Zwanger van een ander?!

Hi ik ben Ginaira en ben 21 jaar oud, ik heb al sinds 7 jaar geleden een relatie gekregen met mijn laat me zeggen “ex”. Hij en ik komen elk jaar weer bij elkaar terug en het lijkt net alsof wij als 2 magneten steeds maar weer bij elkaar terug komen. Nu is de laatste keer dat wij weer in contact kwamen heel fout gelopen en bleek hij contact te hebben met een dame terwijl wij het weer met elkaar aan het proberen waren en onze band weer aan het oppakken waren, hij had gewoon duidelijk moeten zijn op dat moment en mij gewoon moeten zeggen dat ik niet weer voor de 1000e keer moest komen koekeloeren in zijn leven maar omdat ik zo diep bij hem zit gaf hij me ondanks dat toch een kans. Dat heeft mij zo erg gekwetst en ik verbrak het contact. Nu zijn er maanden overheen gegaan dat hij dus met iemand sprak en ik ook “afleiding” zocht dus ook maar met iemand sprak. Mijn ex en ik spraken altijd over onze grote kinderwens met elkaar maar door een probleem met mijn vruchtbaarheid was de mogelijkheid gewoon heel schaars. Nu ben ik dus zwanger geworden in de periode dat wij elkaar niet meer spraken, contact met de vader is ook afgesloten wegens heftige conflicten die er gebeurd zijn en ineens komen mijn ex en ik elkaar weer tegen. Natuurlijk zijn er veel wonden van het verleden maar dachten we beide van oke “Lets give it a last try!”, maar ik natuurlijk wel in mijn achterhoofd met ik ben nu 2 maanden zwanger.. Ik vond dat hij het recht had om dit te weten, dus heb ik hem hoe moeilijk het ook is uitgelegd dat ik in verwachting ben omdat stel je voor wij gaan er nu echt voor en gaan verder met elkaar gaat dit wel een dingetje worden.. Ik heb hem nog nooit zo gebroken en gekwetst gezien en ik heb letterlijk zijn grootste wens afgepakt zonder dat ik dit wou want ik heb al sinds ik in me tienerjaren gezegd dat dit de vader van mijn kinderen moet worden en ik heb tot de dag van vandaag geen enkele andere mening! Ik vind dit gewoon zo moeilijk omdat wij zoveel van elkaar houden en dit gewoon echt niet gepland was. Er zit ook zo een groot stuk van schuldgevoel in mij wat niet te omschrijven is. Hoe moet ik hier mee om gaan en hoe moet ik met hem verder praten of dit aanpakken??