik toch echt! Wat kijkt iedereen me raar aan. Ik zie het ook inderdaad. Ik ben niet ineens de dooie toch? Wel aan het ontdooien in ieder geval. Ineens hoor ik hem lachen. Wat? Is dit serieus een grap? Hij kan ze lach niet eens inhouden. Nou Joe, ik ga even op de hoek zitten hoor. Zal wat zijn, als ik dood ben, hangen er allemaal van die slijmerige koppen boven me net aangereden lichaam. Give me Some space please. Need healing! Snappen ze zeker niet? Zal wel weer aan mij liggen, story of her lie. Ergens voel ik namelijk bijzonder bijzonder aan, dat er rare geruchten en roddels zijn verspreid over… ja, wat eigenlijk? Vraag ik me ook al 5 jaar af. Blij dat onvoorwaardelijke liefde, geen grens tussen hemel en aarde kent. Zo blijven de communicatie lokalen ook vrij toegankelijk. Dit dacht Melle, terwijl hij door mijn ogen keek. Ik had altijd al het gevoel dat big brother was watching me, but it was God how was watching with me. Love is our religion. Het wordt steeds makkelijker om dit te mogen zeggen. Ik had niet alleen op mezelf ingepraat, ik heb mezelf ook 5 jaar verweten, geen traan te hebben gelaten op zijn begrafenis. Het lukte niet, ze zaten vast, maar dat doet juist zo’n pijn. Is het niet mogen toegeven aan de pijn. Constante aanhoudende blaren. 5 jaar lang. Opzoek naar de waarheid, opzoek naar onvoorwaardelijke liefde. Mijn liefde kreeg zelfs de hotelkamer in het prinsenhof open. Het slot vloog er af, zoveel liefde in die kamer. Ik was alleen bang dat ik daar mijn ziel verkocht aan de duivel als ik er nog langer verbleef. Dus ik ben in een half uur vertrokken, Grootste fout van mijn leven, alleen waarom weet ik nog steeds niet. Poging te kunnen ontsnappen, hoop ik nog steeds op.

Ik kom hier alleen om iets recht te zetten, wat krom is namelijk, de vraag die sommige jokes zo ontzettend bezighoudt. Deze is voor Alexandra, regarde le soleil. Ik kon niet iemand nog meer pijn geven dan dat ze al hadden. Gedurende de week, was ik al niet meer hier. De enige manier voor mij om dit te overleven was door te vergeten. Dus ik heb 2 dagen op mezelf ingepraat. Wat voor iets ergs kan er nu nog gebeuren, als ik het gewoon vergeet. Ik was al zo bang dat jullie mij een gevoelige bitch vonden. Na lange tijd geen liefde te hebben gekend, was het voor mij vrij makkelijk om het voelen te vergeten. Ik heb me tot vorige week dinsdag afgevraagd wat ik hier überhaupt nog doe, waarom moet ik zulke extreme eenzaamheid moeten ervaren. Voor wie is dat eerlijk? Ik heb nooit de hoop in de liefde losgelaten, want anders heeft mijn leven geen nut gehad. Het kan toch niet zo zijn dat je karma alleen maar aan de duivelse wand staat. Leeft iedereen dan zo? Dat kan ik me ook niet voorstellen. Wie wil dat nou dan? Ook al zal insta wel nep en al zijn, het gevoel kwam wel over. Zit daar niet de boodschap? Nou goed, ik zal het wel weer niet weten, zoals altijd. Stel, als we het verhaal een klein beetje spannender maken, voor de weters een weet en voor de vragers het tegenovergestelde. Stel dat het de duivel was 2 dagen later. Waarom dan? Zo onmens veel mensen. Pijnlijk. Alleen de hoop in de ware liefde, kwam later pas terug.
