vriend
Ik ben al heel lang samen met mijn man. Helaas is dit niet zo’n goed huwelijk en mis ik veel bij hem. Het zit er al jaren aan te komen dat we uiteindelijk niet bij elkaar zullen blijven. Mijn man is erg op zichzelf gericht. Daardoor voel ik me echt eenzaam in deze relatie. Binnen ons gezin komt het meeste op mij neer en mis ik ook veel zorgzaamheid en geborgenheid. Voor mijn gevoel zijn we hierdoor al niet meer samen. Alleen door praktische dingen heb ik de stap nog niet durven zetten om weg te gaan. Dat is het enige wat ons nog bindt. Dit om een beetje de situatie te schetsen hoe het zo’n beetje in elkaar zit.
Zo lang ik mijn man ken, heeft hij een groep vrienden waar ik ook goed mee op kan schieten. Ik ken ze allemaal al heel lang.
Met 1 vriend hebben we het meeste contact. Hij is al zo lang ik hem ken vrijgezel, heeft voor zover wij weten nooit een vriendin.
Door de jaren heen is het contact vaker/beter geworden. We spreken de laatste jaren vaker alleen met hem af ipv de hele groep. Die groep is een beetje uit elkaar gevallen. We zien die vriend dus regelmatig.
Mijn man heeft weleens gezegd dat die vriend meer met mij praat dan met hem. Ook zegt hij weleens dat die vriend beter bij mij past dan mijn man zelf. (Mijn man is vooral met zichzelf bezig en kijkt vaak niet hoe het met mij gaat)
Mijn man en ik zijn heel verschillend, wat vaak discussies en irritaties geeft. Die vriend zit vaak meer op 1 lijn met mij. Heel soms als ik iets niet weet, dan bel ik die vriend voor advies. Hij helpt daar dan mee.
Ook zegt hij weleens tegen mij dat hij vindt dat sommige mensen mij niet goed behandelen. Dat hij dat vervelend vindt voor mij en niet fijn van die mensen. Dat ik beter andere mensen kan zoeken.
Een tijdje geleden zouden we ook met hem ergens heen gaan. Mijn man zou later komen. Ik was daar samen met mijn dochtertje. Het was wat raar om zonder mijn man te zijn, alleen met die vriend. Mijn dochter had pijn en die vriend was heel zorgzaam voor haar. (mijn man laat dat vaak aan mij over) Toen we daar zo waren had ik ineens het gevoel dat dit meer als een gezin voelde dan wanneer ik samen met mijn man ben.
Een paar weken later werd ik ziek. Het was iets wat je normaal gesproken nog geen last van hebt als je jong bent, dus dat was best even schrikken. We hebben die vriend op de hoogte gesteld. Hij belde mij kort daarna en ik heb hem best lang aan de telefoon gehad. Hij zei dingen als dat ik meer aan mezelf moest denken, niet alles moest opkroppen. En dat mijn man te weinig voor mij deed, dat ik veel te veel deed.
Het was eigenlijk heel zorgzaam wat ik niet gewend ben.
Een paar dagen later kwam hij onverwachts langs om te kijken hoe het met mij ging.
Ik vertelde dit aan een vriendin en zij vroeg toen, volgens mij geeft die vriend heel veel om jou. Vindt hij jou niet heel erg leuk.
Ik heb geen idee en heb hier eigenlijk nooit bij stil gestaan. Het is nooit bij me opgekomen.
Sinds die vriendin dat heeft gezegd ben ik er wel een beetje door in de war. Ik vind het een gek idee als het inderdaad zo zou zijn. Zou dat echt zo kunnen zijn?
