Twijfels en naar het buitenland willen

21-07-2023 10:50 4

Nina (27) 21-07-2023 10:50

Ik heb twijfels over mijn relatie..

We hebben vaak ruzietjes over de kleinste dingen en we hebben ook geen sex, wat niet perse erg is maar wilde ik toch even benoemen.

Ook denk ik er wel eens aan “Is dit het nu” in het leven.. Ik zou graag eens in Zuid Korea of Japan willen wonen, nieuwe mensen leren kennen.

Ik weet niet goed hoe ik met dit gevoel om moet gaan omdat ik mezelf egoïstisch vind om zo te denken. Niet onbelangrijk is dat we same een dochtertje hebben..

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

  • Jeannie 21-07-2023 12:38
    Wacht...dus je dochter is wat precies? Een aanhangsel wat je je toevallig als laatsts herinnert, en dan ook nog ls onstakel in plaats van je allereerste prioriteit? Wat een akelige gedachte. Als ze er niet was geweest, had ik nog gezegd dat je gewoon eens uit moest zoeken hoe je een eventuele tijdelijke verhuizing naar het buitenland gaat aanpakken. En dat je je moest realiseren dat dat niet iets is wat binnen een maandje of wat geregeld is. Huisvesting daar,huisvesting hier als je weer terugkomt, visum, werkvergunning, integratie, taalbarrière, cultuurverschil... Maar die vlieger gaat niet op. Vanwage dat terloops vernoemde obstakel. Die je noet zomaar kunt oppikken en van haar vader kunt losrukken. Je partner mag dan in jouw (inderdaad vrij egoïstische) wensen geen enkele rol spelen, zijn rol als vader is er nog wel en als hij haar niet zomaar wil verliezen en het gevecht met je aangaat, geef ik hem groot gelijk. En ik denk een rechter ook. Kortom, het lijkt me veel beter om eerst eens aan je relatie te werken. Waarover maken jullie ruzie? Waar zit de irritatie? Is er nog iets te redden? En mocht dat niet kunnen, regel de zaken omtrent het obstakel dochter dan eerst netjes, ver voordat je weer gaat denken aan wonen en werken aan de andere kant van de aardbol. Ik wens je veel wijsheid.
  • Nina 21-07-2023 13:16
    Geen dingen verzinnen die ik niet heb gezegd.. Mijn/ons dochtertje is prioriteit nummer 1, zij staat boven alles en iedereen voor mij/ons. Er staat ook in mijn bericht “Niet onbelangrijk “ Lijkt me duidelijk ook dat ik haar juist als belangrijk bestempel. En ik heb al uitgezocht wat ik moet uitzoeken en heb de nodige informatie al! Dus daar hoef ik geen advies over, ik vraag alleen advies hoe met dit gevoel om te gaan, that’s it. Kijk hij, de vader heeft een werkvergunning en woont daardoor nog niet de hele week bij ons. Dat verandert vanaf januari. Ik denk door het elkaar te weinig zien dat ik dit gevoel ook kan krijgen? De ruzietjes komen etc. En ter extra info. Dat in het buitenland wonen is altijd al een droom geweest en niet iets dat zomaar uit de lucht komt vallen. En ik verwacht mijn dochtertje bij me te houden, mocht het toch uitdraaien op een breuk. Dat is niet leuk voor haar en zou er alles aan doen om het beste te doen voor haar maar dat ik dat verwacht is omdat ten eerste ik ben haar moeder en ten tweede haar vader werk 6 dagen per week van 12 tot 23:00 in de avond!! Maar dat is alleen het gesproken over uiterste en niet iets wat ik bewust zou willen. Hopelijk snap je het nu beter
  • Jeannie 22-07-2023 10:42
    Je kunt je nu welverdedigen (waaruit blijkt dat je geen advies, maar gewoon je gelijk wil), maar je noemt nog steeds je kind als allerlaatste. Mag je er wel "Niet onbelangrijk" bij zetten, maar dat is niet hetzelfde als van haar en haar belangen op de eerste plaats zetten. En wat ik na je uitleg inderdaad beter snap is dat er nog steeds boor jou maar één ding op de eerste plaats komt en dat is ikke, ikke, ikke. Nou meid, ga dan maar. Maar juich niet te vroeg met je verwachting dat je je kind bij je mag houden. Want een kind zonder toestemming van de andere ouder meenemen naar het buitenland, is nog altijd ontvoering en ergens hoop ik dat je gepakt wordt. Alleen al vanwege je verregaande egoisme.
  • Anne 24-07-2023 18:18
    Jeannie haar reactie komt wel erg hard over ookal zit er wel denk ik een zeer groot kern van waarheid in. Voor je kind zou ik ook eens eerst naar je relatie kijken en er alles aan doen om de relatie goed te krijgen. Als die goed is dan is je toevlucht naar het buitenland minder groot..Tevens jezelf verdedigen hoef je niet want als moeder zijnde weet ik gewoon dat je kind je alles is. Het is ook niet denk ik alleen ikke ikke. Maar ik heb het gevoel dat jij het je idealiseert en het onbewust een toevlucht is om gewoon weg te zijn van alles. Hiermee los je de problemen niet mee op...Dus 1 lijkt me veel beter om eerst eens aan je relatie te werken. Waarover maken jullie ruzie? Waar zit de irritatie? Is er nog iets te redden? Heb je dat allemaal gedaan dan stap 2: verdiep en regel je van te voren in aspecten zoals Jeannie benoemt als huisvesting daar,huisvesting hier als je weer terugkomt, visum, werkvergunning, integratie, taalbarrière, school/opvang dochter. Ik ben bang dat het je allemaal heel.erg tegen gaat vallen. 3:Ga in gesprek met je partner en geef aan over je plannen want ook hij heeft recht op zijn dochter. Jij maakt de keuze en niet je man en dochter. Misschien is het wel beter en eerlijker dat zij in Nederland bij hem blijft wonen en je ouders en zijn ouders haar opvangen als hij werkt. Jij wil immers de relatie beeindigen en weg en daarvoor hoeven niet je man en dochter nog eens extra voor te boeten.