Te braaf

Ik ben altijd een braaf meisje geweest. Waar dat door komt? Geen idee. Ik weet dat ik vroeger altijd heel erg bang was dat ik straf zou krijgen – wat ik nooit kreeg. Eigenlijk was ik vooral bang om anderen teleur te stellen. Ook waar dat door komt is voor mij een raadsel.

Ik groeide op in een goed gezin, mijn ouders hebben altijd vaste banen gehad. Er was geen onzekerheid over inkomen dat weg zou vallen. Mijn ouders hadden ook nooit ruzie. De band met mijn “siblings” (er bestaat hier geen Nederlands woord voor) is ook goed. Eigenlijk zag ik nooit echt iemand “falen”, dus ik zag ook nooit de gevolgen van “falen”. Waarom werd ik er dan toch zo door afgeschrikt? Ik heb weer geen idee.

Maar goed, ik was en ben dus best een braaf meisje. Ik wilde ook nooit aan mijn geslachtsdeel zitten, nog steeds niet eigenlijk. Dat voelt alsof je iets verkeerds doet. Ik kan alleen klaar komen door mijn geslachtsdeel te stimuleren als er iets tussen zit (een onderbroek bijvoorbeeld). Als ik echt huid op huid op de zelfde manier mijn geslachtsdeel stimuleer, werkt het niet. Het voelt te verkeerd.

Seks is ook moeilijk voor me. Het lukt me soms wel, maar vaak ook niet. Klaar komen tijdens seks, is iets wat niet eens mogelijk is in mijn hoofd. Ik weet wel waardoor het komt dat het vaak niet lukt, ik wil namelijk zo graag niet falen (wat ik wel doe als het niet lukt), dat ik helemaal dicht klem.

Ik praat er regelmatig over met mijn vriend, hij gaat er heel fijn mee om. Hij geeft me nooit druk dat seks moet.

Typisch eigenlijk he? Altijd zo braaf mogelijk zijn, bang om te falen, wat uiteindelijk juist lijdt dat het werkelijk maken van de angst.

Tijd om uit deze vicieuze cirkel te breken!