Twijfels en irritaties in relatie

Al langer dan 20 jaar in een relatie. Wij hebben heel veel ups and downs gekend en zijn zeer tevreden mensen, op onze manier gelukkig. Willen beide de relatie doen slagen.

Al een hele tijd merk ik aan mij zelf dat ik sommige dingen niet meer accepteer en niet meer wil toelaten zoals geweld aardig gelukt maar ook op financieel gebied ondersteunen.

Begrijp dat ik sommige dingen ook in de hand gewerkt heb door steeds te vergeven en helpen. Maar, naarmate ik ouder word merk ik dat ik twijfel over mijn relatie of ik gelukkig ben en verder wil en voel regelmatig irritaties. Enkele redenen waarom.

– Partner staat bijna open of neemt geen initiatief om wat leuks te ondernemen samen.
– Geeft bijna nooit een compliment maar heeft veel kritiek over mijn gewicht(positief) bedoeld en hoe ik het huishouden doe of over mijn gedrag(te enthousiast)
– Wilt van jou alles weten zelf deelt die weinig of verdoezeld het praat het goed.
-Deelt hele belangrijke situaties of gebeurtenissen in zijn leven niet.
– Al langer dan 20 jaar hoor je standaard ” ik heb geen geld”. Al langer dan 20 jaar schiet ik voor en leen ik. In het verleden meegemaakt dat mijn spaarpotten en rekeningen werden leeggeplunderd en als ik wat van zei was het je krijgt het terug.
Geleend geld krijg je nooit terug! En zeg je er wat van moet je het laten gaan. Voor diens familie heeft die altijd geld voor diens eigen kinderen of voor mij bijna nooit. Soms komt die met zielige verhalen die wel op waarheid berusten van ik heb geen geld dus kan ik daar niet heen. Terwijl die ook veel meer dan mij verdiend.
– Gezamenlijke verplichting voor huis of auto of kinderopvang worden niet altijd na gekomen. Puntje bij paaltje stond ik alles te betalen.
– Gezamenlijke verplichtingen zoals bijdragen in de onderhoud van kinderen school, studie, sparen en sport worden vaak niet na gekomen.
_Als die zijn zin niet krijgt of weiger geld te geven wordt die boos of houd mij op afstand.
– Is vaker vreemd gegaan. Zelfs in onze eigen bed. Ooit met de feestdagen ons laten barsten zat die bij een andere gezin de feestdagen door te brengen. Had onlangs iemand leren kennen(dochter van een vriend) die wellicht ” beter en knapper” was dan mij. Nam ook weer afstand van ons, wilde niet mee naar schoonfamilie. Toen die een beerput van ellende aantrof krabbelde die terug naar diens “veiligenest” Daarvoor volledig vergeven.

In het verleden 2x relatie therapie geprobeerd. Zie enige verandering en hield veel rekening vanwege diens traumatische jeugd maar nu ben ik het allemaal zo zat.

Hunker naar zelfliefde aan mij zelf en wil geen cent meer verspillen. Het lucht op omdit van mij af te schrijven.