In my time of need, zeg maar. Drie keer had ik dood kunnen zijn, plus vorige week, maakt 4. Toen was de duivel er voor het laatst, om ook mij onderuit te halen. Op het lichamelijke niveau, heb ik het psychisch meegemaakt en op astraal niveau heeft Melle het moeten ervaren als The Hunger Games. Het zieke aan het hiernamaals, is dat daar sciencefiction bestaat, de echte. Overleef je die, mag je je gezin meenemen. Echter, omdat alles wat gebeurd op micro en macro, dubbelzijdig afspeelt, waarbij alles dan ook met elkaar in verbinding staat en elkaar kan beïnvloeden, door de keuzes die er worden gemaakt. Hoe dichter bij je ziel, hoe beter de keuze, wat in voordeel is van het heelal. Melle en ik hebben door de kracht van onvoorwaardelijke liefde, de hel overleefd. Mijn psychoses kan je vergelijken, met je diepste angsten op het gebied van sociale omgang. Ik ga hier niet verder op in. Wat heb ik in die tussen tijd gedaan? Wie wil het nou echt weten? Want er is nog nooit niemand geweest die mij een vraag heeft gesteld. Waarom verwachten mensen altijd dat je vragen stelt? Welke vraag moet ik stellen? Jij vraagt mij ook nooit wat? Wat wil jij dan van mij weten? Ik heb al gevraagd hoe jou dag was, verder voelt het goed, want zonder woorden kunnen we ook praten en iemand gerust stellen. Iemand een veilige plek bieden, gewoon alleen voor vandaag. Uit onderzoek blijkt dat ik de eerste ghb verslaafde ben, die het overwonnen heeft. De andere zijn allemaal of binnen 6 maanden teruggevallen, zwaar psychotisch of overleden. Ik wil hier met nadruk leggen op hoog gevoelige, hoge emotionele en hoogbegaafde. En niet te vergeten helderziend, helderhoren, helderruikend of helderwetend. Better listen to them. Hoe ontstaat een verslaving? Vanuit trauma, de enige manier om je ziel jaren verder te krijgen, is door je op een bepaalde manier te verdoven. Zodat de pijn minder vaak, minder heftig en langzamer, maar wel kan wegzakken. Dat zodra je lichaam het echt niet meer of niet meer nodig heeft, omdat jij sterk genoeg bent het trauma te doorvoelen, dan komt dat moment vanzelf. De stress die alleen al opgelegd wordt, met je MOET echt stoppen, maakt het alleen nog maar zwaarder. Ik heb 15 jaar gerookt. Ben niet helemaal gestopt. Ik rook gewoon een peukje als ik in heb, maar die zin is er eigenlijk amper. Alleen als er geen wiet is. Wiet en dex is het enige wat ik wel gebruik. Waarom? Mijn hersenen zijn afgesteld vanaf mijn 20e, op hoge dosering dexamfetamine. Je hersenen zijn pas volgroeid op je 24e. Waardoor de gewenning van deze medicatie, meegenomen is tijdens de ontwikkeling van mijn hersenen. Dit zelfde geld voor Wiet. Echter Wiet heeft een hele andere uitwerking op mijn hersenen gehad, dan dat er gewenning is ontstaan. De enige manier voor mij om volledig in contact te staan met mijn ziel, is volledige zelfacceptatie. Door de extreme trauma’s, ook na Melle zijn dood. Is het enige wat ons echt kan verbinden, de joint die in Melle zijn kist ligt. Hierbij geef ik ook meteen aan, dat dit dus de tijd is die ik nog met hem heb, tot hij overgaat. Zodra Melle helemaal is opgenomen in de natuur, zal ook mijn verbinding verbreken. Alleen er is ook nog goed nieuws. Hoe is het mogelijk dat Melle en ik zo extreem met elkaar verbonden zijn, in de zin van eenheid. Het was maar een zoen. Can do no Harm, zou je denken? Wel dus, het kan je leven op zijn kop zetten als je er niet op de juiste manier mee omgaat. Maar wat ben ik een gelukkig mens, ik sta hier nog steeds. Wie het nou wil of niet. Weet je wat de neppe duivel zei, ik praat