Vreemdgegaan + zwanger = prenatale DNA test

Mijn naam is Jomi*, ik ben 26 jaar en ik kom uit Heerhugowaard. Ik wil mijn verhaal delen, ten eerste omdat ik hoop dat mijn verhaal lotgenoten hulp bied en ten tweede omdat ik heel weinig persoonlijke ervaring vind m.b.t. de prenatale DNA test.

Ik ben nu ongeveer 2,5 jaar gelukkig met mijn vriend. Voordat wij een relatie kregen waren wij ook al beste vrienden van elkaar. Op het moment dat wij een relatie kregen was het al een aantal jaar uit met mijn VMBO liefde van 8 jaar en om deze reden ben ik compleet van het pad afgeslagen. Ik sprak af met mannen en had regelmatig seks met vreemden. Ik voelde mij ondergewaardeerd en ik had op deze manier bevestiging nodig. Mijn beste vriend greep in en vanaf die tijd is onze liefde gaan groeien.
Helaas, in een moment van zwakte ben ik vreemdgegaan. Ik ben op het moment ook nog ‘ns zwanger. Op het moment toen ik vreemdging met deze man schoot spijt vanuit mijn teennagels naar boven en duwde ik hem van mij af. Het heeft ook maar 10 seconden geduurd, zonder condoom en hij is niet in mij klaargekomen en had nog maar nauwelijks een stijve. Fast forward, en een paar weken later had ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen. Mijn vriend wist toen nog van niks. Alhoewel ik blij was (omdat ik er 100% van overtuigd ben dat het van mijn lieve vriend is o.a. omdat de bevruchting een week van tevoren heeft plaatsgevonden) was ik ook bezorgd. Er bestaat altijd een minieme kans dat de ander ook vader had kunnen zijn. Tsjah, wat doe je dan in zo’n scenario? 4 Weken heb ik rondgelopen in schuldgevoel. Ik wist dat ik het mijn vriend ging vertellen hij het mij nooit zou vergeven en van mij weg zou gaan. Ondertussen vrat het nog steeds aan mij tot ik het niet meer ken verbergen. Een aantal redenen hierom: 1. Ik kan niet zomaar verbergen dat ik een prenatale dna test wil doen die mij €1250,- gaat kosten en 2. Dit is niet wat hij verdiend. Hij verdiend eerlijkheid en zijn eigen mening of hij verder wilt gaan. Hierom besloot ik om er voor uit te komen. Huilend, snikkend, schokkend vertelde ik hem de waarheid. Alles. Ook de details, want die wilde hij weten en dat verdiende hij. Zijn reactie was meteen op de muur te gaan slaan maar kwam erna direct bij mij zitten en we hebben samen heel de nacht gehuild. We hebben gepraat en ik heb alles verteld en niets voor me gehouden. Tot mijn verbazing, wilde hij mij nog één kans geven. Wat was ik blij. Ging mijn schuldgevoel over? Nee. Ik voelde mij nog steeds schuldig. Ook hebben wij gepraat over de zwangerschap, en op het moment hebben we de Prenatale DNA vaderschaptest besteld (deze sturen wij a.s. donderdag nadat ik mijn bloed heb geprikt). We zitten alletwee hier nog behoorlijk in spanning. Voor nu? Nu moet ik ontzettend hard werken en herstellen wat ik eigenhandig gebroken heb. Ik probeer nog steeds alle vragen naar alle eerlijkheid te beantwoorden. Waarom ging ik vreemd? Ik kom niks tekort in mijn relatie met deze verschrikkelijke geweldige man! Mentaal was ik nog niet genezen en helder van wat er in mijn jeugd heeft gespeeld en waar ik nu voor in behandeling ben (seksueel misbruik). Dit was een moment van zwakte.

Ik wil lotgenoten hiermee benadrukken.. hoe moeilijk of onmogelijk het ook allemaal lijkt, wat je ook denkt te verliezen, wees eerlijk! Kom er voor uit. We zijn mensen, we hebben allemaal een moment van zwakte en als je hier spijt van hebt en het zou nooit meer gebeuren, wees hier dan eerlijk over. Niet alleen jij maar vooral je lief verdiend het. Werk aan jezelf, voorkom dat dit weer gebeurd. Want ookal heb ik nog zeker een hele lange weg te gaan, ik voel dat we nu meer naar elkaar groeien dan ooit tevoren.