Die ene collega
Afgelopen winter ben ik samen met een andere collega begonnen bij mijn nieuwe werkgever. Het werk bevalt me goed en ik wil hier best nog wel wat jaartjes blijven werken. Er is maar één minpuntje en dat is die collega.
Ze is wat jonger dan ik, is van goede komaf en heeft verschillende dure hobbies, waar ze helemaal in opgaat.
We hebben niets met elkaar gemeen en nadat ik in het begin heb geprobeerd toenadering te zoeken, heb ik dat na enkele botte afwijzingen erbij laten zitten.
Sindsdien heerst er een soort wapenstilstand tussen ons. Ik had toen en heb nu nog steeds geen idéé waar haar vijandigheid tegenover mij vandaan komt en aangezien ze doet alsof ik niet besta, is met haar praten al lange tijd geen optie meer.
Ik had me er tot voor kort bij neergelegd dat dit nu eenmaal zo was; je kunt tenslotte niet altij dmet iedereen bevriend zijn. Maar de situatie dreigt uit de klauwen te lopen en wel hierom:
Zelf ben ik twee keer zwaar ziek geweest (kanker) en nu is mijn moeder ook ziek. Ze moet nog heel wat behandelingen ondergaan en we weten op dit moment nog niet of ze het wel of niet redt. De angst heeft erin gehakt en dat maakt van mij geen erg gezellig, stabiel persoon.
Mijn collega is de enige die het vertikt om hier rekening mee te houden. Daar waar de meeste collega’s in ieder geval belangstelling en medeleven tonen, heeft zij nog niet één keer gevraagd hoe het met me ging. Nou, dan niet, zou je denken en tot vanmorgen dacht ik dat ook.
Vanmorgen heeft ze echter wat mij betreft de fatsoensnormen overtreden door een hele reeks ongepaste grappen te maken over kankerpatiënten, terwijl ze heel goed kon zien dat ik gewoon op mijn werkplek zat!
Ik weet niet goed wat ik hiermee aanmoet. Moet ik het negeren omdat ik nu eenmaal momenteel overgevoelig ben voor grappen die normaal gesproken het ene oor in en het andere weer uit gaan? Of kan/mag/moet ik hier wat van zeggen? Ik weet niet of ze het bewust doet om me te kwetsen of dat ze echt gewoon te lomp en kortzichtig is om door te hebben hoe kwetsend ze soms is.
Kortom, wat zouden jullie doen?
-
Hoi Eagle, Hoe gaan de andere collega's met die collega om? Al maakt ze het natuurlijk wel te bont, het lijkt me het beste om het te negeren. Is er op je werk een vertrouwenspersoon met wie je kunt spreken? Je hebt het so wie so al zwaar genoeg! Ik wens je heel veel sterkte! -
Wat een k*twijf, die collega van je. Van goede komaf zeg je? My ass! Ik ben iemand die haar dan rustig uit zal leggen hoe het is om kanker te hebben, als ze denkt grappig te zijn met haar dom gezwets. Misschien kun je deze tactiek ook toepassen? Moet je eens zien hoe ze dan voor l*l staat voor de rest van je collega's. Lik op stuk geven zulke figuren. Wat denkt ze wel niet wie ze is?! Ik wens je kracht en sterkte. -
Wil je allereerst sterkte wensen ! Wat betreft die collega; ik zou rustig in de ik-vorm jouw gevoel uitleggen wat die kanker-grappen met jou doen en dat je het fijn zou vinden dat ze er mee stopt. Gebeurd dat niet, dan kan je altijd nog met de vertrouwenspersoon of leidinggevende over hebben. Je hebt al stress genoeg ! -
Leuke collega zeg, maar niet heus. Over kanker maak je geen grappen, hoe reageren jouw andere collega's op die leuke 'grappen'? Goede afkomst? Eerder sociaal arm en totaal geen gevoel voor medeleven. Dure hobby's? Dat maakt een persoon geen betere of interessantere persoon. Je zou haar erop kunnen aanspreken als ze weer zo'n 'grap' over kanker vertelt. Zet haar maar eens lekker voor schut op een rustige manier. Dit kan en mag je niet pikken. Hebben jouw collega's er nooit wat over gezegd? En als ze toch blijft doorgaan, ga naar je leidinggevende of een vertrouwenspersoon. En verder heel veel sterkte met alles -
Wat een asociale vlerk. Ik vind het echt niet kunnen hoor.< en ben sowieso niet zo van die `kanker`grappen of moppen. Natuurlijk doet ze dit om jou te kwetsen. En nu moet mij toch wat van het hart Eagle. Want we kennen elkaar ondertussen al een tijdje, en ik kan wel zeggen dat jij een intiligente vrouw bent die prima uit haar woorden kan komen, humor heeft en zich enorm netjes kan verwoorden omdat je een flinke woordenschat hebt. Ik zelf heb erg veel respect voor jou. Maar ik begrijp echt niet waarom je deze vaardigheden op je werk niet laat zien als iemand je als een hond behandeld. Dit had al veel eerder uitgesproken moeten worden, wat er dan al speelt. Zij heeft altijd al raar tegen je gedaan. Wat kan de reden zijn vraagteken Ik heb geen vraagteken anders had ik die hier wel