Wil ik leven
Het leven is niet altijd makkelijk is wat ik vaak te horen krijg. Moeten we zo dan altijd denken? Of wordt het ons aangeleerd. Ik weet op dit moment niet hoe ik me voel mag dat ook? Mijn leven een groot hoofdstuk in dikke letters geschreven. Heb ik wel een leven, is wat er in mijn hoofd nu rond spookt. Wat wil ik in het leven en ben ik het wel waard? En daar ga ik weer in de avond alleen in mijn bed opzoeken op Google of het leven nog wel zin heeft. Heeft het leven voor mij nog zin en waarom zoek ik de bevestiging? Is er iets mis met mij dat ik zo denk ? Zoveel vragen en geen antwoorden. Is dit dan het verhaal van een persoon met een depressie? Ik weet het niet en heb geen antwoorden. Misschien zoek ik wel de rust omdat ik zoveel vragen heb die onbeantwoord blijven. Hoe moet ik verder en wie gaat me helpen ? Wil ik wel hulp en als ik om hulp vraag om welke hulp moet ik dan vragen? Het enigste antwoord wat ik voor mezelf heb op dit moment is niet meer leven. Rust is wat ik zoek , slapen en nooit meer wakker worden. Geen vragen meer waarom hoe of wat. En daar komt de volgende vraag weer ; waarom kan ik zo denken? Ik heb zo veel mooie dingen in mijn leven ? Is er mis met mij .. antwoorden is wat ik zoek maar hoe ga ik die vinden. En de grote vraag voor mezelf blijft wil ik deze vinden.
-
klinkt verontrustend. Maak zo snel mogelijk een afspraak met je huisarts, deze persoon kan je verder helpen en heeft gegevens van hulpverleners die je kunnen helpen. -
Wat er aan de hand is en waarom je je zo voelt weet ik niet; ik ben het eens met hulp zoeken, vertel de huisarts hoe je je voelt. Heel eerlijk, anders krijg je mss de verkeerde hulp. Je zegt het zelf eigenlijk al: je wil RUST, niet dood... Lekker een half jaar slapen en kijken hoe je je dan voelt; klopt dat? Dood is zó definitief, eerst maar eens kijken of er een andere manier is om rust te vinden toch? Ik denk trouwens dat bijna alle mensen periodes in hun leven meemaken dat ze het leven zinloos en uitzichtloos vinden. En uiteindelijk, soms na jaren, denken het is echt heel erg hoe ik ooit in de knoop zat maar gelukkig ben ik er nog. Zoek hulp, en als het kan bij een professional. Het klinkt afgezaagd maar je hebt wellicht nog zoveel mooie jaren voor de boeg die je misloopt als het hier stopt. Hou vol en vecht voor je eigen geluk, dat verdien jij toch ook? -
Eens met de reacties die al geplaatst zijn. Ik hoop dat je naar de huisarts gaat zodat je hulp krijgt en de rust kan vinden die je nodig hebt. En met rust bedoel ik niet de dood, maar een rustig hoofd waarin deze vragen een minder grote rol gaan spelen en jij jezelf meer kunt richten op het geluk dat je verdiend.