Mijn moeder…

Mijn man en ik woonden op een boerderij met onze 2 kinderen (6 en 8 jaar).
Mijn vader is zo’n 10 jaar geleden overleden.
Sindsdien dringt mijn moeder op een subtiele manier binnen in onze gezin. Op een gegeven moment werd de boerderij te groot. We verhuisden naar dezelde plaats als waar mijn moeder woonde. Dat was al absoluut niet de bedoeling maarja de woning was echt onze droomwoning. De praktijkruimte wat erbij was wilden wij verhuren aan toeristen.Dit was dan onze inkomstenbron en met de overwaarde van de boerderij was dat goed te doen.
Nu kon mijn moeder op de scooter binnen 10 minuten bij ons zijn. Met de auto was het zelfs nog korter.
Nu kwam ze elke dag wat fijn was voor de kinderen. Ze begon meer en meer met de opvoeding te bemoeien. Ik werd door haar op een subtiele manier gezegd afgeblaft door haar.
Mijn beste vriendin begon zich echt zorgen te maken en zei vaak “Sim, wat laat jij je toch onderdrukken door haar.Ik snap jou niet want zij maakt misbruik van de situatie” Mijn man had het niet zo door want ze deed het in een mindere fase als hij erbij was.
Als we op vakantie wilden trakteerde zij zodat ze mee kon. Elke dag kookte ik ook braaf voor haar en at ze dus mee. Het enige moment als ze er niet was dan was dat met slapen. Ze zwom toen al regelmatig maar anders was ze bij ons.
Op een dag kondigde ze aan “ik word zat van dat geblaf van de hond van de buren en ze doen er niks aan” Mijn beste vriendin waarschuwde mij weer “Sim, je moeder heeft slechte energie en jij bent te goed en voordat je het weet wilt ze bij jullie wonen.Straks heb jij helemaal geen eigen leven meer. Ik vind al dat jullie geen gezinsleven meer hebben.Ze is altijd bij jullie en zit erbij als ik kom en bepaalt wat jij moet doen”
Voordat ik het wist had mijn moeder mijn man zover die mij ervan overtuigde dat voor mijn moeder echt het beste was als zij in de praktijkruimte ging wonen. We hoefden dan dit niet meer te verhuren en ze zou goede huur betalen. Oppas voor de kinderen is dichtbij.
Zo kwam het dat toen al tegen mijn gevoel in dat ze hier bij ons kwam wonen. Ik hen ermee ingestemt hoor want het is wel mijn moeder.
Eigenlijk viel het best mee dat ze daar nu woonde want ze bemoeide zich iets minder met mij.
Er waren wel eens ergenissen zoals dat ze met bezoek niet op haar eigen terras ging zitten maar op onze. Boodschappen door mij liet doen en dingen uit mijn koelkast pakte. Maar het leek wel dat ze de frustraties van de hond van de vorige buren op mij af reageerde en nu ze hier woont in alle rust dat het haar rust geeft.
Mijn beste vriendin zegt nog steeds “Sim, je bent een goedzak en ziet het geen eens meer”
Nu zijn we al weer tijden en tijden verder en toch zijn er vaak momenten dat ik aan haar erger.
Zo roept ze “je wordt te dik, zou je niet eens mee gaan met zwemmen” “Jullie moeten meer uitstapjes doen voor de kinderen” Vervolgens wilt ze mee. Of zoals vanmiddag haar reactie “Simone wat doe je op het terras, heb jij wel het onkruid onder je voeten gezien?” Of tijdens de lunch “wat eten de kinderen slecht, heb je ze weer vol gepropt voor het eten?” Ik zeg vervolgens tegen de kinderen “jullie eten eerst een boterham op voordat jullie lekkers krijgen” Ze zeuren vervolgens half uurtje later om chips.Ik.zeg “nee eerst een boterham eten en dan lekkers” De kinderen zeggen vervolgens “oma mogen wij dan van jou chips?” Ik zeg weer duidelijk “nee” en ga de vaatwasser inpakken. Vervolgens loop ik naar buiten en zie ik allemaal chocolade om.het gezicht v.d kinderen.Hadden ze van oma ieder een reep chocola gekregen. Als ik er wat daarvan zeg tegen haar is haar reactie “dan had je je kinderen binnen moeten houden”