Keuze
Als klein meisje wist ik al: ik word later mama. Mijn kinderwens is altijd aanwezig geweest. Als 16-jarige puber zei ik ook al heel stoer tegen mijn vriendinnen: als ik nú zwanger raak, dan hou ik het! Nog nooit een piemel in het echt gezien, zo preuts als ik was. Maar die baby… die zou er ooit komen!
Ik kreeg relaties, sommige duurden kort, maar er zat ook wel eens een lange relatie tussen. De langste duurde 11 jaar. Weggegooide jaren, vond ik later. Die jongen was niet goed voor mij, we hadden schulden, hadden heel veel ruzie óf we leefden langs elkaar heen. Mijn kinderwens is niet eens besproken in die 11 jaar. Ik ging pas bij hem weg toen ik iemand anders tegen kwam. Ook niet de juiste persoon, maar ik was in ieder geval weg uit een sleur.
Na 5 jaar durfde ik voor mezelf te kiezen en liet ik ook deze meneer-zonder-kinderwens (maar mét alcoholprobleem) achter me. Ik was inmiddels 36 en wist: het is NU OF NOOIT. Dan maar alleen…
Ik kwam terecht op een site waar mannen zich als donor aanboden. Homostellen met een kinderwens of gewoon lieve mannen die de kinderwens van een alleenstaande vrouw wilden vervullen. Het zag er allemaal goed en betrouwbaar uit. Ik raakte in gesprek met een homostel uit de omgeving. Het voelde gelijk goed. We deelden dezelfde humor, hadden dezelfde opvattingen over opvoeden en met hen zag ik het écht zitten: met hen durfde ik wel een kindje te delen. Niet helemaal in mijn eentje, maar wél met 2 papa’s die er voor gingen.
En toen kwam ik Dave tegen. Een oud klasgenoot waar ik vroeger al een oogje op had. We hebben als pubers nog een tijdje echte verkering gehad, maar waren te jong. En nu was hij daar opeens. We raakten aan de praat, gingen daten en die vonk sloeg gelijk weer over. Ik vertelde Dave waar ik mee bezig was, dat ik een kinderwens had.
Dave heeft een dochter uit een eerdere relatie. Maar hij ziet haar nauwelijks. Zijn ex ligt dwars, Dave is er kapot van. En dit is de reden dat hij er “never nooit meer aan begint”. Geen kinderen meer voor hem.
We gaan inmiddels een half jaar met elkaar. Ergens had ik de hoop dat de knop wel om zou gaan als we verder waren in onze relatie. Maar hij blijft maar roepen dat hij het niet wil. Ik heb nu dus écht mijn twijfels, want stiekem wil ik nog steeds moeder worden.
Dave en ik hebben het leuk. We houden van elkaar, we gaan op vakantie, regelmatig uit eten. Communicatie is goed, we lachen veel. In bed klikt het ook. Maar dat ene dingetje… die kinderwens.
Soms maakt hij wel eens een grapje over kinderen. Of over zwanger worden. Dan denk ik “zie je wel, je wil het wel, maar je durft gewoon niet, vanwege je dochter”
Een spirituele vriend van mij heeft laten weten dat het “ooit wel goed komt” maar durfde niet te zeggen in welk opzicht. Zucht…
Met m’n homovrienden heb ik een paar maanden geleden afgesproken dat ik éérst zou uitzoeken hoe serieus het met Dave zou worden. Zij gaven mij de tijd om daar over na te denken. Maar die tijd is nu wel bijna om. Als ik nu geen gebruik wil maken van hun dienst, dan gaan ze op zoek naar een andere vrouw wiens wens het ook is om moeder te worden. En dan ben ik mijn optie kwijt.
Maar ik wil Dave ook niet kwijt. Soms denk ik: “we hebben het zó leuk samen, ik wil hem niet kwijt. Dan maar geen kindje, samen worden we ook wel oud”
Een andere dag denk ik weer dat ik er een punt achter moet zetten, ik nader de 40 en het is echt “nu of nooit” en nu heb ik nog de optie bij mijn homovrienden.
Het kan natuurlijk ook nog zo zijn dat ik straks helemaal niets heb. Want wie garandeert me dat ik zwanger raak? Stel… ik zet een punt achter mijn relatie met Dave en ga voor die baby… en ik word nooit zwanger. Dan ben ik straks álles kwijt: geen kind én mijn droomvent laten lopen.
Ik weet het niet meer… ik snap best dat jullie die keuze niet voor mij kunnen maken, maar wellicht hebben jullie adviezen?
