Weet niet wat te doen…
Ik heb geen idee wat ik ermee aanmoet .Niet zo lang geleden kwam ik er achter dat een naaste (waar ik al jaren geen contact meer mee heb ) zonder huis en helemaal aan de grond zit.
De ironie is, ooit was het andersom, en was ik degene die armoe zaaide, op wie iedereen neerkeek. Ik heb aan den lijve ervaren hoe het is als mensen je dood laten vallen, doen of je niet bestaat.
Juist daarom is mijn eerste reactie de helpende hand reiken, kijken wat mogelijk is… maar mijn verleden heeft al geleerd dat je ten hoogste emotioneel helemaal leeggezogen word en niets hoeft te verwachten, dus ik vrees met vreze dat goede bedoelingen linksom of rechtsom afgestraft gaan worden.
Wat nu, is er iemand die een goed idee heeft. Nogmaals , het enige wat ik echt niet wil is in iemand anders sjit getrokken worden – op wat voor manier dan ook – en ik heb zelf al vaak genoeg mogen ervaren dat een gewoon bedankje al teveel gevraagd is, en goedheid, goede bedoelingen afgestraft worden… wat ik zo vermoed is dat meerdere mensen hier hun tanden al op stukgebeten hebben en het dan maar opgaven … vandaar mijn aarzeling.
-
Als je hulp biedt in de verwachting dat mensen je dankbaar zijn, kun je het beter laten. Je biedt hulp omdat iemand dit nodig heeft of je laat het. Is het gebrek aan dankbaarheid de enige reden of verschuil je je daarachter zodat je niet hoeft te helpen? Dit is geen beschuldiging, maar een poging om je eerlijk naar jezelf te laten kijken. Een helpende hand bieden betekent een verplichting aangaan voor langere tijd. Als je dat niet wilt of kunt doen of je bent bang om in oude fouten te vervallen, zou ik adviseren om niks te doen. Wil je oprecht helpen, ga ervoor! Succes met je keuze. -
Helemaal eens met Gerda. Niets aan toe te voegen ook. Al wil ik je wel vertellen dat ik schrok toen je zei soms kan er gewoon geen bedankje af. Je weet zelf hoe naar het is om genadebrood te moeten eten altijd maar dankjewel moeten zeggen is niet leuk. Je twijfelt en bij twijfel niet doen. -
Het gaat om iemand die ik al lang niet meer gezien heb, en niet het bedankje is de issue, meer van je wilt iemand niet laten stikken, van de andere kant, dit is degene die mij altijd ten voorbeeld werd gesteld, en mijn aarzeling komt voort uit dat de hele situatie al jaren aan de gang is en dus meerdere mensen die dichter bij staan dan ik er waarschijnlijk al de tanden op hebben stukgebeten maar niet veel verder zijn gekomen... Ik ben de laatste die iets van wie dan ook verwacht, in tegendeel. Maar heb volkomen terecht ook geen zin om misbruikt te worden en dan als een oude tissue weggegooid, waarbij goede bedoelingen met een schouderophalen worden afgedaan... Je kunt twee kanten op denk ik : hopen dat de instanties hun werk doen , of idd de helpende hand reiken , maar dat hoeft niet ten koste van jezelf en je hele hebben en houwen te gaan natuurlijk. -
Beth? Je weet nu al dat je misbruikt gaat worden, als een oude vieze tissue weggegooid gaat worden én dat velen 'hun tanden hebben gebroken' op dit mens M/V. Wil je toestemming om niet te helpen? Bij deze: je hoeft niemand te helpen als je dat niet wil. Vraag me meer af waarom jij de behoefte hebt om de 'wilde weldoener' te spelen op papier. Wil je een schouderklopje? Hier, schouderklopje. Jij was vroeger het slechte voorbeeld waar hij/zij zich kapot voor schaamde als ik het goed begrijp en nu denk je barst, ik wil er niks meer mee te maken hebben. Maar wel met een goede(?) reden zodat je tóch heel nobel overkomt. Dit is geen vraag van jou maar een mededeling. Ik help iedereen maar nu wil ik niet; Gooi bloemen naar me!! Boeit niemand dat en waarom je iemand niet wil helpen. Doe je het niet. Klaar. -
Wijsneus, Precies zo een reactie dus. Je kunt sommige dingen ook voorspellen he? Nee, terecht heb ik op basis van het verleden wat aarzelingen, daar gaat het niet om, en vreest niet, overal waar ik aanklop zijn de deuren potdicht - heb je ze lekker besmet met je negativiteit wijsneus ? je zou het bijna gaan denken... MAAR HET GAAT NIET OM MIJ - na fijn op me ingehakt te hebben, ik wil mijn ogen niet sluiten voor ander mens narigheid maar stort me ook niet blindelings in een of ander avontuur. Dus probeer ik hier afwegingen te maken wat het beste is. Dat er geen eenduidig antwoord voor is is duidelijk , maar er zullen toch mensen zijn die dit bekend voorkomt - ff alle persoonlijke hakketak ter zijde als dat kan -meer vraag ik niet. -
Beth, je komt heel verward en vreemd op me over, beter zoek je hulp voor jezelf. Bel de huisarts en laat je 'probleem' lezen. Ik denk dat je daar het meeste aan hebt. Je zit vol ZELFmedelijden, ik kan je niet betrappen op medeleven voor een ander. Alles draait om jou zie je dat zelf ook? -
Ha Beth, het is een lastig dilemma, wat je schetst, zoveel begrijp ik wel. Als je iemand wilt helpen die zo aan de grond is geraakt, is er langzamer of sneller veel misgegaan. Een gouden regel onder professionele hulpverleners is: neem nooit verantwoordelijkheid van iemand over. Doe je dat wel, dan is de kans groot dat je inderdaad leeggezogen gaat worden. Wellicht is het goed om je af te vragen of je in staat bent die afstand in te bouwen. En als je denkt dat te kunnen, is een eerste stap toch gewoon eerst eens met die persoon in gesprek te gaan om te horen hoe hij zelf denkt dat het zo ver heeft kunnen komen en wat hij nodig heeft. Dan kan je daarna altijd kijken wat jij hebt te bieden en of je dat wilt. Veel sterkte en ik vind het überhaupt mooi dat je erover nadenkt!