Britts gescheiden zus vergeet haar kids
Mijn zus Steffi is pas gescheiden. Het was geen fraaie scheiding, maar ook geen fraai huwelijk. We zijn blij dat het voorbij is en dat Steffi en haar kinderen er redelijk doorheen gerold zijn. De kinderen zijn acht en vijf en voor zover ik kan zien, gaan ze vrolijk door het leven.
Probleem is dat Steffi er alsnog een zooitje van dreigt te maken. Ze gedraagt zich als een losgeslagen single. Dat ze daarnaast ook moeder is, lijkt ze te vergeten. Om de haverklap slapen de kinderen ergens anders – vaak bij mij – zodat zij op stap kan. Ook doordeweeks. Dan is er weer een feest waar die-en-die ook naartoe gaan – dus dan moet zij ook wel – of ze heeft een date met ‘echt een knappe kerel’ die ze niet kan laten schieten. Elke keer is er wel wat en brengt ze de kinderen uit logeren. Ik probeer nog wel wat structuur aan te brengen in het leven van mijn nichtje en neefje, maar met mijn eigen twee kinderen, een drukke baan en een zieke schoonmoeder, lukt dat nauwelijks. Dat gefeest van Steffi duurt nu al drie maanden en ze lijkt er nog geen genoeg van te krijgen. Aan de ene kant gun ik het haar, ze is pas 32 en tijdens haar huwelijk heeft ze heel wat moeten afzien, aan de andere kant zie ik dat haar kinderen haar te vaak moeten missen. Moet ik haar tot de orde roepen, of moet ik haar nog even de tijd gunnen om uit te razen?
-
Ik zou mijn zus wel tot de orde roepen. Zij is verantwoordelijk voor haar kinderen! Die al genoeg hebben te verduren. Een scheiding, ook al lijkt het wel zo, gaat niet in de koude kleren zitten. Zeker niet bij kinderen. En soms uit gaan is begrijpelijk maar ze hoort hoe dan ook structuur aan te brengen. Praat met haar en breng je zorgen over. Bekijk het vanuit de ogen van de kinderen. Veel sterkte met wat je ook gaat doen.