Poetshulp maakt spullen kwijt
Hallo allemaal,
Zou ieman mij advies kunnen geven over het volgende:
Vanwege aanhoudende klachten in mijn knie en heup, heb ik sinds een aantal maanden een huishoudelijke hulp. Het is een aardig mens en ze werkt hard, dus wat dat betreft ben ik heel tevreden. Maar er is één ding waar ik me kapot aan erger. Zoals de titel al zegt, ze maakt nogal eens wat kwijt. Dat gaat van sieraden die ze per ongeluk in de kruimeldief laat verdwijnen tot medicijnstrips, maar ook bijvoorbeeld mokken die ik na lang zoeken ergens in de verkeerde kast op de bovenste plank vind (lastig als je nauwelijks rechtop kunt staan) en de laatste keer, hoe ongelooflijk ook, mijn strijkijzer. Ik kan haar tien keer vertellen waar iets thuishoort, maar het schijnt niet binnen te komen. En ik kan haar maar beperkt helpen.
Soms vind ik of een haastig ingeschakelde vriendin/buurman nog weleens wat terug, maar het strijkijzer blijft hardnekkig foetsie en ook een horloge is in rook opgegaan.
Kijk, ik denk niet dat ze steelt of dit op een andere manier met opzet doet. Ik denk eerder dat ze zoveel adressen aandoet in zo’n korte tijd, dat ze het stomweg opbergt en vergeet. Maar aangezien ze maar eens in de 14 dagen komt en ik sommige dingen toch echt niet zo lang kan missen, begint het echt vervelend te worden. En om nou alle verloren geraakte dingen te vervangen is niet zo makkelijk. Ik heb daar het geld gewoon niet voor.
Hoe leg ik rustig aan haar uit dat ik graag wil dat ze luistert als ik haar vraag om spullen op hun vaste plek terug te leggen? Dit is om gek van te worden! Of zal ik de organisatie waar ze vandaan komt, vragen om een andere poets? Moet ik die weer alles uitleggen…
Iemand enig idee?
-
Vragen om een andere poetshulp. Simpel. Denk aan jezelf en je gezondheid. -
Contact opnemen met haar leidinggevende. Vertel haar precies wat je hierboven schrijft en dat je al meerdere malen hebt gevraagd spullen op hun plek terug te leggen. Je zou het ook nog tegen haar kunnen zeggen in die zin dat je zegt: wat jammer Ik ben zo tevreden over je maar steeds het strijkijzer kwijt of medicijnen uit de kruimeldief pulken wordt me teveel Heb jij een idee hoe we dit op kunnen lossen anders ga ik contact opnemen met je leidinggevende. Ik heb er gewoon last van dat zoeken naar spullen. Ze moet maar leren dat ze rekening moet houden met de mensen voor wie ze werkt en dat jij bijvoorbeeld niet boven je hoofd kan tillen. -
Als ik in jouw schoenen stond, zou ik hier even rustig met haar voor gaan zitten. Haar uitleggen dat je haar graag mag en dat je haar harde werken waardeert maar dat het voor jou erg lastig is dat ze spulletjes niet op de vaste plek teruglegt (ook al heb je dit al meerdere keren gevraagd). Het beste wat je volgens mij kunt doen, is haar vragen of ze daar verandering in kan en wil brengen. Zo geef je haar immers een kans om dit te veranderen. Als het antwoord nee is, dan rest je inderdaad niets anders dan te vragen om een andere hulp. Als het antwoord ja is maar er verandert evengoed niets, dan zul je alsnog beter op zoek gaan naar een andere hulp. Erg vervelend dat je inmiddels al een strijkijzer en een horloge bent kwijtgeraakt. Hopelijk zijn die weer terecht. Je vertrouwt haar en vertrouwen moet er ook zijn als je een huishoudelijke hulp hebt. Maar zoekgeraakte spullen moeten toch ergens weer een keer opduiken? Als ze met regelmaat dingen (al is het per ongeluk) a la Hans Klok in de kruimeldief laat verdwijnen, dan zou ik dat niet acceptabel vinden. Het zijn wel jouw spullen die jou wellicht dierbaar zijn of die je gewoon nodig hebt. Ik vind, en dat staat los van het harde werken, dat ze wel moet beseffen dat ze zorgzaam met jouw spullen moet omgaan. Er kan per ongeluk wel eens wat kapot vallen, maar als er vaker dingen als sneeuw voor de zon verdwijnen en nooit meer terugkomen, dan zou ik daar op een gegeven moment toch wel mijn vraagtekens bij zetten. -