-
Nou zo te lezen ben JIJ gek op die vriend en ben kort door de bocht te zeggen je man zat. Je bedenkt redenen of ziet dingen als excuses om met die vriend er vandoor te gaan zoals "Mijn man heeft weleens gezegd dat die vriend meer met mij praat dan met hem. Ook zegt hij weleens dat die vriend beter bij mij past dan mijn man zelf" Nou als dat echt zo is gezegd dan is het ook een teken dat hij liever van jou af is want anders hou je dat voor je, lijkt mij. Als het echt zo is wat je beschrijft zoals "Een paar dagen later kwam hij onverwachts langs om te kijken hoe het met mij ging" dan geeft dat wel aan dat hij erg veel om jou geeft. Nu hier mijn advies dat is altijd natuurlijk volg je gevoel want dat laat je nooit in de steek maar je wilt denk ik concreet advies. 1: Ga hoe moeilijk het ook is een gesprek met je man aan. Begin niet over die vriend (laat dat er buiten want het gaat on jullie) Geef aan dat je d8t huwelijk meer ziet als een broer zus relatie. Dat je veel.bij hem mist omdat jullie ook zo v.erschillend zijn en dat het voor jou voelt dat het niet meer goed komt. Vraag hoe hij hier tegen aan kijkt en wat als oplossing ziet? Als hij vrasgt hoe zie jij het voor je dan zou ik zeggen dat wij wel met goede verstandsverhouding uit elkaar gaan en dat we goed uit elkaar moeten gaan ook mede voor onze kind. Stel voor om een scheidingsmakelaar in te huren. Die kan jullie helpen met praktische dingen. Als het goed is krijg je toeslagen als je weg gaat bij hem. De moeilijkste stap is om bij iemand weg te gaan op financieel gebied maar het is niet zo dat je op straat te staan komt maar je hebt denk ik mede daarvoor en om erge ruzie (verdeling geld en spullen)een scheidingsmakelaar nodig. Het zou even door de zure appel heen te bijten zijn maar als je bijna zeker weet dat de relatie niet goed komt pak.dan door dan jaren door te modderen. Stel.daarna die vriend op.de hoogte maar stap ondanks verliefdheid en zekerheid etc niet te gauw van de ene in andere relatie. Bouw het rustig op en je ziet vanzelf wel waar die vriendschap toe lijd -
Ik heb het al vaker met mijn man over gehad. Mijn man weet dat ik niet gelukkig ben met hem en dat ik veel mis. Hij geeft dat ook toe en zegt ook dat onze relatie niet goed is. Hij wil het steeds verbeteren maar dat lukt eigenlijk niet. Het is wel gewoon op eerlijk gezegd. Hij is daar ook wel van op de hoogte, maar hij wil heel kort gezegd niet weggaan. Vooral omdat hij geen plek heeft om naartoe te gaan. En ik heb dat eerlijk gezegd ook niet. Dat is het grootste praktische probleem. Het gaat niet eens om het financiele gedeelte. Ik zou zelf niet weten waar ik naartoe zou moeten gaan. Een nieuwe woning is niet zo maar gevonden. En ik ken niemand waar ik terecht zou kunnen. Mijn man heeft hetzelfde. Anders waren we wat mij betreft al uit elkaar gegaan. Nee het lijkt me niet goed om meteen weer met iemand anders te beginnen. Ik zou liever een tijdje alleen met mijn dochter wonen. Even een tijdje voor mezelf. Ik vond het vreemd dat mijn vriendin het zei. Ik heb er nooit bij stil gestaan. -
Stel die vriend op de hoogte en geef aan dat je geen onderkomen hebt.Misschien kan je eerst bij hem intrekken en je man blijven waar jullie nu zitten. Zoek naar een zonerhuisje of caravan op een camping die te huur is. Ookal mag het niet permanent worden bewoond als je bij de gemeente aanklopt dat je met een kind op straat staat kunnen ze je een vrijstelling geven.Vaak zitten zulke dingen ook nog onder huursubsidie grens. Hang papiertjes op dat je een onderkomen zoekt zoals in supermarkten. Plaats advertentie in regionale krant, zoek op internet eventueel op funda onder te huur en ga maar zo door.. -
