Foute diagnose

Ben een vrouw van 55 jaar met een mag ik wel zeggen een traumatisch verleden.
In mijn jeugd ben ik sexueel misbruikt door mijn vader.
Nadat ik mijn man leerde kennen was ik dol gelukkig, en dacht dat alle ellende voorbij was.
Na 3 miskramen heb ik 3 gezonde kinderen ter wereld mogen brengen, mijn geluk kon niet op.
Tot dat mijn middelste zoontje op 9 jarige leeftijd werd aangereden.
Hij heeft ruim 4 maanden in coma gelegen, waarna hij door hersenletsel ernstig gehandicapt is gebleven.
Dit was voor ons gezin een heftige periode.
We hebben onze schouders er onder gezet en alles uit de kast gehaald om het voor de kinderen her leven zo plezierig mogenlijk te maken.
Onze oudste zoon kreeg op 27 jarige leeftijd een hersenbloeding en wederom trof ons gezin weer een moeilijke periode die we hebben moeten overwinnen.
Onze jongste dochter is getrouwd met een moeilijke man, wat mij veel verdriet heeft gedaan.
Op haar 2 kindertjes paste ik 40 uur per week op, zodat zij kon gaan werken.
Haar man had een obsessie van alles willen hebben en wilde veel uit gaan.
4 jaar geleden liep het helemaal fout.
Ik werd ziek had een longontsteking en kreeg tevens de diagnose longkanker.
Mijn gezin viel plots in een groot zwart gat.
Oma kon niet meer oppassen en de dingen die ik als moeder altijd regelde konden mijn kinderen niet goed aan.
Om mijn leven te redden hebben ze bij mij een longkwab verwijderd.
10 dagen na de operatie was de spanning heel hoog omdat ik de uitslag zou krijgen over de soort kanker en of ik kanker vrij zou zijn.
Tot onze verbazing kreeg ik te horen van de zaalarts dat het geen kanker was.
De diagnose was verkeerd gesteld.
Van de ene kant was ik blij dat ik geen kanker had.
Maar dat er een grove fout was gemaakt kon ik niet verwerken.
Mijn dochter was boos en verbrak het contact tussen ons.
Mocht ook mijn allerliefste kleinkinderen niet meer zien.
Ze wilde niks meer met ons gezin te maken hebben, het waren toch alleen maar problemen.
Wij hebben hier toch niet om gevraagd?
Inmiddels is dit aleeer 4 jaar geleden, we hebben van andere mensen horen zeggen dat ze inmiddels is gescheiden van haar man.
Ze heeft nooit meer contact met ons opgenomen, wat ons best wel pijn doet.
Voor ze haar man leerde kennen was ons gezin erg close.
Nu is ons gezin totaal ontwricht en mogen we al al die jaren onze kleinkinderen niet meer zien.
Heb overwogen om een boek over mijn traumatisch leven te schrijven, maar ben hier niet goed in.
Vind het wel fijn om het hier met mensen te kunnen delen.