Gevangen

Ik ben opgegroeid op het platteland in de biblebelt. Mijn moeder heeft mij als kind lichamelijk en geestelijk mishandeld/verwaarloosd. Ik was pas 3 ofzo toen het begon. Kan het me niet meer herinneren. Mijn vader komt uit een arm gezin, en hun hadden een verstandshuwelijk. Zo zou ik het willen noemen. Liefdeloos. Maar mijn vader heeft het er wel moeilijk mee, maar drinkt het weg en stort zich in zijn werk en zijn nieuwe relatie. Ik heb daarom ook geen contact meer met hem. Er is nooit echt contact geweest, terwijl hij wel op donderdag thuis was, maar dan zat hij altijd voor de tv. Ik ben wel vroeger een paar keer met hem wezen zwemmen. En hij hield van vissen, maar daar hield ik niet van.

Ik ben al vroeg gediagnosticeerd met pdd-nos op m’n derde, waardoor andere problemen over het hoofd werden gezien. Ook over mijn moeders problemen werd nooit gesproken in de familie. Ik kom uit een christelijke familie, dus daar werd gezwegen over dingen. Ik heb ook nooit uit de kast kunnen komen daardoor of me kunnen leren uitten zoals ik mezelf wilde uitten, omdat ik daardoor straf kreeg anders van mijn moeder. En mijn vader deed daar niks tegen en koos altijd partij voor mijn moeder. Ik kon ook niet naar mijn opa en oma, die naast ons woonden toe, omdat zij de lijn vormden natuurlijk in een familietrauma. Wat dat was weet ik niet. Maar ik weet wel dat ze niet bij elkaar over de vloer liepen en er geen liefde was. Altijd maar ploeteren op het erf.

Omdat ik mezelf al op mijn 5de een stom kind vond, dat in de knoop zat met zichzelf was ik dikwijls agressief naar medeleerlingen, kinderen in de familie en dieren op het erf. Ik heb daar spijt van dat ik dieren heb mishandeld in mijn jeugd op ons erg, maar ik begrijp ook beter waardoor dat kwam. Ik had niemand om mee te praten, dus ging ik weleens naar de stal waar de schapen in verbleven en observeerde ze. Ze waren niet tam, dus als ik achter ze aan liep liepen ze weg.

Er was geen contact mogelijk met mijn moeder en als ik een vloekwoordje zei, zei ze dat de duivel dat mij influisterde. Ze was een beetje godsdienstwaanzinnig. Dus ook ervan overtuigd dat ik in de hel kwam, omdat ik niet geloofde en niet meer naar de kerk ging. Waar ik tot mijn 19e heen moest iedere zondag tegen mijn zin in en als ik niet stil genoeg was werd ik tot mijn 14e met een kledinghanger in de hoek geslagen. Ik haat haar, maar kon niet weg omdat het je enige steun en toeverlaat is in je omgeving, omdat ze eten voor je maakt, mij tot mijn 12e hielp met huiswerk. Ik had een forse leerachterstand opgelopen, omdat ik in het begin op ZMLK-school heb gezeten. Daarna wist ze de lesstof niet meer, omdat ze na de basisschool niet meer door had geleerd. Ja huishoudschool, zei ze dan, maar dat was meer gericht op huishouden denk ik dan.

Ik was super onzeker als kind en zonderde mij af van alles en iedereen. Nu doe ik dat nog steeds, omdat ik niet hou van mensen en ik mezelf zie als een freak of nature. Ik voel me transgender, maar ben nog niet in transitie omdat ik de stap nog niet aandurf, en niet zeker weet nog of dat is wat ik wel. Sta wel ingeschreven bij het vu.

Ook heb ik dingen meegemaakt in het speciaal onderwijs die niet door de beugel konden. Zoals een docent die leerlingen verbaal vernederden, wat mij toen opwond. Ik heb nog nooit zo’n knappe man gezien, maar ik wist toen nog niet op mijn 15e dat ik homo was, en ik had daar amper informatie over gekregen. Speciaal onderwijs sucks. Ik kwam er ook pas op mijn 16e achter dat ik autisme had door een project dat die leraar in de klas had opgestart. Die leraar was tenminste wel actief met dingen in de klas. Mijn ouders hadden dat nooit verteld tegen mij, terwijl ze dat wel wisten. Of alleen dachten dat ik een contactstoornis had. En zich niet hebben verdiept in autisme. Oh wat een slechte opvoeding heb ik toch gehad. Ik weet niet of ik erom moet lachen of huilen moet. Wat ik wel ervoer is dat ik het fijn vond om in die situatie te zitten toen ik puber was.

Mijn ouders legden ook nooit dingen uit die in de maatschappij speelden. Bijvoorbeeld hoe je dingen later kan regelen, enz. Daardoor heb ik niet of pas op m’n 22ste het huis uit gegaan en ben naar een autistentraininghuis gegaan, waar ik anorexia kreeg. Heb nu geen ondergewicht meer, maar heb wel moeite met een gezonde voedingsbalans.

Heb daarna nog 7 jaar in een begeleidingswoonvorm voor mensen met autisme gewoond waar van alles mis ging en overlast was van gillende kopp-kinderen voor onze appartementen. Pesterijen om me heen van bewoners. En tirannie van een bewoonster. Zwaar christelijke omgeving/sfeer terwijl dat niet vermeld was. Ook veel misselijkmakende berichten gelezen op internet van die organisatie ergens anders. Ja, is een hele grote organisatie in mijn regio, helaas.
Ben superblij dat ik daar weg ben en nu gewoon op mezelf woon.

Wat ik ook nog wou vermelden is dat ik mij sexueel niet heb kunnen ontwikkelen en daardoor een verstoord beeld heb gekregen van was sex nou inhoudt. Seks is heel ruim, maar ik wist niet tot mijn 19e hoe je moest masturberen en dat heb ik verkeerd gedaan en ik kan nog heel veel neerzetten hier. Maar seks was taboe bij mij thuis. Daar had je het niet over, dus deed ik dat altijd stiekem als mijn ouders weg waren. Ik heb dus niks kunnen leren over seks als kind. Dat was ook best wel traumatisch voor mij.

Ik heb ook altijd veel voor de tv gezeten, omdat ik daar rolmodellen in kon vinden. De wereld kon zien. Ik vond dat altijd leuk als kind. En ook gameboyen en mezelf dan insturen in die wereld. Wat ik nu ook nog doe, door middel van internet. Internet is mijn redding en tegelijkertijd ook een obstakel omdat ik daar best wel verslaafd aan ben. Op internet kan ik groepen zoeken die iets hebben meegemaakt wat ik ook heb meegemaakt.

In mijn omgeving begrijpt niemand mij. Huisarts niet, hulpverleners niet. Daarom post ik nu veel op internet. Dit was een deel van mijn verhaal, ik kan nog veel meer ellende typen, maar dan wordt het verhaal hier heeel lang.