Oké, ze gaat eruit. Ben het zat. Ze zou vanmiddag komen, belde af met kiespijn. Vond ik niet eens erg. Dankzij ergotherapie vanmorgen had ik eindelijk weer eens energie genoeg om zelf e.e.a. te regelen. Besloot om de kledingkast uit te ruimen. Achterin de kast stond mijn koffer. Daar wilde ik wat dikke winterkleding opbergen. Dus ik maak de koffer open... Surprise! Daar was mijn strijkijzer. Kapot. Het snoer zat er zo vast omheen gedraaid dat die vanbinnen waarschijnlijk is gebroken. De koffer zelf? Rits kapot. Er zat een stuk stof van een bloesje tussen. Bloesje zit nu gat in. Toen was daar die ene fijne broek die ik zo graag draag omdat hij nauwelijks kreukt en heel fijn zit. Denk dat ik die toch even moet strijken dit keer...oh wacht, eerst nieuw ijzer kopen. Horloge zat in een zijvak. Opgerold in een paar sokken. Hoeft gelukkig alleen nieuw batterijtje in. Maar het ergste waren de medicijnen die in het bijhorende toilettasje in de koffer zaten. Ik heb moeten praten als Brugman voordat mijn arts me geloofde toen ik belde voor nieuwe (vrij sterke infectieremmers voor mijn knie). De teruggevonden medicijnen zijn niet meer bruikbaar, helaas...Echt, hoe komt ze erop? Ik heb nooit gezegd dat ze die spullen ongeziens ergens in een koffer achter in de kast kon zetten! Heb me soms wekenlang de tyfus gezocht naar mijn spullen! Sorry voor mijn taalgebruik, maar ik ben echt spinnijdig! Ze kan vertrekken. En als ik geen andere poets krijg, nou, jammer dan. Dit is ook geen oplossing. Nu even kijken wat een nieuw strijkijzer kost. En ik hoop voor de thuiszorgorganisatie dat ze goed verzekerd zijn. Ze kunnen een flinke rekening tegemoet zien. -
Dat is wel een heel vreemd verhaal.. foto's van maken en meteen contact opnemen per mail én tel. met haar leidinggevende. Waarom zat alles in die koffer gepropt? De schade zal ze moeten vergoeden, klopt. Vraag me wel af waarom ze zoiets zou doen, had je wel verteld wat je gedaan wilde hebben? Mijn hulp is ook bij mensen thuis geweest waar het zo'n bende was dat ze zeiden: ruim als eerste de ergste troep op, prop maar in koffers of dozen. Zaten ook veel kapotte dingen tussen, toen maakte zij de foto's/filmpjes om te bewijzen hoe ze het huis had aangetroffen. Met tijd en datum in beeld, ze is al een keer beschuldigd van diefstal door een dementerende client die zelf spullen kwijtmaakte... Maar als mijn hulp iets kapot maakt, een dure vaas omgooit of zo is daar de verzekering voor. Sorry wil je niet beledigen dat het bij jou vast een bende is maar stel dát de schone was op een hoop lag, en allerlei dingen los kan ik me wel weer voorstellen dat ze alles zsm op wilde ruimen. Ben benieuwd wat ze zeggen als je belt, en mail nog een keer met foto's voor de schade. Als alles er verder netjes uitziet mag je hulp uitleggen waarom ze zo gehandeld heeft. Ben gewoon nieuwsgierig wat ze daarop gaat antwoorden, wat een vreemd verhaal zeg!! -
Hoi Wijsneus, Het is een vreemd verhaal aan het worden, dat besef ik. Maar ze communiceert gewoon niet. Ze gaat volkomen haar eigen gang. Ik zeg A, ze doet B. Zeg ik dat ze B niet had moeten doen, doet ze de volgende keer C. En ja, het was een bende toen ze begon. Ik wasnog niet in staat om overal met mijn neus bovenop te zitten, dus ze heeft in het begin inderdaad het één en ander verzameld in dozen. Maar die heb ik wel nagekeken voordat ze kapotte dingen mocht weggooien en andere dingen terugleggen op hun plek. Maar nu ik zelf (de ene keer beter dan de andere) weer wat kan doen, moet ik haar ooit wel vier keer zeggen waar wat hoort te staan. Dat mokken en borden onder handbereik moet staan, wil niet zeggen dat ik ze in het kastje onder de gootsteen wil terugvinden. Haar logica is gewoon scheef. Vanmiddag is ze geweest in plaats van gisteren. Gaat ze (met mijn nieuwe strijkijzer) wel de handdoeken strijken, maar niet mijn shirts! Gaat ze wéér met mijn medicijnen aan de haal, die ik niet mag vergeten. Propt ze wéér mijn wasmachine veel te vol. Ik snap het niet, ik snap háár niet. Ik ben bekaf als ze weg is. Dit moet toch anders kunnen? -
Je gooit haar eruit. Dan ben je er vanaf. En neem het advies van wijsneus eens ter harte. Laat niet met je sollen. Nu ga je blijkbaar weer mee in dit patroon. Dan kan je niet lopen klagen want je bent onderdeel van het probleem op deze manier. Kom in actie. -
Heb vanmiddag bijna een half uur aan de telefoon gehangen met de thuiszorgorganisatie. Ze waren niet blij met mijn klachten en reageerden een beetje verbolgen. Maar ik heb mijn poot stijf gehouden en mijn zegje gedaan. Ik wil een poetsdame die naar me luistert. Die komt er na veel gesteggel gelukkig wel, al is het pas over een maand. Nou, die maand zonder poets overleef ik wel. Nu maar hopen dat deze nieuwe dame me wel snapt. Bedankt voor de adviezen allemaal. -
Mijn complimenten voor je actie. Getuige van zelfliefde. Hopelijk volgt een fijne samenwerking met de volgende. Sterkte ermee. -
Contact opnemen met haar leidinggevende. Vertel haar precies wat je hierboven schrijft want anders nemen de ergenissen alleen maar toe.