Chemie met de leraar van mijn dochter
De leraar van mijn dochter stuurde mij de laatste half jaar regelmatig een appje of belde mij. In mijn ogen vaak om onbenullige redenen. Ik zocht er nooit wat achter. Laatste keer belde hij om te zeggen dat er bij gym witte sportschoenen waren gevonden van adidas en of ze van Anne waren. Ik vertelde dat ze van Anne waren.
Anne belde de meester gelijk terug via beeldbellen om te vragen of ze de schoenen morgen bij de gymjuf moest ophalen of dat de schoenen op school lagen. Ze gaf toen de telefoon aan mij. De meester zei gelijk heel vrolijk “hoi Simone” en staarde mij aan en lachte.En toen gebeurde het…
Ik voelde terwijl ik nooit wat voor hem voelde een soort van chemie.
Iets heel intens. Ik wilde de scherm zo snel mogelijk sluiten wat niet lukte en raakte er domweg half van in paniek. Hij lachte en drukte de telefoon uit. Het was een hele rare beleving.
De volgende dag voelde ik mij zo aangetrokken tot hem dat ik besloot mijn dochter op te halen van school. Af en toe als ik haar op haal komt de leraar in 20% van de gevallen naar buiten.Ik hoopte daar nu zo op.
Ik stond te klungelen om mijn fiets bij school op slot te krijgen want ik wilde naar de deur van de school lopen. Stond de meester ineens naast mij terwijl de kinderen nog niet buiten waren. Ik begon over de slot van mijn fiets te praten. Hij zei “geef de sleutel maar aan mij” Hij had de slot zo open en gaf de sleutel aan mij. Onze blikken leken wel magneten. Weer was dat intieme gevoel wat ik niet kan omschrijven en van schrik boog ik mijn gezicht van hem af. Toen ik terug keek liep hij al het schoolplein op. Hij stond te praten met een vader van een leerling op het schoolplein.Ondertussen kwam mijn docher naar buiten en zag ik dat hij (volgens mij zonder naar mij te kijken) naar binnen is gelopen.
De 2 dagen erna heb ik mijn dochter opgehaald. Hopend hem te zien. Ik heb hem niet meer gezien en gesproken omdat daarna de vakantie begon.
De meester heeft zij nu al bijna 3 jaar als leerkracht. Hij was nooit mijn type. Ik vond hem juist onaantrekkelijk. Nu lijk ik wel op een verliefde puber. Na de zomervakantie gaat mijn dochter van school af. Steeds dwarrelen de vragen door mijn hoofd als “voelt hij voor mij ook meer? Zoja, waarom ik want er zijn wel knappere moeders op het plein. Wat is dit? Bestaat chemie? Hoe krijg ik hem uit mijn hoofd want diep van binnen weet ik dat een relatie nooit gaat werken. Terwijl ik puberale dromen over hem heb.
Wie herkent dit? Hoe stop ik dat gevoel. Ik wil geen verbondenheid met hem voelen.Zomaar overdag denk ik aan hem en dan echt intens.
Ik vind het zo vervelend dat ik constant aan hem denk. Terwijl de gedachtens heel intens en liefdevol zijn.
-
Gaat vanzelf weer over, zijn je hormonen die om aandacht gillen. Je wil gewoon weer eens seks met een ander(?) je verteld niks over een partner nl. Dan kiest je brein iemand uit waarmee je nooit in bed zult belanden; gelukt. Geen zorgen, hij verdwijnt weer uit je hoofd en wie weet zit er een andere leraar op de volgende school waar je van kan dagdromen. Veel plezier ermee! -
Weet je zeker dat je 40 bent? Je klinkt 14. Geen idee waar de vader van je dochter is (ik hoop voor hem dat hij niet in the picture is om deze ongein mee te maken), maar als je alleenstaand bent, zou ik óf een keer op Tinder gaan kijken, of de kroeg in gaan of online wat speeltjes aanschaffen. Je staat duidelijk te lang droog. Maarre, doe je dochter een lol en laat haar hier niets van merken. Ze zou zich toch kapot moeten schamen zeg! -
Ik zoek juist GEEN relatie dus mij zou je niet vinden op tinder. Ik wil dus alleen weten of iemand dat chemie gevoel herkent.Hoe die gene ermee is omgegaan. Ik wil geen verbondenheid met hem voelen en niet over hem fantaseren,dagdromen, hoe leuk dat misschien ook klinkt. -
Je bent 40. Je klinkt nog steeds als 14. Zet het/hem uit je hoofd. Zoek een hobby/werk. Ga iets zinnigs doen. Zorg voor je dochter. Oh, en Tinder voor een relatie? Onder welke steen heb jij geleefd de afgelopen jaren? Je hebt misschien geen relatie nodig, maar blijkbaar wel een keer een vent! Of, zoals gezegd, een hobby. -
Eens met Jeannie. Je vroeg ook om ervaringen. Dat heb ik je verteld. Ik was ook een keer zeer gecharmeerd van een man toen ik gelukkig getrouwd was en een peuter in huis had. Best pittig en de romantiek was ver te zoeken thuis. Met die zogenaamde verliefdheid heb ik niets gedaan. Ik wist dat het flauwekul was en terugverlangen naar de tijd dat je nog geen verplichtingen hebt. Die man ging ik ontlopen, mijn man ging ik extra aandacht geven en al snel werd het tussen ons ook weer leuker. Dat heb ik dus met dat gevoel gedaan: niks. Wat wil je nog meer weten? Waarom jij geen relatie wil weet ik ook niet. Misschien moet je je vraag anders formuleren? Je krijgt toch duidelijke antwoorden?