Ik maak me zorgen over mijn 85-jarige buurvrouw
De vijfentachtigjarige buurvrouw van Mieke (53) glijdt steeds verder af en heeft overduidelijk hulp nodig. Haar drie dochters laten het echter afweten. Moeten Mieke en haar man ingrijpen?
-
Ah wat zielig! Ik zou hier ook echt niet tegen kunnen en zeker proberen te helpen daar waar nodig. Misschien kunnen ze contact opnemen met de huisarts van de buurvrouw dat die thuiszorg in kan schakelen? -
Ja het gaat jullie aan, enkel en alleen al omdat het jullie persoonlijk raakt. Maar wat dan te doen? Zou sowieso contact zoeken met de familie en vanuit daar kijken wat er verder geregeld kan worden. Gaat de familie het oppakken of schakelen ze maatschappelijke hulp. Pakken ze helemaal niets van de verantwoordelijkheid dan kunnen jullie misschien een melding maken bij de instanties. Je ogen sluiten en het op z'n beloop laten klinkt niet alsof dat in jullie straatje past. -
Eenzaamheid onder ouderen is een groot probleem. Het is al heel fijn dat je dit signaleert en dat je je om haar bekommert. Het klinkt alsof ze bang is dat ze haar kinderen tot last zal zijn. Dat zijn veel oudere mensen. Iedereen is ook altijd maar druk, druk met z'n eigen leven. Dus vragen of je hen mag bellen, zal waarschijnlijk niet werken. Houd een oogje in het zeil en spreek een van de dochters aan, zodra je die ziet. -
Wat lief dat je zo begaan bent met je buurvrouw. Je zou zeker kunnen ingrijpen als de familie van je buurvrouw dat niet doen. Hun zouden hun eigen moeten schamen. De buurvrouw is ook een mens en geen afgedankte persoon die je maar weg schuift. Desnoods ga je met je man even langs en vragen wat zij nodig heeft. Mantelzorg zijn is best heel zwaar. Ik heb ook een zieke man waar ik voor moet zorgen. Maar let er wel op dat je zelf voldoende rust neemt. Als de buurvrouw in de rolstoel zit en het is prachtig weer, kan je desnoods met haar in een park wandelen. Ik denk dat de buurvrouw vast dolgelukkig is dat zij dan niet langer meer alleen hoef te zijn! -
Ook al is jullie buurvrouw al 85, ze is en blijft een volwassen vrouw. Ik zou dan ook niet meteen achter haar rug om hulp inschakelen. Ik zou haar eerst eens heel eerlijk zeggen dat je je zorgen maakt en ook benoemen wat je allemaal ziet gebeuren, waardoor je je zorgen maakt. Dat kan voor haar een soort eyeopener zijn, en dan kun je samen kijken waar ze werkelijk behoefte aan heeft. -
Inderdaad....het gaat je niet aan. Het enige, wat je kunt doen, is aan je buurvrouw vragen of je wat voor haar kunt doen. En...dochters wijzen op hun verantwoordelijkheden? Kan echt niet, dat is nl. de omgekeerde wereld. Dochters zijn niet verantwoordelijk! -
Het klinkt alsof uw buurvrouw dement is, wellicht Alzheimer. Dit kan heel snel in een vlot tempo doorzetten, en haar dochters hebben het waarschijnlijk niet eens door. Wellicht dat ze nog genoeg heldere momenten heeft waarin ze haar dochters er van weet te overtuigen dat er niks aan de hand is, net zoals ze bij u doet. Ik ben een kleindochter van een grootmoeder waarbij ik het hele proces van Alzheimer heel dichtbij heb meegemaakt (gelukkig aan de ene kant) Maar stel dat ik in deze situatie zou zitten zou ik toch haar dochters op de hoogte brengen. Liever een bemoeial gevonden worden en het deksel op mijn neus, dan dat ik dit laat gebeuren zonder de echte wetenschap of de dochters wel weten wat er afspeelt en hoe het daadwerkelijk met hun moeder is! Ouderen met dementie of Alzheimer kunnen hele gevaarlijke situaties om zich heen creëren en er kan van alles gebeuren. Dus ik zou contact zoeken! Succes! -
In eerste instantie zou ik de buurvrouw zelf zeggen dat we ons zorgen om haar maken. Precies wat Anka zegt. Verder vind ik het nogal wat dat " kleindochter " al meteen met het idee komt dat ze wel dement zou kunnen zijn. Om die diagnose te stellen is in de regel gedegen onderzoek nodig. Ouderen kunnen ook verward zijn als ze een urineweginfectie hebben. Om maar wat te noemen. -
Ja! Het lijkt mij erg belangrijk dat sowieso de huisarts hiervan op de hoogte is, die kan dan bekijken wat er moet gebeuren en wat de mogelijkheden zijn. -
ik zou de buurvrouw helpen ,maar ook de wijkzorg inschakelen en haar huis arts van het geheel op de hoogte brengen. Want als het langere tijd duurt kun jezelf ook niet alles op je nemen -
Mieke zou eens een gesprek hierover met haar buurvrouw kunnen hebben, hoe ziet zij het zelf, hoe ziet zij haar toekomst en wat zijn haar wensen. Ik denk dat in zo'n gesprek zowel voor de buurvrouw als Mieke e.e.a. duidelijk zal worden en wat voor stappen er ondernomen kunnen worden. Het zal in iedergeval voor de buurvrouw fijn zijn te weten dat haar buren zich om haar bekommeren.