nooit over jou. Wat moet ik dan zeggen, dat je zo’n lekker kontje hebt? Over and over again. Until i was a sleep. Kans op de eeuwige slaap. Had ik nog als kade gekregen voor mijn verjaardag. De dag dat de duivel toesloeg in mijn eigen huis. Naja, huis.. gedeeld appartement toch? Had vernomen dat wij nooit samen hadden gewoond? Raar dat ik toch een ander gesprek herinner met de belastingdienst. Overhalen dat met enige waar ik nog mee kon functioneren, in mijn zwaar depressieve en burned out periode, dex was. Alleen ik mocht wel gewoon rustig aan doen, mijn tijd nemen om te kunnen herstellen. Ik was namelijk een leuker mens zonder. Daar begon de verwarring. De avond van mijn eerste dilerium, zag ik hem al. Alleen ik was niet bang. Dat merkte hij op. Niet bang? Dat zullen we nog wel eens zien. Ben je niet alleen? Zorg ik daar wel voor, schat. Niet bang? Ja? Of doe je alsof? Meer verdwalen? Ik weet niet wat je bent vergeten, lieve schat…. Wie was langs geweest? Dex? Die ken ik niet hoor. Het is niet dex die het niet laat kloppen, het is de manipulatie, die verwarring geeft, die de angst geeft dat je iets gemist hebt, iets vergeten bent, wat je echt niet mocht vergeten. IK KOM ER AAN! En ik schrok wakker.

Lieve schat, vergeet je niet je belangrijke spullen mee te nemen? Ik was 7. Belangrijke spullen? Wat? Waarom? Nou ja, die je altijd mee neemt. MAAAAm waar heb je het over! Je maakt me helemaal in de war. Waar gaan we naartoe dan? Precies zeg maar? Want als ik iets belangrijks moet meenemen, is het belangrijk toch? Oh, ze was weer aan het bellen. Ja, druk, druk, secretaresse bij de ING, ja dan heb je het wel echt bereikt. Moneytalk en al. Kan ze ook zo goed. Met wie vraag ik soms wel af, niet met mij in ieder geval. Dat is na 15 jaar wel duidelijk. Ik probeer nog steeds te verwerken, hoe hard het eigenlijk werken was om hoger op te komen. Ik kwam niet verder dan een bijdrage mogen leveren aan de kideo.store. De loonlijst heb ik nooit gehaald. Waarom niet? Om die duidelijk vraag ik ook al 15 jaar. Ik kijk er nu niet eens meer raar van op, als dat verhaal met het brandende hotel en de gestolen cabriolet, door het clubje van 05.00 am, in mijn schoenen is geschoven. Wat doe je dan om 05:00 am? Nou dat zal ik vertellen. De wekker gaat om precies 05:00 am, dat spring je direct uit je bed, want je mag niet te laat komen voor de runninground 1. Midden in de winter, de tweede dag van de avondklok was ingegaan. Na 15 minuten rennen, ga je op de bank liggen met je ogen dicht tien minuten. Nou Joe, dan ben ik dus alweer meteen weg. Ik keek er alleen altijd wel naar uit. Na het rennen even liggen. Stiekem bleef ik ook gewoon liggen tot 7 uur of ik zette mijn discociatieve radio aan. Tijdens de hit training, droomde ik wel weg van de meest bekende liefde, die ik na Melle kende. Ik ging zoeken in mijn verleden naar wat ik nou vergeten was. Het had met liefde te maken, want dat was hetgeen wat ik tegen de duivel zei, de avond dat de avondklok in ging. Ik heb de hele nacht, toen de duivel niet wilde vertrekken uit mijn eigen huis, in het huis van mijn vader de hele nacht herhaald: Liefde wint altijd. Daarmee heb ik een hartstilstand overleefd. Ik dacht namelijk eerst dat het witte stipje die ik zag, een wake up call was. Het was alleen het teken dat ik net de dood had overleefd. Zo van, hooo verder…. De duivel kan je hart tot stilstand brengen, door angst in te praten dat liefde verloren had. Ik wist gelukkig beter. Find your way back when the lights still on. Safe haven. Het bizarre is eigenlijk, zie ik nu