gepest/depressie/ vallen en weer opstaan

Op de middelbare school vroeger ging het mis,
ik kom uit best een ouderwets gezin,
had altijd simpele kleren, geen hippe bril, was van me eigen best stil en verlegen, en moest echt moeite doen voor acceptabele cijfers.

Toen werd ik dus het pispaaltje van de klas, 5 jaar lang was het dikke ellende, ik ging steeds meer spijbelen en had eigenlijk nooit vrienden.
Kinderen gaven feestjes voor verjaardagen, maar mij werd nooit wat gevraagd.
Van thuis en school was er geen enkele steun, niet zo aanstellen en kom eens voor je eigen op!
Ik kwam steeds meer in een isolement terecht,
heb mijn diploma gehaald en hoopte dat werken een nieuwe start zo zijn.
Werken ging prima, maar ook daar sneeuwde ik onder bij de wat dominantere collega’s, ik had wederom moeite om voor me eigen op te komen, daardoor kreeg ik de rot klusjes en durfde ik amper nee te zeggen als er diensten open stonden die gevuld moesten worden.
Gevolg, binnen jaar mijn eerste depressie,
met medicatie en een psycholoog ben ik het te boven gekomen, binnen een klein jaar.

Ik was toen rond de 22, en zag andere meiden allang verkering hebben, uitgaan, zelfs samenwonen, en ik zat nog steeds thuis met helemaal niets, 0,0 plezier en ervaring.

Beetje bij beetje durfde ik wel meer mijn eigen te zijn, wat kleding en uiterlijk betreft, ik heb best goede vormen en, mooie grote volle borsten, die mij vroeger ook onzeker maakte omdat ze me daar ook mee pesten ( waren al vrij jong groot)
maar goed, dit was voor mij al heel wat, een klein begin dus.

Ik was 23 toen ik geheel onverwacht in contact kwam met een jongen, hij was wel stukje ouder, en veel meer ervaring overal mee, en had het leven waar ik eigenlijk naar snakte, hij woonde nog thuis, maar stond beetje op het punt op zijn eigen te gaan.

De eerste keer bij hem thuis ging er een wereld voor me open,
wat een aardige ouders, ook zijn zus, super lief, dit kende ik totaal niet, ik was gewoon geschokt, zo kan het dus ook zijn dacht ik.

We kregen serieus wat samen, ik verzon een smoes waarom ik nog totaal geen ervaring met mannen had, Tom geloofde me, en vond het wel opwindend dat ik nog maagd was.
Over mijn depressie en pest verleden durfde ik al helemaal niet te beginnen, bang hem kwijt te raken, net nu ik eindelijk iemand had.

De relatie was een groot avontuur voor mij, vakanties, hij had veel vrienden, ik had sex, lieve schoonouders/zus, wat een feest.

We gingen samenwonen, ergens zat de leugen over mijn verleden me niet lekker, maar ik stopte het weg.
Naar een jaar samenwonen ging het met mij helemaal mis,
ik kreeg steeds meer moeite met mijn verleden, was boos over mijn verpeste jeugd die ik niet meer kon overdoen, boos op mijn ouders, die me altijd maar lieten spartelen en me nooit steunden of hielpen bij problemen.
Ik maakte overal ruzie over en Tom snapte er niets van, maar kreeg wel schoon genoeg van mij, zijn zus herkende wat meer mijn gedrag en is samen met me naar de dokter gegaan,
daar kwam mijn dossier tevoorschijn, en moest ik bekennen dat dit niet de eerste keer was,
alleen was het nu zo hoog opgelopen dat ik opgenomen moest worden.

Wonder boven wonder is Tom en zijn familie mij blijven steunen
het waren bijna 2 zware jaren, maar ben eruit gekomen.

Er volgde prachtige jaren, ik zag de zon weer schijnen, nieuwe baan, mijn lichaam afgetraind, huisje make over het kon niet op,
getrouwd, kids een groot feest.
Tot plots geheel onverwacht mijn schoonvader overleed,
een paar maanden later voelde ik weer depressie klachten opkomen, deze man was als een vader voor me geweest, ik kon niet met zijn dood omgaan, wel meteen aan de bel getrokken,
ik leek het op te vangen maar plots kwam ik in een vrije val,
weer helemaal terug bij af.
Zal het niet tot in detail vertellen, maar ben 4 jaar zwaar depressief geweest, diverse keren opgenomen geweest, me eigen diverse keren met een mes bewerkt, om maar pijn te voelen, ik was op, en was overal klaar mee.
Tom heeft al die jaren, totaal niet aan mij gehad,
maar hij steunde me al die tijd, en heeft grotendeels de zorg van de kinderen op zich genomen, zijn familie sprong ook vaak bij, en mijn ouders…… zoals altijd druk druk druk, druk met niets, zijn al ruime tijd met pensioen.

Eindelijk licht aan het eind van de tunnel,
maar toen kwam de volgende klap, de gezondheid van van zijn moeder ging hard achteruit, ook die kwam te overlijden,
ik moest net nog de laatste stap maken om de depressie onder controle te krijgen, dit was weer een stapje terug,
Tom die zijn ouders kwijt was een vrouw met een depressie, die hem nooit tot steun kon zijn,
waarom dumpt hij me niet gewoon?
Kids die een moeder hebben die hun halve leven niet in orde is,
ze hadden me nodig, maar ik kon het vaak niet opbrengen.

Uiteindelijk als laatste middel hebben ze ect bij mij toegepast,
onder narcose stroom op de bovenkamer om zogezegd de boel te resetten, ik geloofde er niet echt in,
ik zou keer of 10 moeten voor resultaat.
Na de eerste keer, betrapte ik me eigen erop dat ik ergens om moest lachen, ik had al jaren niet gelachen.
Ik heb de sessies afgemaakt en ben een heel ander mens geworden, dit is nu zo’n 6 jaar geleden,
We zijn nog steeds samen,
mijn lichaam had veel te verduren gehad, maar ik heb het weer behoorlijk in vorm gekregen.

Ben mijn man eeuwig dankbaar, en ook zijn familie voor hun onvoorwaardelijke steun, met mijn eigen ouders heb ik het contact zo goed als verbroken, enkel via de telefoon, en dan moet het altijd van mijn kant komen.