HELP
Lieve lezers,
Graag zou ik even mijn ei kwijt willen en tevens jullie mening willen lezen.
Het zit namelijk zo ik heb sinds kort een leuke relatie met een lieve jongen van 28, zelf ben ik 25.
Hij is super lief, leuk en grappig….. MAAR mijn vriend is 10 jaar geleden op een minder leuke wijze zijn vader verloren en heeft hier als kind zijnde nooit de juiste hulp voor gehad.
Dit omdat moeders klamde met een alcohol verslaving en zich verder niet inzette voor haar kinderen.
Mijn schoonmoeder heeft 7 kinderen waarvan ze er 2 niet meer ziet, en de rest mankeert allemaal wat.
Mijn vriend heeft een hele zware depressie waar hij gelukkig nu keihard voor vecht aangezien hij ook een aantal zelfmoordpogingen heeft gedaan in het verleden.
Zijn andere broertjes zijn of verslaafd of agressief, ze worden niet gemotiveerd om naar school te gaan en of te werken.
Mijn vriend heeft inmiddels goede hulp voor zijn depressie en zelfmoordneigingen ik zie hem ook elke dag weer een beetje veranderen
Stukje bij beetje komt hij uit de put.
Maar nu ben ik er dus achtergekomen sinds wij samen zijn gaan wonen dat mijn vriend niet zijn deel van het geld wil afgeven voor de vaste lasten….. ik studeer en werk en ben dus de hoofdverdiener en mijn vriend heeft voor nu een bijstandsuitkering.
Elke keer de grootste bloedbonje dat hij niet bij wou dragen tot ik er gisteren helemaal klaar mee was en zei dat als hij niet wil bijdragen hij zich lekker uit laat schrijven en weg moet gaan en dat ik geen zin heb om in de problemen te komen, waarop ik vervolgens ging douchen en hem daarna in tranen op bed aantrof ( hij heeft nog nooit bij mij gehuilt)
Hij vertelde mij dat hij iets verzwegen had en hij het niet durfde te vertellen omdat hij bang zou zijn voor mijn reactie, ik besloot daarom echt ECHT ECHT rustig te blijven en naar hem te luisteren.
Hij vertelde mij dat hij om de 2 weken coke snuift bij zijn moeder thuis en hij vind dat hij een probleem heeft, dit was ook de reden dat hij niet wilde mee betalen omdat hij geld wou overhouden voor die troep.
Ik bleef rustig maar van binnen ben ik WOEST en DIEP telleurgesteld dat hij dit niet eerlijk verteld heeft en erger nog zijn moeder ook dr mond heeft gehouden aangezien ik ook een kind rond heb lopen die ik hier absoluut niet mee wil confronteren.
Hij heeft nooit thuis gebruikt of gebruikt als mijn dochter thuis was, dit praat het niet goed maar dit is wat hij zegt.
Hij beloofde mij dat hij gestopt is en hulp gaat zoeken, ik heb direct contact met zijn psycholoog dus kan dit zo navragen gelukkig.
Maar ik ben zoooooooo zooooooo zoooooo boos dat hij zn mond hielt en opzich snap ik die angst en denkwijze gezien zijn depressie.
Maar zijn moeder en zijn broertjes die dit wisten en hun mond hebben gehouden , ik kan dit niet verkroppen ik hoef te eigenlijk nooit meer te zien want indirect bemoedigen ze zijn gebruikt dit doe je niet als moeder zijnde dan spoor je gewoon niet.
Nu is mijn vraag wat zouden jullie doen?
En ik ga mijn vriend er niet uit zetten, want het is geen dagelijkse gebruiker dat zou ik wel herkennen aangezien ik zelf in de verslavingszorg werk, maar wil echt tips wat ik moet doen wat betreft die familie en vrienden die slechte invloed hebben op hem en zijn eigen moeder die dit goedkeurd……. Hoe dan?