Dus die vriend woont alleen, je man vind ook dat jullie beter kunnen switchen dus alle neuzen staan dezelfde kant op. Woningruil. Je man gaat in zijn huis, hij bij jou. Of je gaat woonruimte zoeken; je doet net of dat geen optie is voor jou of je man. Ook ik ben gescheiden terwijl ik in een koophuis woonde met mijn ex en als je echt wil heb je in no-time woonruimte. Tenzij je bizarre eisen stelt. Je kan ook bv een poosje een vakantiehuisje huren voor langere tijd. Dan is de huur best te doen zeker met de winter voor de deur; veel van die huisjes staan dan onverhuurd maar hebben wel een volledige inrichting. Kan je eens kijken hoe het bevalt. Hoelang sta je al ingeschreven voor andere woonruimte of zijn het gewoon wat losse gedachten en vind je het eigenlijk vooral financieel aantrekkelijk om samen te blijven? Dan lijk je mijn ex wel; stond ook raar te kijken toen ik de daad bij het woord voegde. Niet om samen te wonen met een ander maar omdat we gewoon niet meer gelukkig waren samen. En gezien je maar één keer leeft bleef ik geen broertje en zusje spelen. Ex was boos: nu moest hij van de helft rondkomen (we verdienden evenveel) Ik vond geluk belangrijker en heb het nu beter dan ooit. Je wordt niet jonger, wel ouder en voor je het weet blijf je maar hangen omdat het 'zo'n gedoe is' allemaal en ga je vreemd met die vrijgezel. Waar ook wel wat aan zal mankeren, aan iedereen mankeert wel wat anders had hij toch weleens een vriendin. Bang om zich te binden? Dan is een getrouwde vrouw handig, vooral als ze eigenlijk bij haar man wil blijven. Spanning op veilige afstand; hij hoeft niet bang te zijn dat hij echt vader wordt, de sleur erinsluipt... Of je gaat niet vreemd maar droomt regelmatig weg: áls je toch eens weg zou kunnen maar ja, er komt niemand met een zak geld en een leuk huis aanbellen.. ;-) Sterkte, alle gekheid op een stokje: het is best moeilijk om de knoop door te hakken maar op je 65e denken: had ik maar... lijkt me veel erger. Ik heb zoveel meegemaakt toen ik op mijn 40e weg ben gegaan, had het niet willen missen! ps: de man die ik stiekem ook best leuk vond is eventjes mijn vriend geweest later; was ook zo weer over. Hij bleek gokverslaafd te zijn en, dus een chronische leugenaar. En seks was nogal een probleem, hij had een fetisj voor bepaalde kleding bij vrouwen.. dat weet je niet vantevoren en het was stomvervelend al leek het wel grappig in het begin. Denk aan oncomfortabele laklingerie, extreem hoge hakken: zonder verkleedpartij was er 'niks aan'. Tsja. Moet er nu om lachen hoor! Sterkte met je keuze, je hebt al goede tips gekregen kan je ermee uit de voeten? -
Mijn grootste probleem is echt de woonruimte. Ik zie niet hoe ik snel aan andere woonruimte zou kunnen komen. Bij de woningbouw sta ik nog maar kort ingeschreven. Ik verwacht niet hier snel iets mee te vinden. Ik weet niet hoe ik het met mijn kind en school zou moeten gaan doen. Een vakantiewoning is niet in hier in de buurt. Ik heb geen rijbewijs dus geen idee hoe ik haar op haar school zou moeten krijgen op tijd en ook met mijn eigen werk. Ik loop daar wel op vast. Dat is echt mijn grootste probleem. Ik vind het wel vervelend dat mensen zeggen dat het voor mij financieel makkelijker is om te blijven. Dat is mijn reden helemaal niet. Ik red mij ook wel als ik zonder man zou zijn. Daar gaat het helemaal niet om. Jammer dat het zo gezegd wordt. Mijn belangrijkste reden is de woonruimte en hoe het moet met school van mijn kind. -
