Alles in de soep

Opzoek naar verhalen over vrouwen die vreemdgaan was ik. Ik ben sites tegen gekomen waarin zij elkaar volledig begrijpen, maar op deze site lees ik verschillende meningen en dat heb ik nodig. Een steun en een harde mening, om meer in de realiteit te komen.

Ik ben een vrouw van 25 jaar. 3,5 jaar samen met mijn vriend. 6 maanden wonen we samen. Ik merk dat ik het samenwonen tegen vind vallen. Ik wil wel seks met hem, maar hij geeft aan moe te zijn. Als hij seks wil, is het altijd als hij terug komt van het stappen, naar bier ruikt en ik eigenlijk al een aantal uur slaap. Dan wil ik niet. We hebben in dit half jaar 2 keer seks gehad. Voordat we samen gingen wonen hadden we 1 keer in de week seks. Dat vond ik prima. Hiernaast is mijn vriend in dit half jaar erg ongezond gaan eten. Hij is wel 10 kilo aangekomen. De biertjes hangen letterlijk aan zijn buik. Ik houd daar niet van, ben niet gevallen op een maatje meer. Dit klinkt hard, ik respecteer iedereen maar ik vind het niet prettig als hij er zo uit ziet. Hij eet mee met mijn gezonde eten, maar als ik ga slapen (hem verleid tot seks waar een nee op komt, omdat hij moe is) hoor ik laat in de avond dat hij pizza besteld, chips eet ect. Hij kan dus wel opblijven en eten, maar niet seks hebben met mij? Hiervoor sportte hij veel. Hij gaat nooit meer mee, omdat hij moe is. Eigenlijk is hij in een half jaar tijd ineens overal te moe voor.

Ik ben het gesprek met hem aangegaan. Hij was begripvol. Maar na 1 week toont hij weer het zelfde gedrag. De man waar ik verliefd op was lijkt totaal verdwenen. We hebben samen spullen gekocht ect. Ik ben niet tevreden met hoe het gaat. Hij is wel heel lief, zal mij nooit en vlieg kwaad doen en heeft nog steeds grappige humor. Heel het sensuele aan onze relatie is verdwenen. Het lijkt meer of we 2 huisgenootjes zijn. We leven verschillende levens. Ik ben in zijn dorp gaan wonen. Ik kom uit Amsterdam en hij uit een dorp. Voor mij is dit natuurlijk wennen. Dat stappen wat zij doen in dorpen, dat is leuk hoor, maar gewoon totaal niet mij ding. Ik ben van het relaxen ect. Hiervoor combineerde we dit beter. De ene keer ging ik met hem mee, de andere keer hij met mij. Nu we samenwonen gaat hij het weekend naar zijn vrienden en ik naar mijn vriendinnen. Door de weeks sport ik en ligt hij op de bank. Als ik seks wil, is hij aldoor te moe (lui vind ik). Er is geen moer aan joh. Het is slikken dat je na 3 jaar gaat samenwonen en dat dan blijkt dat je totaal verschillend bent (geworden?). Ik ga ook minder met hem mee. Ik klaag meer. Er is gezeur over het huishouden, omdat hij aan geeft na 40 uur werken niet ook nog te willen poetsen. Ik werk ook 40 uur en kan echt hysterisch worden als hij dat argument gebruikt. Voorheen heeft hij mij nooit echt kwaad gezien. Nu we samenwonen, lijkt het soms alsof ik meer schreeuw dan lach. Voor hem ook weinig aan natuurlijk.

Ik heb dit probleem bij een vriend neergelegd. We kregen goede gesprekken en steeds vaker zie ik hem. Ik doe leuke dingen met hem, en heb een tijdje terug seks met hem gehad. Hij geeft mij die dingen die ik mis bij mijn vriend. Ik ben zelfs bang verliefd op hem te worden/zijn. Ik snap dat ik niet goed bezig ben en ik dit mijn vriend zal moeten vertellen. Echter denk ik nu: Ik wil weg. Ik wil gewoon weg. Ik heb dan geen huis, en geen idee waar ik mijn spullen zal moeten laten. Maar dat is zo materialistisch van me. Mijn ouders willen niet dat ik bij hen in huis kom, omdat zij zijn verhuist naar een fijn huisje voor hun tweetjes. Verder geen broers of zussen en om op de kamertjes van mijn vriendinnen te crashen is ook niet echt een optie. Vele vriendinnen zijn ook net gaan samenwonen, en om daar bij te gaan zitten voor een tijd, dat willen ze niet. Ik wil natuurlijk wel reageren op woningen, maar ik sta niet zo lang ingeschreven omdat we mijn inschrijving gebruikt hebben voor dit huis. Ik ben dus en vreemdgegaan, woon niet fijn samen, heb geen idee waar ik naar toe moet, ben verliefd aan het worden op een jongen die mij waarschijnlijk alleen als een avontuurtje ziet. Shit..