10 jaar!

Ik moet dit van mij afschrijven..

13 jaar geleden was ik aan het werk. Ik zag je staan. Ik vond je apart, intrigerend zelfs. Totaal niet mijn type..Jij, zwart lang haar, zwarte kleding… metal type.Maar toch. Ik keek naar je, je stond met je rug naar mij toe, je draaide je om, we zagen elkaar… Je glimlachte naar mij, en ik kreeg het helemaal warm vanbinnen. We keken elkaar aan. Toen ging je weg.

2 jaar later, werkte ik ergens anders, jij bleek er tegenover te werken… Toen begon het, naar elkaar kijken, ik haalde mijn lunch bij jou… Dat ging weken iedere dag zo door… Totdat je mij aansprak, of we een keer samen wat konden doen. Dat deden we, we spraken af…. Die nacht was leuk! Maar veels te veel gedronken. Jij ging weg, ik liep achter je aan. Samen in de taxi… Naar jou huis… Allebei teveel gedronken, niks gebeurd. S’morgens werden we wakker, je vroeg of ik koffie wou, ik antwoordde: ja graag. De koffie viel niet goed…. Ik vroeg je waar ik de wc? Daar kwam het eruit. Ik schaam me nog als ik er aan denk……

Toch spraken we nog steeds met elkaar af, je gaf mij een veilig gevoel, ik vindt je echt zo leuk! Totdat ik vroeg hoe het zat tussen ons, jij gaf aan het beestje geen naam te willen geven… Ik was verdrietig. Een paar dagen later zag ik je in de stad met een ander. Jullie waren in een warenhuis.. ik ook…. Ik zag je… Jullie liepen naar de roltrap, en je ging naar beneden, toen zag je mij.. en ik zag jullie. Je brak mijn hart.. ik was verdrietig en boos. Waarom? Had ik dit verdient? De volgende dag zag ik je weer, we werkten tenslotte tegenover elkaar. Een paar dagen later kreeg ik een bericht, je wou open kaart spelen. We spraken af, ik was nog steeds boos op je, en vroeg heb ik dit verdient? Het is niet eerlijk tegenover de andere vrouw, weet ze dat je hier met mij zit? Je antwoorde met, ik heb haar gezegd dat ik nog met een ander in mijn hoofd zat. Je bood aan mij naar huis te brengen, ik sloeg dat af.. een paar dagen later ging er aan de voordeur een tas, met daarin een bos bloemen en een kaart.. ik heb het zo weggegooid.

Ik was echt boos en verdrietig. Ik ging op vakantie. 2 maanden later kwam ik erachter dat ik zwanger was, je zag mij op m’n werk, je berichtte mij, we moeten praten. We spraken af, je keek dwars door mij heen, je zag dat ik zwanger was.. maar helaas niet van jou… Je zei, als je dit laat weghalen ,kan hier over een aantal maanden een box staan… Ik was té verward. Ik ging weg. Ik kreeg mijn kind, maar niet van jou. Nu zijn we 10 jaar verder, ik ben getrouwd met een ander, en nog een kind gekregen. Maar ik krijg jou niet uit mijn hoofd.. je blijft verschijnen in mijn dromen.. keer op keer, we praten veel.

Ik zoek je regelmatig op, ik haal mijn lunch bij jou. Iedere keer als ik je zie, vraag je aan mij hoe het gaat, ik antwoord goed. Maar jij weet dat het niet waar is. Want alleen jij kan dwars door mij heen kijken.
We hebben oogcontact je kijkt me langer dan normaal aan, en ik zie je stiekem glimlachen. Ik wou dat ik de tijd terug kon draaien naar 10 jaar geleden. Want het is voor mij niet afgesloten, ik hou nog steeds van jou.