Is dit redelijk?
Mijn ex heeft weinig aan mijn jongste zoon en mij gelegen, hij ging er al vroeg van door. Hij kan niet lezen en schrijven, is analfabeet. Verder was hij toen ik hem leerde kennen erg leuk en lief. Maar toen mijn zoontje klein was, verliet hij mij, hij had zijn Nederlandse pasport binnen en ging er vandoor. Ondertussen hield hij contact met mij voor als hij iets nodig had. Nu is mijn zoon 17 en komt mijn ex weer regelmatig langs. Vandaag had hij mijn zoon geholpen met zijn kamer opruimen, buro verplaatst, maar ook spullen van mijn overleden vader die daar stonden. Ik werd daar boos over. Zijn antwoord was dat ik daar niets over te zeggen heb omdat het de kamer van mijn zoon is. Hij betaalt helemaal niks aan mij en ik heb gewoon al die jaren alles alleen moeten oplossen. Ik was het die de boterhammen voor onze zoon smeerde als hij naar school moest, maar ook in het weekend, ik ging naar oudergesprekken. En nu gaat hij mijn zoon paaien en slijmen, en wil hij de baas spelen in de kamer van mijn zoon. Mijn zoon irriteert zich nu aan mij. Ik vind dat niet eerlijk. Ben ik echt zo’n zeikwijf?
-
Je bent geen zeikwijf. Je zoon is 17 en dus vreet hij de aandacht die hij nu ineens krijgt, maar al te graag op, al is het alleen maar omdat zijn "vader" (die titel verdient hij nauwelijks, vandaar de aanhalingstekens) iemand is die niet tegen hem zanikt met opvoedkundige dingen. Die weet hij straks wel weer te waarderen. En dat jij niks te zeggen zou hebben over je zoons kamer is natuurlijk onzin. Jij bent degene die voor dat huis werkt en de rekeningen betaalt. Wijs hem gerust de deur. Als hij jullie zoon wil zien, moet hij maar een afspraak buiten de deur maken. -
Hij is niet alleen analfabeet maar ook hersenloos. Waarom heb jij niets te zeggen over je zoons kamer? Wie betaalt het? En is die kamer in jouw huis? Waarom heb je die ex van je de deur niet uitgewezen? Sorry maar dat snap ik niet. En hij nam contact met je op als hij iets van je nodig had, dat heb je hem toch niet gegeven? Je zoon is blij dat zijn vader(ahum)nu aandacht voor hem heeft maar net wat Beverly zegt, hij komt er wel achter wat voor een geweldige vader(ahum)hij eigenlijk is geweest. Dus mocht hij weer komen, lekker buiten laten staan. Gaat hij tekeer? Bel de politie. Kom nou zeg, opkomen voor jezelf! -
Ik ben vooral heel benieuwd waarom het jou een goed idee leek om zwanger te raken van een kerel die nog een status moest krijgen. Deed je het om het hem makkelijker te maken? Wat zat er in voor jou? Hoe hij al die tijd, al die jaren met je omgaat als een deurmat heb je aan jezelf te danken, je liet en laat het nog steeds gebeuren. Ben je bang voor hem? Zo niet, dan laat hem nooit meer binnen! Wil hij zijn zoon zien, spreken ze maar buitenshuis af. En ik zou zoon direct bij zijn nekvel pakken om respect af te dwingen want anders heb je voor je het weet net zo'n loser als zijn vader in jouw huis, waar je ook voor hem niks anders bent dan zijn voeten aan af te vegen! Grow some balls! -
Nee wat het is jouw huis en dus ook jouw kamer waar je zoon in slaapt. Natuurlijk ziet je zoon dat als zijn kamer maar in jouw huis gelden jouw regels en heb je recht om toegang van je ex te weigeren. Wil hij met je zoon afspreken doe het dan buitenhuis op een neutrale plek zodat jij hem ook niet hoeft te zien. -
Je zoon is 17, bijna volwassen en heeft alle recht om zijn vader te leren kennen hoe vervelend je dat ook vind. Kort maar krachtig: als je je zoon wil verliezen moet je vooral nu gaan roepen dat jij altijd z'n boterham smeerde en z'n vader een l*l is. Hij is er NU, kijk eens naar een programma als 'Spoorloos' dan zul je zien hoe ieder mens BEIDE ouders wil kennen. Er is tenslotte een tijd geweest dat je hem erg leuk en lief vond schrijf je, dat hij ervandoor ging is 1 ding, dat hij nu terug komt om je zoon te leren kennen: wees blij!! Gun je zoon een vader. En dan zetten ze zijn bed anders, nou én? Heb je geen last van, niet over zeuren. Laat je zoon vrij en ga je ex niet pesten (je komt er niet meer in!!). De kans dat je zoon voor zijn vader kiest is groot; jij zal de 'heks' zijn die hem verbied een band op te bouwen met zijn vader. Dat jij en je ex niet langer samen zijn doet er niet toe: jullie hebben samen een kind, beter hou je het gezellig. Praat een keer met je ex en vertel hem hoezeer je gekwetst ben, nog steeds. Dat je dat niet los kan laten en je de neiging hebt hem weg te denken.. kan niet. Mss bied hij excuses aan, mss niet. Maar stop met je zoon in jouw pijn te betrekken en als wapen in te zetten om ex eens een hak te zetten. Ga je spijt van krijgen, geloof me aub. En waarom het je zoon zo moeilijk maken, geef hem de ruimte om van jou én zijn vader te houden. Daar heeft hij recht op; jij hebt niet het recht om te bepalen hoe je zoon met zijn vader omgaat. Of waar zijn bed of stoel staan. Want zeg eerlijk, had je daar ook zo'n drama van gemaakt als je zoon zélf zijn kamer anders in had gericht? Vast niet..