Al 30 jaar tegenslagen

Ik weet niet eens waar ik moet beginnen. Het vele geweld dat ik op mijn werk in supermarkten ben tegengekomen? Tientallen vechtpartijen, bedreigingen, aanhoudingen, overvallen, verwensingen, agressief gedrag. Of mijn vrouw, die hiervan niets meer wilde weten en dus waren de problemen op mijn werk thuis niet bespreekbaar. Dat huwelijk werd naar mate de tijd vorderde liefdeloos, geen intimiteit meer. Door een zakelijk conflict met de franchisegever in de schuldsanering terecht gekomen. Dezelfde franchisegever geeft 3 weken voor afloop van de schuldsanering toe dat ze fout zat. Jarenlang dus voor niets in armoede geleefd. Na de scheiding van mijn vrouw heb ik een relatie gekregen, het was sprookjesachtig. Deze vrouw vond het nodig om vreemd te gaan en werd uiteindelijk depressief. Dit was in 2012. Daarna zijn we uit elkaar gegaan, werd er bij mij ptss vastgesteld, zijn er 2 bedrijven waarvoor ik werkte failliet gegaan. Nadat mijn vriendin en ik uit elkaar zijn gegaan ontmoette ik de meest geweldige vrouw, een collega waarmee ik intensief samenwerkte. Ik wist toen niet hoezeer de ptss mijn had aangetast, zij kon er niet mee omgaan. Juist op het moment dat ik in volle overtuiging kon zeggen dat ik voor haar ging, zei zij dat ze moest nadenken. Ik heb haar nooit meer gezien. Dat is nu anderhalf jaar geleden. Ik schreeuw het nog uit van pijn en gemis. In die anderhalf jaar ging het bedrijf failliet, ging ik elders werken en dat bedrijf werd verkocht waardoor mijn baan als directeur ophoudt te bestaan. Inmiddels ben ik 51, druk aan het solliciteren. Ik kan me niet meer concentreren, kan me niet goed meer presenteren en verprutd assessments. Ik ben gaan drinken. Ik heb geen vrienden meer. Ik wil uitstappen. Wat een kutleven.