Ik snap jou reden en ook de zorgen die erbij komen als je bij je man weggaat. Het is ook niet niks en je weet niet wat je kunt verwachten en dat is gewoon SHIT. Toch als je echt ongelukkig bent dan kan je beter nu je nog relatief jong bent bij hem weg dan nog jaren door tobben. Zoek eens op "social team en dan je woonplaats of gemeente" De social team in je woonplaats is gratis en kunnen je helpen. Ik weet dat toen mijn nicht bij haar man weg ging. De social team had het voor elkaar dat ze met urgentie en subsidies een goedkope gezinswoning kreeg maar moest daar nog 2 maanden op wachten en zo lang wilde ze niet wachten. Tot die tijd heeft de social team voor haar geregeld dat ze helaas ruim half uur van haar woonplaats voor max 3 maanden in een vakantiewoning kon van landal. Ze hadden geregeld dat omdat haar het niet lukte om haar kinderen naar school te brengen en op te halen dat ze voor 2 maanden gratis taxi vervoer kreeg. Ze stond al jaren ingeschreven voor een andere woning (niet genoeg punten) en tig keer weggestuurd bij de gemeente en social team had het voor elkaar gekregen dat ze dus wel in haar woonplaats een huis kreeg. Ook nog super mooie woning met tuin en uitzicht op speeltuin en in dezelfde wijk zodat de kinderen makkelijk naar de vader toe kan lopen. -
Als de social team er gratis is voor dit soort dingen en het lukt ze voor mijn nicht om dit te regelen omdat ze daarvoor mede zijn dan moet het jou toch ook lukken? Ik hoop gewoon voor jou dat je iets vindt en dat jij niet zoals haar later vreselijk spijt hebt dat je nog een tijd bij je man bent gebleven. Zij roept regelmatig "Was ik maar eerder bij mijn man weg gegaan" -
Dank je wel voor je reactie! Ik zal hier ook kijken naar social team, of ze dat hier ook hebben. Ik zou er echt mee geholpen zijn. Ik dacht dat het niet op korte termijn mogelijk zou zijn om woonruimte te vinden. Bedankt voor de tip! Ik ben het zeker ook met je eens dat je beter weg kan gaan dan nog jaren blijven. Ik ken een vrouw die dat wel heeft gedaan. Zij is pas rond haar 70ste weggegaan bij haar man. Ze is blij dat ze die stap heeft gezet. Ze had dat misschien achteraf denk ik ook wel eerder willen doen. -
Een wijkteam en geld voor een taxi naar school? Dat is vast lang geleden, dat kan je echt vergeten. Zelfs bij het Leger des Heils en opvang voor mishandelde vrouwen is geen plek.. reken er niet op. Ga je rijbewijs alvast halen, en als geld geen probleem is particulier huren en een taxi naar school. Of fietsen. Naar je werk: ook fietsen. Tenzij je tig keer het zkh ingeslagen bent krijg je geen urgentie. Echt niet, dat was vroeger soms zo en dan nog na een meestal best lang verblijf in een opvang zodra daar plaats is. Ik zou toch maar bij die vriend intrekken, rijbewijs halen en dan kijken of je antikraak wat kan vinden. Hou er wel rekening mee dat je kind ws bij de vader moet blijven wonen tot je zelf woonruimte hebt maar je kan natuurlijk bellen en op bezoek. Sterkte, er heerst een enorme woningnood de laatste jaren; weet niet waar je woont maar in de 'bewoonde wereld' gaan mensen die echt niets hebben vóór iemand die wil scheiden zonder dat er levensgevaar dreigt. Je kan het proberen natuurlijk maar reken er niet op. Wat is de gemiddelde wachttijd voor een flatje bij jou? In de Randstad gem. 10-12 jaar. Eindhoven, Groningen stad e.o. ook... -
Dat van mijn nicht is nu schat ik zo'n 3 jaar geleden. Tevens ken ik iemand waarvan kind wegens verschillende dingen zoals doof,autistisch en naar een school in een stad zo'n 40 minuten rijden en krijgen ook gewoon de taxi vergoed Woningnood is hoog daarom zou een gemeente als je de situatie uitleggen het bijna altijd vrijstelling krijgen en dus wat nirt permanent bewoond mag worden dus dan wel . -
