Boontje komt om het loontje

Een leuke meid ons ex buurmeisje. Ze is inmiddels midden twintig en alleenstaande moeder. Ja zo gaan die dingen soms. Maar haar vader? Mijn moeder was vriendinnen met zijn vrouw. Een vrouw die twee keer in de week langskwam. Ja ze waren vriendinnen. Helaas is ze enige jaren terug overleden. En wat gebeurde er? Juist haar man kwam bij ons regelmatig op de koffie. Ik maakte dan dat ik weg kwam. Hij loopt geestelijk achter. En heeft nergens een mening over. Dat zijn dochter met haar kind bij mij op de koffie kwam, daar was hij minder blij mee. Toen ik jarig was, nodigde hij zichzelf uit met de woorden: “Mag ik ook langskomen?” Ik heb hem rustig gezegd: “U bent niet van onze leeftijd” Hij moest duidelijk even sliken toen hij dat hoorde. Ik had geen zin in zijn kinderlijke opmerkingen. Was hij gewoon volwassen en leuk dan had het mij niks kunnen schelen, mijn moeder was er ook blij mee. Die wilde hem buiten een ochtend koffie drinken ook verder niet over de vloer heb-ben.Tja hij ging naar verloop van tijd naar een soort koffie opvang huis waar je dus andere mensen kon ontmoeten een soort buurthuis. En daar trof hij haar. Al snel zat zij er ook als ik mijn vriendin en haar kind opzocht. En toen ik er vaker kwam, had ik in de gaten dat deze vrouw niet van hem hield. Nooit eens een kus of een warme blik naar hem toe. En opeens kwam hij ook niet meer bij mijn moeder langs voor de koffie. Mijn moeder die hem een beetje opgevangen had, die zag hij opeens niet meer staan. Zijn vriendin was voor hem alles en alles deed hij voor haar. Zij besliste waar ze naar toe gingen en zo. Ze was wel leuk voor mijn vriendin en haar kind. Maar goed, die spraken haar dan ook nooit tegen. Na verloop van tijd begon mijn vriendin aan mij te vertellen dat ze zo haar bedenkingen had naar haar “stiefmoeder” toe. Ze had het gevoel dat deze vrouw haar vader gebruikte. Dat had ik allang in de gaten, maar ik stelde haar gerust. Ze zag beslist spoken. Ik vond de ont-stane situatie wel best zo. Hij had toch mijn moeder laten vallen zodra deze vrouw in beeld kwam? Nee ik vond het zijn verdien-de loon dat deze vrouw alles voor hen besliste. Na verloop van tijd trok hij bij haar in en ik was er blij om. Nu hoefde ik niet meer beleefd te doen tegen hem en haar. Als ze al eens kwa-men dan had ik een vage glimlach om de lippen bij het zien hoe hij bij haar onder het plak zat. Mijn moeder kwam nu wel weer eens langs nu hij opgerot was. Die hoefde hem niet meer te zien. OP middag toen we samen bij haar op visite waren, stopte er een auto voor haar deur en toen ik zag dat het haar vader was die daar uitstapte … in zijn uppie wist ik genoeg. Hij belde aan en natuurlijk liet zijn dochter hem er in. Zijn gezicht stond op zeven dagen slecht weer. Boos deed hij uit de doeken dat zijn vriendin er vandoor was met een man die over meer inkomen beschikte dan hij. Ik hield mijn gezicht in de plooi om niet te lachen. Die domme man! Dat had ik hem wel op een briefje kun-nen geven. We stapten al snel op, mijn moeder en ik, want hij bleef er maar over zeuren en in een slachtofferrol zitten. Een-maal buiten fluisterde ik mijn moeder toe dat hij vast en zeker nu opeens de banden met haar wilde aanhalen. Mijn moeder zweeg. Een paar dagen later kwam hij onze straat inrijden en ik zei mijn moeder dat ze hem beter kon afwimpelen. Maar zo ver kwam het al niet eens. Buiten was een buurman met zijn tuin bezig en daar stapte hij op af. En toen deed hij iets waarvoor ik hem altijd dankbaar zou blijven. Hij kraakte zijn eerste vrouw af. Ze was lui geweest en te gul en zo … Wat hij daar zei dat klopte wel. Maar de buurman vond dat hij dat maar tegen zijn eerste vrouw had moeten zeggen toen ze nog leefde. Dan had zij er wat aan kunnen doen, misschien … Maar zo af geven over iemand die niet in leven was, dat vond hij geen stijl. Even later zag ik door het raam dat de buurman naar binnen ging en hem op de straat achter liet. Hij stapte nu naar de overbuurvrouw … die liet hem binnen .. maar binnen vijf minuten zag ik hem al weer naar buiten komen. Toen hij de straat uitreed, belde de overbuurvrouw ons op. Ze had hem verteld geen prijs te stellen op zijn gezelschap. Ze vertelde mijn moeder dat ze hem nooit meer hoefde te zien omdat hij, in haar ogen, veel te snel een vriendin had genomen na het overlijden van onze buurvrouw. En eigenlijk vonden wij dat ook. Naar alle waarschijnlijkheid zal hij niet begrijpen waarom drie van zijn ex buren hem de wacht aangezegd hebben. Maar je hoort niet meer langs te komen, als je jarenlang niks meer van je hebt laten horen. Ik hoop dat hij nu bij een derde of voor mijn part zesde vrouw weer heerlijk onder het plak zit. En zijn dochter? Die is verhuisd zonder ons als buren ook maar gedag te zeggen. Een aardje naar zijn vaartje dus. Maar goed, de voldoening om hem eens onder het plak te zien bij een gehaaide vrouw dat deed me goed en dat hij jaren later niet meer welkom was in onze buurt, ook. Behandel je om geving met respect. Natuurlijk kun je een poosje alles door een roze bril zien … maar dat duurt in mijn ogen geen twee jaren … Heb je je omgeving als een baksteen laten vallen, dan niet langs komen als je in de puree zit.