Emotioneel genegeerd voelen door moeder
De band met mijn moeder is niet goed. Als we elkaar spreken of zien gaat het over koetjes en kalfjes en dat is het dan. (en wat ik nu probeer te accepteren dat dat nu eenmaal zo is, zodat we zonder irritatie elkaar wel kunnen blijven zien). Maar als het aankomt op gevoelens kan ze daar niet mee omgaan. Ik heb een tijdje terug mijn gevoelens geuit over wat mij dwarszat; dat het voelt voor mij dat ze twijfelt aan de dingen die ik zeg en doe en die er gebeuren, dat ik me niet serieus genomen voel en dat ik dat vervelend vind. Hierop heb ik dus helemaal geen reactie gehad. Ik heb haar daarna nog wel gesproken over koetjes en kalfjes maar hierover zegt ze helemaal niks. Geen enkele reactie, niet boos, niet meelevend, helemaal niks. Is dat normaal?
-
Nee, dat is niet normaal. Maar, jij kunt je moeder niet veranderen. Emotioneel gesproken zie je een enorme afstand. Ga daarvoor zelf in therapie, als je daaraan toe bent of behoefte aan hebt. Neem die periode ook emotioneel afstand van je moeder. Je moeder kunt je niet geven wat je zoekt. Nu niet in ieder geval en misschien wel nooit. En dat is pittig. Dat is ook een rouwproces wat je mee maakt als kind van. Want je had het je anders voorgesteld. Ook die gevoelens mogen er zijn. Wees mild voor jezelf. Ga nadenken wat je dan voor relatie met je moeder zou willen. Soms verlang en verwacht je dingen die je ouder(s) niet kunnen geven. Heel moeilijk maar het enige wat je kunt doen is dit accepteren. Ik wens je sterkte en zachtheid in je proces. -
Bedankt voor je reactie Stella, hier kan ik weer verder mee.