Eenzaam met vriendinnen

Een jaar of 6 of 7 geleden is er een vriendinengroepje ontstaan na de 50e verjaardag van één van ons.
Een gezellig groepje van 4 dames.

In die tijd hadden wij, mijn partner en ik, het financieel gigantisch zwaar door een schuldsanering traject. Maar de daagjes weg met de vriendinnengroep was voor mij echt een geweldige ervaring. Ik kon niet veel geld uitgeven bij het shoppen maar ik genoot wel en kon van de budgetbeheer meestal wat extra geld krijgen om toch iets leuks te kunnen kopen.
Niet iedereen in de groep was op de hoogte van onze financiële situatie. Dat was ook mijn bewuste keus. De andere vriendinnen hadden het financieel dus nogal wat beter op dat moment. Maar dat heeft bij mij nooit voor enige jaloezie gezorgd. Het was nu eenmaal zoals het was en ik genoot van de uitjes. Ik had nog nooit deel mogen uitmaken van zo’n mooi groepje.
Op een gegeven moment komt het idee om samen een weekendje weg te gaan. We zouden hiervoor € 20 per maand gaan sparen. Ondanks het zeer krappe budget lukte het om elke maand € 20 over te maken naar de spaarrekening van de groep. Toen kwam de coronapandemie en moesten we ons weekendje weg iets uitstellen. Dat had als voordeel dat we meer konden sparen. En in die periode werd ook het schuldsanering traject met goed resultaat afgesloten. Weer leven in plaats van overleven. Weer tijd om te genieten van de mooie dingen in het leven.
Het sparen met de vriendinnen had als resultaat dat we een weekendje naar Barcelona konden. Wat een prachtig vooruitzicht. Ik had er enorm veel zin in en lag er zelf ’s nachts wakker van.
Kort voor vertrek kregen we de tickets van de vriendin die alles regelde. Ooohhhh spannend…..
Dan blijkt dat 3 van de 4 naast elkaar zitten en ik alleen op de rij naast hun. De redenatie daarachter snap ik wel maar ik voelde me wel aan de kant gezet. Maar goed, voor de lieve vrede hou ik mij stil en gaan we gezellig weekendje weg
Aan boord kwamen er 2 vreemden bij mij in de rij zitten. Ik zat dus niet alleen maar voelde me toch wel een beetje eenzaam en alleen.
Gezien het tijdstip van vertrek, heel vroeg in de ochtend, heb ik tijdens de vliegreis nog even wat kunnen slapen dus ach we waren ook zo op het vliegveld.
Aangekomen in Barcelona in een taxi naar de air bnb. Door een ernstig auto ongeluk jaren geleden ben ik heel bang bij anderen in de auto. Dus ook 7 kleuren in de taxi. Kon wel janken, maar we komen veilig aan.
Paar hele leuke dagen gehad. Echt heerlijk.
Dan komt de terugreis. Weer zitten 3 van de 4 naast elkaar en ik……. ik zit alleen en blijf alleen in de rij. Ik heb me toen zo enorm ellendig, alleen en eenzaam gevoeld. Ben maar bij het raam gaan zitten om zogenaamd het opstijgen te filmen. Maar wat niemand heeft gezien is dat ik het grootste deel van het taxien en opstijgen alleen maar heb gehuild. Maar wel zo dat niemand dat heeft gemerkt. Je zit in een bijna vol vliegtuig, honderden mensen om je heen en je dan nog zo alleen en eenzaam voelen. Ik wist niet dat dat mogelijk was.
Daarna zijn we nog een paar keer uit eten geweest. Maar het werd nooit meer zoals voor corona en Barcelona. Geen idee waarom dat was. Ik baalde wel, want nu kon ik ook eindelijk goed shoppen en gingen we haast niet meer weg.
Nog wel een paar keer een feestje gehad waarbij 3 van de 4, ook ik, aanwezig waren maar nooit meer met z’n 4en helaas.
Een dagje samen naar de badpak dag in de sauna strandde doordat één van de 4 absoluut niet op een doordeweekse dag vrij zou kunnen nemen. En nee, dat was ik niet. Ik ben heel flexibel in mijn vrije dagen.
Toen is besloten om de groep op te heffen.
We zullen elkaar ongetwijfeld nog wel eens zien maar het zal nooit meer zo hecht worden als voorheen.

Ik vraag me vaak af of ik wat verkeerd heb gedaan. Maar wat mij het meeste stoort was de terugreis, vanuit Barcelona. Ik zou nooit of te nimmer iemand alleen laten zitten als we met meerderen mensen weg zouden gaan. Terwijl de 3 anderen gezellig aan het kletsen en lachen waren zat ik stil ineengedoken bij het raam te huilen……..

En nu vraag ik mij continu af of en wat ik verkeerd heb gedaan maar ik ben niet van de confrontatie en rechtstreekse vragen en gebruik daarom maar dit medium om mijn verhaal te delen.