Vervoer voor een gehandicapt kind is -met alle respect- toch wat anders dan een urgentieverklaring voor een huis. Zo'n verklaring wordt alleen afgegeven als er een levensontwrichtende situatie dreigt te ontstaan of al ontstaan is. En een scheiding is dat niet.. Zelfs als je ernstig mishandeld wordt en er is ergens in Nederland, en dat mag aan de andere kant van het land zijn wel woonruimte moet je dat aanvaarden. En vergeet niet dat er 3 jaar geleden nog geen corona heerste; er komen nu dagelijks gezinnen op straat te staan, de opvang zit ook in veel steden ook gewoon vol. Dan moet je bij vrienden of familie aankloppen. Kan je aantonen dat dat geen optie is maak je een kans. Triest maar waar.. de regels veranderen razendsnel. Maar het is ook afhankelijk van waar je woont; denk aan de mensen die pas op straat stonden omdat het huis waar ze woonden tot op de grond verbrandt was: ze kregen een paar hotelovernachtingen en daarna moesten ze maar zien hoe ze aan woonruimte kwamen. Dat was in Utrecht, familie woonde uren treinen verderop. Dat betekende ander werk zoeken, studie afbreken. Het is echt bar en boos. Zou willen dat het anders was maar helaas. Waar ik woon worden mensen in een 3-kamer app. die daar alleen wonen ook gevraagd te verhuizen naar een kleiner huis omdat er een gezin in hun huis zou passen terwijl ze daar al tientallen jaren wonen maar inmiddels gescheiden, weduwe, kinderen de deur uit dus kunnen ze best wat kleiner gaan wonen is de redenatie daarachter. -
ook ik ben gescheiden. Heb er lang tegenaan gehikt. Vanalles geprobeerd, maar het ging niet meer. Ik heb tegen mijn man gezegd dat ik weg wilde. Toen kon ik ook in mijn netwerk gaan rondvragen of iemand iets wist. Man is ook even bij een vriend geweest, maar omdat hij nogal aan routine vastzit, ging dat niet. Ik ben toen een week of 2 bij een vriendin wezen slapen en als hij was werken zorgde ik voor onze dochter van 10. Via via hoorde ik van een huis wat een paar maanden per jaar verhuurd werd. Daar mocht ik 3 maanden in. Wel zonder dochter, maar ik was thuis bij haar tot mijn man thuis kwam. Het verdriet bij man en kind zien, maar toch door gaan. A heben gezegd en dan zeker door gaan voor B. Natuurlijk was het een moeilijke tijd, maar alleen al het feit dat die knoop door is gehakt en je omgeving er van weet, was al zo'n opluchting. Tijdje in dat tijdelijke huis gewoond en toen vond ik een huurhuis in de buurt. Ook weer via m'n netwerk. Terugkijkend had ik het eerder moeten doen. En al die leeuwen en beren die ik dacht te zien bleken er veel minder te zijn. Vriendin van mij had via loting binnen 3 weken een huis. Het zag er echt niet uit, maar met wat verf, laminaat en een marktplaats zoektocht, is het nu een prima huis. Als je inkomen hebt dan is er best wel iets te vinden, al zal het eerst vaak tijdelijk zijn. Gooi alle lijnen uit die je kan bedenken. Familie, vrienden, marktplaats, lokale kroeg waar je eens binnen stapt en vraagt of zij wel eens iets horen wat leeg staat of leeg komt. Van iemand die een paar maanden weg is. (Zo kwam ik aan m'n tijdelijke huis :-) ) Ook ik was verliefd op iemand anders, maar wist al van te voren dat dat helemaal niks kon worden, maar heb wel even ervaren hoe het kán zijn in een relatie waarin je wel wordt gezien. Het was voor mij het laatste zetje om de knoop door te hakken en weg te gaan, zonder in een andere relatie te stappen. Het klopt dat ik dan nog steeds niet heb wat ik van mijn man niet kreeg, maar dit voelt heel anders. Ik hoef niet meer te proberen, te trekken, te ontzien, over alles na te denken. Ik leef weer! Vergeet even die andere vriend, want dat geeft gelijk zoveel meer giftigheid in een scheiding, maar ga ervoor. Als je de lijst ziet van alle dingen die geregeld moeten worden dan kan het je aan vliegen, maar begin gewoon die lijst af te werken. Zoek je papieren bij elkaar, informeer naar een mediator en zo ga je stap voor stap verder. Als je echt weg wilt en geen leven meer kan blazen in een dode relatie dan moet je echt gaan. Tenmjnste, voor mij was dat 1 van de betere beslissingen in m'n leven. -
Wat je vriendin zei is wat je moet omzetten naar daadkracht. Waarom zou je in een situatie blijven zitten als het geluk zo dicht bij je staat? Uiteengaan is geen eenvoudige zaak maar leven in een onaangename relatie nog minder.