Ik zie de uitweg niet
Hey, ik ben een meisje van 20 jaar en ik heb een heleboel problemen. Ik geef even een korte samenvatting van mijn leven: ik heb autisme, ik werd in 2016 opgenomen omdat ik suïcidaal was, nu ben ik nog steeds in behandeling in een open setting. Ik heb ook functionele dystonie sinds 2 jaar waardoor ik de hele dag onbewust ‘verkramp’. Ik sta op met pijn, kom de dag door met pijn en ga slapen met pijn en wetende dat morgen niet anders zal zijn. Het kan overgaan, het kan erger worden. Ik wil hier niet op wachten. Life sucks en het liefst wil ik dood. Voor mij is het leven toch niet weggelegd. Het zal nooit geweldig worden, maar ik weet (nog) niet hoe ik het eindig want ik heb best veel al geprobeerd en ik kan niet eens mijn eigen dood regelen….
-
Hoi! Ik heb ook autisme en ik snap dat je door die pijn extra prikkels krijgt waardoor je ook nog is extra vermoeid raakt. Dat is best zwaar! Maar denk ook aan je familie, als je jezelf van kant maakt, dan beschadigd dat jou familie. Dan hebben zij hun leven lang pijn omdat ze je missen! Je bent nog 20, en dus nog jong, misschien ook nog wel onzekerder over het leven. Geloof me, als je ouder word, kan je beter met alles omgaan, en je zal met je pijn leren omgaan. T is kut, ik weet het, maar er is nog zoveel meer in het leven. Misschien heb je die pijn wel, omdat je sneller gespannen bent door je autisme, en als je beter met je autisme leert omgaan dat het dan minder word? ik was 21 toen ik mijn diagnose kreeg, ik was zwaar depressief, ik zag het ook wel is niet meer zitten, maar ik wilde er geen eind aan maken. Ik geloofde ondanks alles dat het toch goed zou komen. En dat kwam het ook, boven verwachting. Sterkte yara! hou vol!