Liefs, L
-
Ik snap jou volkomen. Iemand in vertrouwen nemen zal moeilijk zijn voor je vriend. Hij heeft dat bij jou gedaan. Knap van hem en het zegt veel over jou. TOP,!!! Ik ken twee soort gelijke situaties waardoor ik zijn moeder ook wel enigszins begrijp. Tips: - Blijf je vriend steunen. Jullie moeten samen verder en daar leef je mee. - Het is en blijft zijn moeder.Ookal heeft ze slechte invloed. En kan je het gevoel hebben hij neemt het niet voor zichzelf of jou op. Zit als het ware nog met de navelstreng aan zijn moeder vast. Voorkom onrealistische verwachtingen. Het hoeft niet altijd gezellig te zijn. -Accepteer ook de minder leuke kanten.Bemoei u niet te veel met de familiezaken van de ander: jij blijft de aanhang.Respecteer de bloedband.Bespreek irritaties en gevoeligheden direct met uw partner Crreëer daarvoor de juiste sfeer: op een rustig moment en een ontspannen plek. Houd de kritiek bij uzelf: ‘Ik vind het lastig dat…’ Noem alleen feiten en geef aan welke invloed het op jou en op jullie relatie heeft. Maak duidelijk wat u van uw partner verlangt.Praat niet met uw partner mee als die kritiek heeft op zijn moeder of broertjes Die moet zelf een manier vinden om met zijn familie om te gaan; een voorwaarde voor volwassenheid. ?Wees daarbij een luisterend oor en een helpende hand.Spui niet ál uw kritiek tegen uw partner. Kies daarvoor liever een vriend(in).Dwing hem nooit tegen zijn moeder te kiezen. Stel geen ultimatums.Raak niet verstrikt in de slachtofferrol. Zet voor ‘nooit’ of ‘altijd’ de woorden ‘tot nu toe’. Verandering is mogelijk!Beaal samen de grenzen en maak die op vriendelijke doch vastberaden wijze kenbaar aan zijn moeder..Spreek zaken uit. Hoe dat moet is afhankelijk van de relatie. Soms is het goed als de partner met zijn of haar moeder praat, soms kan dat beter met zijn tweeën.Blijf samen zoeken naar mogelijkheden om de relatie voor alle partijen leefbaar te houden. Kijk naar wat nog wel kan en niet naar wat er mis ging. ‘Hoe kunnen we zorgen dat het niet verder uit de hand loopt?’ Er zijn altijd wegen. Soms betekent dat dat het contact met zijn moeder tott het minimum beperkt wordt. Maar dat is nog altijd beter dan helemaal breken. -
goed dat hij zich heeft uitgesproken maar wel nadat jij enorm boos was geworden. Je moet niet vergeten, je bent niet zijn therapeut maar zijn partner. Hij heeft weer gebruikt en hij heeft dat aangegeven maar pas nadat jij het had aangedrongen. Bij hem bestaat altijd het gevaar dat hij terugvalt en dan is de vraag of hij het dan weer gaat vertellen. Hij heeft het niet gebruikt als je dochter thuis is of in je huis gebruikt. Nog niet. Wat doe je als hij dat wel doet? Je weet zelf dat een verslaafde op den duur zich nergens van aantrekt. En wat zijn familie betreft, je kunt wel zeggen dat je het niet prettig vindt dat hij daar naar toegaat en dat er daar gebruikt wordt. Hij moet zelf de grens aangeven bij hun. Ik zal sowieso je dochter niet meenemen naar hun en jijzelf hoeft ook niet te gaan. Zorg ervoor dat hij je niet meezuigt in zijn problemen, jij kunt hem niet helpen wel steunen. Maar zet wel je dochter op de eerste plaats, als zij er hinder van ondervindt dan kies je voor haar en niet voor hem. Lijkt mij logisch. Sterkte ermee. -
Run. Je bent 25 ... een relatie die net begint en nu al vol problemen zit ... OMG. Gun jezelf iets beters. Je hebt een kind. Coke was al meer belangrijk dan bijdragen in de normale vaste lasten. Zo snel mogelijk weggaan. Dit zal alleen maar erger worden .. -
Hoi mij bekruipt t gevoel van je werkt zelf in de verslavingszorg, maar wat onder je eigen neus gebeurt wordt niet herkent. Iemand die zijn deel van de financiele verantwoordelijkheden niet wil nemen omdat hij liever gebruikt heeft naar mijn mening een mega verslavingsprobleem, of hij nu eens per jaar of elke dag gebruikt maakt hierin niets uit.. Bescherm jezelf!