Abortus drieling
Ik heb al heel lang een grote kinderwens en had al 3 miskramen gehad, ik was gestopt met de pil omdat ik iets anders wilde. Ondertussen waren ik en me vriend nog niet officieel samen ( waren exen van elkaar) maar wilde weer aan anticonceptie gaan als we weer officieel een relatie zouden nemen. Wij waren beide bewust van het feit dat we het onveilig deden maar ik was pas net gestopt met de pil dus ik dacht ik moet nog “ ontpillen” . Ik was op een gegeven moment overtijd en en bij 5 dagen overtijd waren mijn testen nog negatief dus ik dacht ik ben nog gewoon onregelmatig ongesteld. Bij 11 dagen had ik zoiets van ik doe nog een test en anders ga ik maandag langs de huisarts, en ja hoor bam dikke 2e lijn… enorm geschrokken maar ook blij dat ik een goede positieve test had. Clearblue gedaan en al 2+3 weken gaf ie aan. Mijn vriend verteld en ook erg geschrokken en wilden samen nog goed nadenken, ik wist stiekem al wat ik wilde en dat was het houden. Mijn ouders verteld en waren enorm boos en moest het huis uit als ik besloot te houden, ze wilden er niks mee te maken hebben en ik moest alles zelf uitvogelen. Wat mij enorm pijn deed. Ik had mijn 1e echo en het bleken er 3 te zijn… jeetje wat nu? Ik wist niet meer wat ik moest denken..
Ouders wilde absoluut dat ik het liet weghalen, ik wilde zo graag het houden maar 3?? Hoe moet ik dat doen…
Ik besloot samen met mijn vriend uiteindelijk om het weg te halen, met heel veel pijn in mijn hart. Ik kan ze niet opvoeden, geen woning en financieel gaat het niet met 3. Ik heb nog geen vast contract van werk en zou ik die dan nog wel krijgen? Allemaal vragen…
Toen het allemaal gedaan was, mijn ouders deden weer normaal en ineens steunden ze mij. Ze waren al blij dat ik naar de bruiloft van me zus kon gaan in t buitenland dit jaar…
Nu is het 1 maand verder en ik merk dat ik er steeds meer mee ga zitten, had ik wel gewoon van 3 naar 2 kunnen doen? Deed ik het puur voor me ouders? Deed ik het wel voor mezelf?
Me ouders zijn het ook niet mee eens dat ik weer samen met me vriend ben en is niet bepaald welkom bij ons thuis.. ben ook elk weekend bij hem..
Ik kan dit verhaal bijna nergens kwijt, omdat abortus een enorm gevoelig onderwerp is en het doet zoveel pijn ik weet het gewoon niet meer ik moet dit kwijt… ik zou ook gewoon wat vrouwen willen leren kennen die dit ook hebben meegemaakt maar waar? Tis zo lastig te vinden…
-
Als je even Googelt op hulp na een abortus vind je van alles. Je kan het ook met de huisarts bespreken die verwijst je wel door. En bedenk dat uit je hele verhaal blijkt dat je waarschijnlijk niet goed voor een drieling zou kunnen zorgen, de omstandigheden zijn er gewoon niet naar. Dat je zelf niet weet of op het idee komt om eens te googlen voor hulp als je je niet goed voelt is een slecht teken. Ik moet zeggen dat ik mijn twijfels heb over je verhaal, na een abortus word je niet bloedend op straat gezet maar al voor je abortus en daarna krijg je gesprekken en steun aangeboden. Je hoeft dus nog niet eens te zoeken.. Je weet waar je moet zijn, je kon ook een abortuskliniek vinden, hebt een afspraak gemaakt en de abortus ondergaan na een goed gesprek, waarom kan je nu geen afspraak maken om te praten over de abortus en de omstandigheden? We zitten hier niet in het zuiden van de VS waar abortus verboden is. Sterkte.