Eenzaam

27-05-2022 17:50 4

Loneliness (30) 27-05-2022 17:50

Ik denk dat niemand in mijn omgeving door heeft hoe eenzaam ik eigenlijk ben. Ik ben een vrouw van 30 jaar en ik heb een hele lieve vriend, mijn leventje is op orde maar toch voel ik me heel vaak eenzaam door een moeizame jeugd heb ik geen jeugd vriendinnen over gehouden en het lijkt wel of nieuw contact leggen alleen maar iedere keer uit mijn kant moet komen en na een tijdje hoor ik niks meer van ze. Ik heb me zelf echt afgevraagd; ‘ligt het nou aan mij?’ maar ik weet gewoon dat ik geen naar mens ben of iets. Ik krijg steeds vaker de gedachten van ‘als ik er niet meer zou zijn zou ook niemand mij missen’ het is echt te triest voor woorden maar wel de waarheid. Als ik op social media kijk zie ik hoe leuk iedereen het heeft met een vriendinnen club; stappen, vakanties, dagjes weg of een festivalletje. Als ik met mijn vriend hier over praat zegt hij dat ik hem heb en dat is natuurlijk ook zo en ik ben daar super blij mee maar soms wil ik ook gewoon iets gaan doen zonder hem. Ik heb al talloze hobbys opgepakt om het gevoel kwijt te raken maar het lukt me niet, ook ben ik 5 keer in de week gaan sporten met de insteek daar misschien wat sociale contacten te ontmoeten maar ook dat blijft uit. Waarom lukt het mij niet? het kan toch niet zo zijn dat ik in de bloei van me leven alleen maar thuis zit, het is zelfs zo erg dat als ik een dag vrij ben en ik niks te doen heb dat ik vaak maar ga slapen of liggen in me bed omdat ik toch niks beters te doen heb. Het gevoel maakt me echt intens verdrietig en ik weet me geen raad meer.. wellicht heeft iemand tips voor mij hoe ik hier mee om kan gaan

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

  • Mirjam 27-05-2022 20:41
    Ik herken veel in je verhaal. Ik heb eigenlijk ook geen enkele echte vriendin, bij mij komt het dat ik vroeger op school jaren lang gepest ben. Ik heb toen zo'n knauw gekregen wat zelfvertrouwen betreft, dat ik me onbewust ben uit gaan sluiten van anderen, en ik ben er ook onzeker van geworden. Met als gevolg dat ik eigenlijk nooit echt vriendinnen heb kunnen maken, en eigenlijk ook niet goed weet hoe ik dat moet doen. Ben mede daardoor zelf in een enorme depressie beland in het verleden. Ik heb verder alles, getrouwd, kind, enz enz. Alleen als ik heel eerlijk ben voel ik me vaak enorm eenzaam. Verlang naar een telefoontje van een vriendin, een terrasje, of gewoon eens lekker je verhaal doen. Op mijn werk heb ik wel wat leuke contacten, maar ook niet meer dan dat. Ik ben wat vrijwilligerswerk erbij gaan doen, dat geeft wel voldoening, en heb op die manier ook sociale contacten, ik merk dat ik er steeds wat meer zelfvertrouwen door krijg.
  • loneliness 28-05-2022 08:07
    Hi Mirjam, Wat vreselijk om te horen dat je vroeger erg gepest bent, en ik begrijp dat je daar een knauw aan hebt over gehouden. Ik hoop dat je nu alleen nog maar in de toekomst kan kijken en kan inzien wat je waard bent! Ik herken mezelf ook in jou, tuurlijk ik heb op het werk ook wel wat sociale contacten maar het blijft oppervlakkig. Misschien is vrijwilligers werk voor mij ook een optie om zo wat nieuwe mensen in de buurt te leren kennen en wie weet wat daar uitkomt. Dankjewel voor je reactie
  • Mirre 28-05-2022 14:21
    Herkenbaar, al heb ik ook geen vriend, kinderen zijn allang volwassen. Oudste woont in het buitenland, jongste heeft zelden tijd om eens langs te komen of me ergens mee te helpen. Sporten kan niet, slechte gezondheid: ik begin ook de moed te verliezen zo langzamerhand. Mijn oudste zoon was jarig vorige week, niemand die me feliciteert of zo. Verder geen familie, mijn beste vriendin glijdt steeds verder weg in drank en drugsgebruik. Valt niet meer normaal mee te praten. Zo vroeg ik haar om hulp op zaterdagmiddag had een stevige griep of ze een paar boodschappen wilde doen. Antwoord: ik sta nu in mijn onderbroek op tafel te dansen.. En zo bleef ze kletsen, stomdronken denk ik. Niks meer van gehoord. Jongste had geen tijd, ging naar een feest. Ik spreek soms wekenlang niemand behalve winkelpersoneel. Weet ook niet wat te doen, wees blij dat je een vriend hebt waar je dit mee kan bespreken. Hij zal toch niet willen dat je zo ongelukkig bent en als het hem niks kan schelen denk ik waarom noem je hem je vriend? Vind hij het wel fijn dat je altijd beschikbaar bent voor hem, vreemde reactie je hebt mij toch als je zegt dat je je eenzaam en verdrietig voelt..hij neemt je niet serieus.
  • Sven 30-05-2022 15:27
    Hoi Loniliness, Hier hetzelfde.ik ben weliswaar een man en 6 jaartjes ouder, maar vecht hier dagelijks tegen. In de zomer is het extra confronterend, heb jij dat ook?iedereen is dan steeds aan het feesten en dan zit je weg te kwijnen in je huis .. Sporten doe ik ook, maar in het dorp waar ik woon is het toch een beetje ons kent ons en ik kom er niet tussen. Ik denk dat je, hoe lastig ook, moet beseffen dat vriendschap niet maakbaar is .ik heb me er min of meer bij neergelegd. Ik mail wat met mensen en dat doet me goed. Maar hoe graag je wilt, je kunt zoiets niet vanuit het niets creëren. Ik probeer online met mensen in contact te komen en soms lukt dat heel aardig. Waar houdt je van? Wat zou je graag met iemand willen doen ? Heel veel sterkte en weet dat je niet alleen bent.