Wie herkent dit veel afgevallen maar toch niet blij

2 jaar geleden was ik ineens klaar met mijn ernstig overgewicht. Ik kon geen eens broeken meer in gewone winkels kopen en al mijn vriendinnen waren gesetteld en de eerste babies werden geboren. Ik wou er ook eens flateus erbij lopen en dat mannen mij zagen staan. Daarvoor had ik verschillende dieëten geprobeerd maar ik werd er uiteindelijk alleen maar zwaarder van. Op een mooie dag heb ik letterlijk de snoepbak leeggegooid in de prullenbak en nam de afspraak alleen op verjaardagen of andere speciale momenten zoals Kerst wat lekkers mag nemen. De eerste week was ontzettend moeilijk,- de 2e week ik weet het nog zo goed begon ik afkickverschijnselen te krijgen. Ik kocht van mijn geld een fiets en ik ging op moeilijke momenten krossen door de bossen. Wat was dat een opgave… Al gauw had ik totaal geen behoefte aan zoetigheid. Ik begon dat krossen door de bossen zelfs leuk te vinden en ik hiel het steeds langer vol. Elke vrije uurtje zat ik wel op mijn mountainbike. Automatisch ging ik ook gezonder koken ookal heb ik nog steeds vrijdags mijn snackdag. In een half jaar was ik al zoveel afgevallen dat mensen mij geen eens meer herkenden. Ik ben nu een jaar stabiel. Ik krijg nu aandacht van mannen en pas kleding bij de kledingwinkels en alles staat mij goed. Maar toch ik krijg aandacht van mannen die mij eerst niet zagen staan en dus puur naar de verpakking kijken. Ik heb een aantal vriendinnen verloren die ineens jaloers op mij werden. Ik heb een vriendin die wat stevig is en ik merk dat zij sinds ik zoveel ben afgevallen alleen nog maar met mij afspreekt als haar man er niet bij is. Ik zou nooit haar man afpakken. Het doet mij veel verdriet dat mensen niet zien om wie ik ben. Soms verlang ik naar mijn oude ik. Ik had toen het idee dat mensen meer naar mij keken om wie ik was en was ik voor sommigen geen bedreiging. Wie herkent dit en heb je tips?