Epilepsie bijna dood ervaring

Hoi ik ben een psychologiestudente in mijn 4e jaar
Ik had het 4e jaar bijna niet gered dankzij mijn paniekaanvallen
Zeer traumatische dag was het, laat je gedachten meezinken naar die specifieke dag
Mijn partner is ook mijn psychologiedocent, maar dat brengen we nog niet naar buiten
Hij weet dat ik temporale epilepsie al heb sinds mijn 14de en hij heeft me altijd gesteund
Ik had die dag alleen mijn menstruatie niet gehad en maakte me dus heel erg zorgen, want normaal zou ik hem wel krijgen
Een week later confronteerde ik mijn partner ermee en hij zei dat ik abortus moest plegen, waar ik als katholiek fel op tegen ben
Hij stuurde me zijn huis uit en razend wou ik naar mijn moeders huis rijden en huilen, heel hard huilen
Op dat exacte moment kreeg ik een flashback van mijn jeugd
Hoe mijn vader me verliet en mijn moeder niet voor me kon zorgen
Ik zag mijn vader schreeuwen naar mijn moeder en leerde er mee leven
Op dat exacte moment werd alles zwart en de volgende dag werd ik wakker in het ziekenhuis
Mijn partner en mijn moeder kijken me sneu toe
Ik begon mijn armen op mijn buik te leggen maar ik merkte al gauw dat ik dunner was geworden
Ik schreeuwde naar de zuster MIJN BABY! WAAR IS MIJN BABY!
De zuster gaf me een spuitje en alles werd weer zwart
De volgende dag werd ik uitgerust wakker en diezelfde zuster vertelde me alles
Ik ben in een auto-ongeluk terecht gekomen en heb blijkbaar “geluk” gehad het gered te hebben
Dit heeft me wel mijn baby gekost, aangezien hij teveel schade toegediend kreeg, toen die nog zo klein was
Als ik thuis was gebleven was er niks aan de hand!