neergezet. Ik vind dat je het niet hoeft te pikken, je weet dat iedereen weet van je moeder en jou en iedereen heeft hier respect voor behalve die egoistische trut. Dat pik je toch niet vraagteken en een aantal uitroeptekens. En zon poppetje met stoom uit zijn oren en een rood hoofd. Je bent verbaal genoeg om dat mens er van langs te geven en ik kijk dan ook uit naar je volgende topic waarin je in geuren en kleuren beschrijft hoe ze uitbarste in huilen en weg rende en nooit meer terug kwam. Ik vind echt dat je haar er van langs moet geven. Respectloos die grapjes over kanker tot ze er zelf mee te maken krijgt... dat gun je niemand maar kennelijk is haar inlevingsvermogen niet zo best. en die dure hubbys hoeft helemaal niet waar te zijn. Ik heb ook een dure hobby namelijk shoppen. Pas als jij het voor jezelf opneemt dan gaat ze respect voor je tonen. Nog 1x een grap over kanker en jij zegt er eens heel duidelijk wat van. Waar iedereen bij is. confronteer haar en vraag haar waarom ze het doet. Kijk haar recht aan en houd je vooral niet in. Dus... KOM VOOR JEZELF OP:: JE BENT GEEN STOEPTEGEL. muts. xxxxxxxxx Rainbow -
Negeren zou ik dit absoluut niet Ik wil het graag uitsplitsennin 2 gedeelten. De hele situatie roept van af het begin al een naar gevoel bij je op. Vraag aan collega's hoe zij jullie relatie onderling zien. Is het iets wat je zelf zo ervaart of is het daadwerkelijk ook zichtbaar voor anderen. Op deze manier weet je dat jou gevoel klopt. Sowieso is het iets wat jij als onprettig ervaart en dat zou ik zeker bespreekbaar maken naar haar toe, maar blijf dicht bij je zelf. Allereerst ongelooflijk veel sterkte voor jou en je familir ik hoop dat de behandelingen zijn werk gaan doen. Over de situatie die zich recent heeft voorgedaan. Dit kan absoluut niet. Zwaar ongepast om dit zo kenbaar te maken. Ook hier kan je haar zelf op aanspreken vanuit je eigen gevoel. Dit heeft de grootste prio om opgelost te worden Probeer eerst 1op1 met haar erover in gesprek te gaan. Werkt het niet dan kan je er voor kiezen om een collega erbij te betrekken die kan bemiddelen hierin. Alleen is dat niet het meest ideale. Heeft dit geen effect zou zeker naar de ledinggevende toegaan om dit gezamenlijk te bespreken. Het gaat immers ten kostte van je werk en de sfeer. Ook zal dit altijd tussen jullie in blijven staan Veel succes en sterkte -
Niet zo over je heen laten lopen! Als je geen enkel idee hebt waar de vijandigheid vandaan komt, kan je haar hier over aanspreken. En ook al was er vijandigheid, als ze weet van jouw situatie, gaat het ver over de streep om zulke opmerkingen te maken. Dat is niet menselijk, en je moet er flink veel lef hebben om iemand bewust pijn te doen. Aanspreken, voor jezelf op komen en zij mag op haar plek worden gezet. Succes X -
Bedankt, lieve mensen, voor de steun en de reacties. Met mijn moeder gaat het inmiddels iets beter. We hebben even wat maandjes rust voordat de artsen verder gaan kijken of en zo ja, wat er nog gedaan moet worden. We hebben goede hoop dat het allemaal wel meevalt. Wat die collega betreft: we werken allebei via een (ander) detacheringsbureau. Ik ken haar projectleider van haar bureau inmiddels ook aardig en heb een gesprek met hem over de situatie aangevraagd. Ik heb haar zelf niet aangesproken, omdat ik op dat moment té labiel was om het fatsoenlijk te houden. De kans dat ik iets zou zeggen wat ik niet kan verantwoorden, was me té groot. Ik zou er mijn baan door kunnen verliezen en dat wilde ik niet riskeren. Haar leidinggevende nam het eerst voor haar op (hoort hij ergens ook te doen, dus dat begreep ik nog wel), maar nadat ik de hele situatie had uitgelegd, snapte hij wel dat er iets aan gedaan moest worden, ook voor haar bestwil. Een volgende collega bij wie ze zoiets uithaalt, pikt het misschien nog veel minder en dan heeft ze een echt probleem. Hij heeft na ons gesprek ruim een uur met haar alleen gesproken. Ik heb geen idee wat hij heeft gezegd en dat hoef ik ook niet te weten. Maar sindsdien heeft ze in ieder geval geen domme op lompe opmerkingen gemaakt waar ik bij was en dat is voorlopig voor mij voldoende. Ze heeft nu vakantie. Volgende week heb ik een weekje welverdiende vakantie. Als mijn batterijen weer opgeladen zijn en mijn moeder ook weer wat meer energie krijgt, komt het allemaal wel goed met ons. Tot de volgende aanvaring, maar daar ga ik me nu nog niet druk over maken... Nogmaals bedankt allemaal en een dikke knuffel (één extra voor mijn maatje Rainbow, die altijd voor mij opkomt) van Eagle XOXO