pas. Hoeveel Melle zijn verhaal, overlap heeft met die van mij en mijn vader. Maar hoeveel verschil tussen Melle en mijn moeder. Dat is echt de scheidingslijn tussen liefde en haat. Als ik niet alles had gedaan, waar ik onwijs veel spijt van heb, tot op de dag van vandaag. Mezelf voor gestraft heb in de hel. De mensen die mij lief hadden, had ik pijn gedaan. Hoe is het mogelijk? Juist omdat ik wist hoe het was om pijn te voelen van liefde, deed ik ditzelfde bij een ander. Ik gunde het me ergste vijand niet eens, nu wel. Nu heb ik een vijand namelijk. Als de hechting niet goed is, is het lastig hechting te vinden terwijl het gezin onthecht. Ik heb 10 jaar van mijn leven gegeven aan mijn moeder. 5 jaar communicatie en 5 jaar gevolg van gebrek aan het begrip liefde. 5 jaar gevolg van liefdeloze omgangsrelatie en verlies zielsverwant. En toch straf ik mijzelf ook, dat ik geen werk heb, dat ik niet mee draai in het systeem. Ziet niemand dat ik het heb geprobeerd? Alleen elke keer, als er iets inzicht was, kwam momney voorbij. Zij had wel werk bij de kideo.store, beter toch dan vrijwilliger bij lentis? He? Wat zeg je? Ik was nog liever een vrijwilliger geweest bij Lentis, dan geëerd te worden met de titel: ‘’the leader with no title’’. Van mister zonder titler. Of zoals hij zei: ‘’the lie with no leader’’. Hij is nog steeds boos zegt hij omdat ik hem zo hebben gepest vroeger. Ik ben vier jaar jonger he. Daarnaast zat hij altijd opgesloten in zijn hol beneden, dat ik hem soms weken niet zag. Hoe kan ik ruzie maken with a ghost brother? Nou goed, we zijn volwassen, verder gaan en gewoon team building met de fam zeg maar? Nee niet mogelijk, alleen als hij meisjes wil plagen (jongere). Als de kleine maar niks te kort komt, de communicatie loopt lekker, nog steeds voor me aan het werk, stomme doos. Dringt het niet tot haar door, Ruben had gelijk. Het is gewoon gezinsdeel poetser. Lastig te kunnen weten, als je vanaf je jeugd gehersenspoeld bent. Alles wat ik tot nu toe heb geleerd, heb ik mezelf aangeleerd. Zij wilde mij namelijk niet helpen. Ik mocht eigenlijk 2 groepen overslaan. Zij vertelde mij, dat ik eigenlijk moest blijven zitten, maar dat zij een goed woordje voor me had gedaan. Ik kreeg ook geen extra lessen meer want omdat zij een goed woordje had gedaan, moest ze wel onderhandelen. Dan krijgt ze geen extra hulp meer, vertelde ze mij. Opnieuw lezen als je het niet begrijpt. Dus ik dacht dat ik focking dom was. Onzekerheid en inconsequentie is er op jonge leeftijd ingewandeld. (Dit gevoel, dat de hele wereld je dom vindt, zat ook in de hel, de scheidingslijn tussen uit liefde of met en in liefde handelen). Eigenlijk ken ik haar ook helemaal niet. Ik heb alleen een beeld van haar in mijn hoofd gevormd, van hoe een moeder zou zijn en handelen. Door dit te koppelen aan andere moeders, mijn moeder was er namelijk nooit. Ze was altijd weg of aan het werk. Druk, druk, ik moet naar het kantoor lieverd. Jij redt je dit weekend wel toch? Als je opgroeit in eenzaamheid, dan is het kinderlijk brein zo geniaal, om nog de mooiste in het leven te kunnen ervaren. Wat ontstaat er, als je alles zelf kan invullen. De energie die je voelt bij andere gezinnen thuis, hoe creëer je het gevoel toch ergens gezien of gevoeld te worden. Je wordt creatief met energie. Alleen op den duur, wordt je ouder. Kinderen reageren toch niet op de manier zoals jij had gedacht. Hoe kan dat? Plan je niet voordat je ergens naartoe gaat, hoe iets gaat lopen? Met al die zeeen van tijd, want school prikkelde mij niet voldoende meer.

