Is dit iets tijdelijk?

Dag allemaal,

ik voel me momenteel enorm slecht en zit met een rollercoaster aan emoties!
Sta me toe om even bij het begin te beginnen. 8 jaar geleden zag ik een vrouwelijke collega en vond haar heel knap. Zowel uiterlijk als innerlijk. Deze collega ging soms met 2 andere collega’s uit eten. Ook ik werd op haar vraag meegevraagd en dit duurde een aantal jaren. Zelf zit ik in een relatie van bijna 21 jaar maar ik kreeg meer en meer gevoelens voor deze collega.

Zelf zit zij in een zware scheiding die nog steeds aansleept waardoor zij het enorm zwaar heeft. Ik kreeg het steeds moeilijker om mijn gevoelens voor haar te verzwijgen en stuurde haar een mailtje waarin stond hoe een geweldig persoon ik haar vond en dat ik het miste om samen te gaan eten. Omwille van corona is het niet mogelijk om samen te gaan eten en bracht ik dan maar een maaltijd naar het werk een maand of 2 geleden. Zij had dit niet verwacht waardoor ze erg geëmotioneerd was. De vrouw waarover ik het heb is 5 jaar ouder dan mij maar dat vind ik helemaal niet storend. Wij hebben het altijd goed met elkaar kunnen vinden. Enkele dagen daarna stuurde ze me een bericht dat ze graag eens zou gaan wandelen met me. Ik was in de wolken. Ik vertelde haar tijdens de wandeling dat ik gevoelens voor haar heb waarop ze me vertelde dat ook zij al enkele jaren gevoelens voor me heeft maar dat ze daar niet op in ging aangezien ikzelf in een relatie zit. Dit wist ik niet en overviel me ook. Nadien zijn we nog samen een aantal keren gaan wandelen en een weekend samen naar zee gegaan. We hadden het enorm naar ons zin. Zelf stond ik op het punt een einde te maken aan mijn huidige relatie om met haar verder te kunnen en maakte een einde aan mijn huidige relatie en woonde ik niet meer bij haar. Toch stond mijn voorlopig mijn huisadres er nog wel.

De eerste week hadden ik en mijn collega samen bij haar thuis iets gegeten en dat was heel fijn. De dag nadien vertrok ik weer. Het was toen 6 december. Ik kreeg de mogelijkheid om in een appartement in te trekken en liet haar dat ook weten. Zij stuurde me dan dat ze heel blij voor me was en dat ik dit vooral voor mezelf moet doen. Ik vertelde haar dan dat ik dit ook voor ons deed. Ze vertelde me dat ze tijdens ons laatste diner het gevoel had dat ik teveel verwachte maar weet niet wat ze ermee bedoelde. Ondertussen een 2-tal weken verder zou ik kunnen verhuizen maar had in die periode van haar niets meer gehoord en omwille van de huidige omstandigheden zoals corona (nergens naartoe kunnen of zomaar niet bij familie of vrienden langsgaan), het feit dat ze vond dat ik teveel ineens wou, de feestdagen, naar een omgeving verhuizen waar ik niets of niemand ken schrikte me af om mijn handtekening te zetten en stond ik daar. Ik ben toen in totaal gedurende een maand en half bij vrienden, familie en op het werk blijven slapen. In die periode hoorde ik nog niets van de vrouw waarvoor ik gevallen was. Tijdens oudjaar stuurde ik haar dan een bericht waarop ook zij gewoon formeel antwoordde. Mocht ik haar niets gestuurd hebben dan had ik nu waarschijnlijk nog niet van haar gehoord. Vanaf 1 januari woonde ik terug bij mijn ex.

Het was ondertussen terug aan maar heb het gevoel dat het nooit meer goed komt. Er was teveel gebeurd. Een aantal weken later stuurde ik haar hoe het met haar ging. Ze vertelde me dat het niet goed ging en ze veel stress had, ivm haar scheiding. Ik liet haar weten of ze erover wou praten maar dat wilde ze niet. Normaal zou ze me vragen om bij haar langs te komen. Ik besloot haar de dag nadien te bellen maar ze nam niet op. Aangezien ik me slecht voel omdat ik haar niet meer hoorde of zag besloot ik om haar een mail te sturen waarin staat hoe ik me voel, de herinneringen aan wat we samen deden. Ik voelde bij alles wat we deden van haar kant ook oprechte en eerlijke gevoelens. Een half uurtje later belde ze me op en vertelde ze me dat ze in een heel stressvolle periode zat en dat ze dit er niet meer kon bijnemen en ik het moest loslaten. Ik wist op dat ogenblik niet wat er gebeurde of moest zeggen. De dag nadien stuurde ze me een bericht dat ze enkel vrienden wil blijven ook naar de toekomst toe en dat ik haar keuze wou respecteren. Ik wist niet wat er gebeurde en antwoordde pas de dag nadien dat ik begreep dat ze het heel moeilijk heeft en dat ik haar volgende week zou bellen en dat wanneer ze dan niet opneemt ik 2 dagen later opnieuw zou proberen. Zij stuurde dan naar mij dat het geen kwestie was van slecht voelen maar dat ze vind dat we te verschillend zijn en dat ik het moet laten rusten en dat ze dit al gezegd had. Ik heb het er enorm moeilijk mee en kan haar niet uit mijn hoofd zetten. Ik vraag me ook af dat iemand zo een beslissing neemt als ook zij al jaren met gevoelens zit. We zijn ook heel beperkt gebleven in wat we zouden kunnen doen omwille van corona.

Wanneer ik naar het werk rij dan kom ik voorbij haar woning en dit doet me extra pijn omdat ik dan bij haar wil stoppen maar dan lijkt dit meer op stalking wat niet de bedoeling is. Moet ik haar bellen of berichtjes sturen? Komt dit nog goed als er tijd over gaat? Ik kan moeilijk geloven dat we kunnen samenwerken alsof er niets geweest is en als er gevoelens waren kunnen deze dan terugkomen? De ervaring die ik met haar heb is dat zij naar me opkijkt. Aandacht voor me heeft en ze apprecieert wat ik voor haar doe. Ik vraag me nog steeds af wat ik zou kunnen verkeerd gedaan hebben waardoor zij nu na 8 jaar 180 graden draait. Ik weet het niet en ben ten einde raad! Ik vraag me zelfs af of ik ooit kan vergeten wat we samen hebben meegemaakt want ik voelde van haar kant ook dat zij met mij een relatie wou. Nu is het een dag geleden dat ze me iets gestuurd heeft en ik vindt het verschrikkelijk dat zij er nu zo over denkt. Ik dacht ook steeds dat ik niets meer van haar hoorde dit kwam doordat zij met mij niets meer wou te maken hebben maar dit kan ook doordat zij door haar persoonlijke situatie al enkele maanden in ziekenverlof is omwille van een burnout.