Bedrogen en voorgelogen

Hallo lieve lezers ik breng jullie mee naar eergisteren, de dag dat mijn leven veranderde.
Ik ben Amanda en zit in mijn laatste jaar van mijn studie nanowetenschappen (een studentgerichte wetenschapsstudie die zich focust op kleine biologische objecten)
Daarnaast doe ik vrijwilligerswerk op een paardenstal
De man met wie ik dacht gelukkig te zijn is timmerman
In de ochtend ging ik naar mijn hoorcollege en in de middag gingen we nog een practicum doen.
Ik weet nog dat ik onderbroken werd tijdens het ontleden van een wurm door een anoniem nummer.
Het was mijn man vanuit de cel.
Hij was gearresteerd voor minderjarige prostitutie en zweerde dat het niet waar was.
Ik geloofde elk woord wat hij zei, maar vond het nogal frappant.
Ik heb de borg betaald sinds dit toegestaan werd in de randvoorwaarden en mijn man kwam “gelukkig” diezelfde avond nog thuis.
Ik kookte voor hem, want ik dacht dat hij dat wel verdiend had na alles wat hij had doorstaan vandaag.
Ik maakte zijn lievelingseten: ragout met lente-ui.
Mijn man zat Karel ende Elegast te lezen (hij is gek op bellettrie) en zei opeens dat hij seksueel contact heeft gehad met het minderjarige meisje.
Ik schrok me kapot en liet onopzettelijk het wortelstuk vallen.
Het schaalniveau van stilte was zeker een 10 geworden.
Het leek haast wel of er een toverspreuk was uitgesproken, het was zeker geen ontspannen sfeertje.
Ik kon me niet meer in die geladen situatie verkeren
Ik moest weg uit het appartement.
Nietszeggend rende ik de gang in, onze flat uit en belde mijn ouders en vroeg of ik een avondje bij ze kon slapen
Zonder achterdochtig te zijn, hebben ze me binnengelaten en ben ik daar vrij onrustig gaan slapen
Ik voelde me afval dat ik mijn eigen huis moest verlaten voor die smerige pedofiel.
Hij daarentegen was een wrat, hij gaat maar niet weg, wat je ook doet.
Uiteindelijk ben ik dan toch in slaap gevallen, want ik kon niet anders.
Ik stond op de volgende dag vastberaden om naar het bureau te gaan, maar kwam tot de merkwaardige ontdekking dat ik geen kleren meer had die me nog paste bij mijn ouders: op een wespentaille na, die ik droeg voor mijn gala in vwo 6.
Ik zei tegen mijn ouders dat ik ergens heen moest en dat ik van ze hield.
Na een rit van 10 minuten, stond ik daar bij het politiebureau in mijn opvallende wespentaille om mijn zegje te doen.
Terwijl ik de handgel smeerde, zag ik een opvallend gezicht in een kamertje zitten.
Het was mijn man!
Hij bekende alles wat hem toegeëigend was en werd uiteindelijk geboeid.
Ik barstte in tranen uit en rende naar mijn auto.
Hier heb ik zo’n 20 minuten keihard gehuild.
Ik moest snel naar mijn hoorcollege realiseerde ik me.
Na mijn tranen weggepinkt te hebben heb ik mijn hoorcollege gevolgd zonder op te vallen.
We zijn nu een dag verder en heb geen verder nieuws te horen gekregen.
Ik had dit even nodig om mijn hart te luchten, want niemand weet hiervan af.
Dankuwel, geliefde lezer
Ik waardeer iedereen die dit leest.