Coronaverwarring, wat bedoel je daarmee? Ik was goed voorbereid op corona. Ik heb mijn tijd nuttig besteed de afgelopen twee jaar. Het voelde ook een beetje aslof ik pas ging bewegen, als iedereen eindelijk een keer stilstond. Dan kon ik even ongezien een inhaalslag maken. Een tweedkans ‘zeg maar, Pannenkoek! ‘.
Echter de reden dat ik eigenlijk veel te snel ben begonnen met werken, is omdat mijn realiteitsbeeld niet meer klopte. Door 4 jaar opgesloten te hebben gezeten. Dit gaat verder dan ruimtelijk. Dit is op geestelijk gebied, dus als jij iets denkt, wat eigenlijk niet jou gedachte is, jezelf te straffen dat te hebben gedacht. Plus een zwaar gevaarlijk en getraumatiseerd dealerboy te hebben. Weten jullie nog dat een kus voldoende genetischekoord en energetische band kan laten ontstaan, voldoende om direct de duivel aan te tafel te hebben. Wat wordt er aan informatie doorgegeven op dna niveau en energie niveau. Dit staat dus in direct verband met gedachten. Als gedachtes niet van jezelf zijn, komen ze dus ergens vandaan. Als jij contact hebt gehad met iemand, waar gevoel bij komt kijken, worden je kanalen opengezet(bij hooggevoelige, niet bij ongevoelige. Zo werkt het dus alleen de kant op waar gevoel zit en wordt daar ook alleen maar informatie naartoe verzonden). Dat betekent dat alleen ik deze energie ontving. Informatie van de identiteit van de persoon, zijn verleden waaronder dus ook traumatische gebeurtenissen. Als je niet bewust bent van alleen het feit al dat het wetenschappelijk gezien mogelijk is om op deze manier te communiceren. Ik bedoel we hebben ook bluetooth, wifi en draadloos. Waar zal draadloos vandaan komen, denk je? Dus dan heb je eigenlijk genetischkoord dat alle informatie die opgeslagen is in het dna van een persoon, overgebracht kan worden. Als je er dus in slaagt om de laatste fase van Pavlov: zelfactualisatie volbrengt. Ben je in staat eenheid te ervaren. Hoe kan je dit het best omschrijven. Als jij in overgave, controle los over wat wel of niet goed is aan een persoon, kan loslaten. Is het mogelijk je te verplaatsen in een ander. Het verplaatsen is niks minder dan, het beeld ophalen van de persoon waar jij liefde door of van krijgt. Alleen in liefde mag jij ervaren hoe het is om even een ander persoon als energie te voelen. Hierbij kan je gewoon alleen voelen naar de persoon of verbeeldingskracht gebruiken. Ik zit er ook wel eens naast, maar onderzoek het eerst, anders wordt je steeds teruggetrokken. Het heeft namelijk allemaal te maken het om armen van jezelf. Als het niet de liefde is, dan is er iets in de ander wat ook in jou zit. En als er liefde bij komt kijken, is het veilig en zal het ook nooit negatief uitpakken, maar juist een ontdekking die je niet wilde missen. Want dat kleine ventje wil ook stemmetje! Dat geld hetzelfde voor of het nou een man of een vrouw is. Het heeft niks te maken met ik wil geen man zijn of ik wil geen vrouw zijn. Het heeft te maken met empathie voor je medemens. Als jij je kan verplaatsen in wat dan ook, ook als het een reptiel. Kan je met die informatie met elkaar communiceren. Daar draait het om, communicatie. Dat hoeft niet verplicht en al, het enige wat je hoeft te doen, is even zitten. Weet je wat we nu gaan doen, even niks. Ik zeg niks en jij ook niet. Gewoon even wennen, wennen aan elkaars energie. Even aftasten whats happening. Dan stellen de energien zich op elkaar af. Dan weet je ook vrij snel, loopt het synchroon of niet. Zo niet, hand schudden en doorlopen. Anders enjoy the ride! M is in the wheel.