Wat moet ik doen?

Beste lezers,

Ik zit eigenlijk best wel met iets, en ik hoop dat er mensen zijn die mij misschien tips kunnen geven.
Ik heb een vriend en wij zijn al voor een langere tijd bij elkaar en hebben een prachtige dochter van 2 jaar, nu ben ik weer in verwachting van ons 2e kindje. Wij zijn echt super blij dat we nog een kleintje krijgen en houden heel veel van elkaar. Alleen zijn wij al een enige tijd lang niet meer intiem geweest. Ik zit hier heel erg mee.. Voordat ik zwanger raakte was er ook al een periode waarin wij niet vaak intiem waren. En ondanks dat bepaalde dingen niet zo heel lekker liepen hadden wij enigszins al over gehad dat we graag nog een kindje wouden. we hadden dus het een en ander daar over gesproken en besloten het te proberen, dit is eigenlijk gelijk daarna gelukt en heel snel gegaan dus. de eerste 2/3 maanden van de zwangerschap waren we misschien 1 keer in de maand intiem. Nu ben ik alweer 33 weken zwanger en wij hebben al heel lang niets meer met elkaar gedaan. Ik snap enigszins wel dat het voor een man soms makkelijk is om met zijn zwangere vriendin seks te hebben. Ik kan het mij wel een beetje voorstellen, ofja ( meedenken) wat betreft dat. Alleen maakt dat het niet minder vervelend! Ik bedoel kom op zeg, ik ben ook een vrouw en ik heb ook mijn behoeftes! maanden zijn wij al niet echt intiem geweest met elkaar en elke keer als ik er over begin en zeg dat ik er gewoon echt mee zit, enigste wat ik hoor is; ‘Ja schat, je hebt ook wel gelijk. Of ‘Ik weet het, vanavond oke? En die zelfde avond gaat hij dan weg, of is die weer ’te moe’ of is er wel weer wat anders wat ie moet doen. En dit flikt hij mij nou elke keer en ik word er gewoon zo verschrikkelijk moedeloos van! Het is echt alsof hij er tussen uit wilt komen. Ik ben ook zelfs een aantal keer gewoon echt boos op hem geweest erover. Ik heb zelfs al een paar keer gehuild! En hem gewoon echt verteld dat ik er heel erg mee zit en dat ik mij gewoon heel erg aan mijzelf twijfel omdat we geen seks meer hebben. Tijdens zo een gesprek lijkt het dan gewoon alsof hij elk moment kan zeggen ‘Ach mens alsjeblieft houd erover op. Je kan het ook echt letterlijk van zijn gezicht aflezen dat hij er datgeen zin in heeft om het erover te hebben. Nou dan ben ik er gewoon even klaar mee was en ik heb zelfs wel eens gezegd dat hij maar even een nachtje bij zijn moeder mag slapen. Dan belt hij mij later op en zegt dat het hem spijt, dat hij mij snapt en dat ik gelijk heb en blablabla en dat hij heel graag thuis wilt komen om het naar mijn zin te maken (als je begrijpt wat ik bedoel). Ik geef daar dan weer aan toe en als hij dan weer thuis komt is het weer precies hetzelfde liedje… en dan zijn we zo alweer een week verder zonder dat er ook maar iets is gebeurd. Doe ik iets verkeerd? Reageer ik misschien te overdreven? Of is hij nou echt een sukkel dat hij dit allemaal zo laat gebeuren!? Echt ik vind zelf dat hij er echt te makkelijk over doet en hij er maar steeds denkt mee weg te komen. Het duurt niet lang meer en dan moet ik alweer bevallen. Ik zou voor die tijd gewoon nog wel een beetje intiem willen zijn want straks kan en mag ik natuurlijk voor een langere tijd even niets meer doen. Dan moet ik herstellen en het gewoon echt even rustig aan doen. Het zou gewoon wel fijn zijn dat ik voor die tijd nog even kan genieten met hem samen… Maar wat ik ook zeg of doe hij doet er gewoon echt niets op uit. Ik weet nou niet zo goed wat ik ermee moet.. Want het liefst heb ik nu ook gewoon dat hij maar even een tijdje weg blijft, en maar even voelt! Aan de andere kant heb ik hem natuurlijk graag bij me in deze tijd… stel ik mij nu aan of?

Damesss.. Help me please! Wat zou ik nu het beste kunnen doen? Normaal weet ik heel goed zelf wat ik kan doen maar met dit weet ik het gewoon echt even niet meer.. ik voel me niet gehoord en word er heel moe van.