-
Tip 1 Vergeet dat homostel. Niet omdat ze homo zijn, maar omdat ze niet zuiver zijn in hun bedoelingen en jou manipuleren door een ultimatum te stellen. Tip 2 Hou op met zeuren over kinderen willen. Je kent je nieuwe scharrel pas een half jaar! Tip 3 Begin nooit aan kinderen met iemand die al problemen heeft mbt ex en kind uit vorige relatie! Tip 4 Kinderen willen en krijgen moet je niet willen in deze situatie. Je hebt geen stabiele basis. Tip 5 Luis hem er niet in! -
Als je aan kinderen begint, dan vind ik zelf persoonlijk dat jullie er allebei achter moeten staan! Als je vriend het niet ziet zitten dan moet jij dit respecteren, maar ook hij moet jouw kinderwens respecteren. Het homostel is een optie, maar hoe zie jij dat voor je als je een relatie hebt en met het homostel aan kinderen gaat beginnen? Wat is de rol van je vriend hier dan in en wil hij dit wel? Het is ook nog maar de vraag of het krijgen van een kind gaat lukken. En is het jou dat allemaal nog waard? Is een relatie met een oude liefde en alle geluk van de wereld ook niet heel veel waard? -
Nou wat babbeltje zegt vind ik wel heel kort door de bocht allemaal hoor! Omdat het homo stel ook graag wilt weten waar ze aan toe zijn is het geen zuivere koffie?? Onzin zeg!! Anyway, ik denk dat als jij voor de relatie kiest en er komen daadwerkelijk geen kinderen dat je je dat jezelf en wellicht hem altijd kwalijk zal blijven nemen! Kies voor wat jij altijd hebt gewild, kijk in je hart!! -
Nou babbeltje waarom geef je toch overal vervelende antwoorden en volgens mij ben je zwaar depressief want je denkt alleen maar aan het slechte van een mens want ben nog geen fijne antwoorden van jou tegen gekomen. Hou liever je mond als je niks positiefs kunt zeggen. Kelly Ik zou als ik jou was een lijstje maken met alle voors en tegens en kijk dan wat jou het gelukkigste maakt. Ik snap dat jou biologische klokje tikt maar is makkelijk gezegd dan gedaan maar ik zou er even niet te veel aan denken want dan kun je er ook niet goed over nadenken. Jullie zitten nog in een begin fase van een relatie pas na 1 jaar leer je elkaar beter kennen en begin je pas alle goede en negatieve kanten te kennen om dan nu al een duidelijk antwoord van je partner te krijgen is dan ook niet echt rieeel bedoel het niet negatief maar je zet hem dan onbedoeld onder druk en mannen kunnen er vaak niet tegen als ze zich verstikt voelen. Ik zou eerder je partner echt goed leren kennen voordat je overhaaste beslissingen maakt en alles kwijt bent wat je lief is en ik zou er over nadenken maakt een kind je nou echt veel gelukkiger en wat je nog wel en niet kan als je echt een kind hebt ik hoop dat je er wat aan hebt aan alle adviezen die je hier krijgt veel succes groetjes kwebbeltje -
Ik vind dit heel erg voor jou . Ik heb erg de neiging om te zeggen " kies voor jezelf ." Jouw grootste wens is een kindje . Jezelf dit ontzeggen , ik vrees dat je daar als het te laat voor is je veel spijt gaat van hebben . Als het voor jou financieel mogelijk is zou ik zeggen ; breek met Dave en doe het via een donor . Vroeg of laat zal je het hem kwalijk nemen dat hij jou geen kind gegund heeft . Dan alsnog zou de relatie kunnen spaak lopen om die reden . Heb genoeg verhalen gehoord over vrouwen in de zelfde situatie als jij . Die op latere leeftijd eindigen zonder relatie en zonder kind . Bespaar jezelf deze verbittering .Denk goed na . Gezien je leeftijd is het vijf voor twaalf . Wat is het allerbelangrijkste voor je ? Dave of een kindje . Dave is heel duidelijk . Van hem moet je het niet verwachten . Houdt hij wel echt van je ? Ergens stelt hij zich egoïstisch op . Omdat hij eerder een slechte ervaring heeft gehad wil het niet zeggen dat dit ook met jou zo zal zijn . Wacht niet te lang met wat je ook beslist . En sta dan ook ten volle achter deze beslissing . Sterkte meid ! -
Bedankt voor de reacties, heel afwisselend, maar wel adviserend. Mijn relatie met Dave zit eigenlijk op alle vlakken goed. Hij is niet alleen mijn liefde, maar ook mijn beste vriend en iemand met wie ik op zo'n beetje alle vlakken op 1 lijn lig. Behalve dan dat kindje. Ik heb contact gezocht met het AMC, zij hebben een vruchtbaarheidskliniek met psychologen die op dit gebied veel verstand en ervaring hebben. Gisteren heb ik een gesprek gehad met een psycholoog om advies te vragen. Zij heeft me aangeraden om er zo weinig mogelijk met andere mensen over te praten, want iedereen heeft een mening en dat zou mijn eigen mening kunnen "aantasten". Ze heeft me ook geadviseerd om een ultimatum aan mezelf te geven. Sowieso gaan Dave en ik pas een half jaar met elkaar (ook al kennen we elkaar al veel langer) en zijn we elkaar nog volop aan het ontdekken. De psycholoog heeft me ook gezegd dat je bij het AMC tot 43 á 44 jaar terecht kan. Dat geeft mij toch wel iets meer lucht, ook al had ik voor mezelf de magische 40 in mijn hoofd, ik ben bereid om die grens te verleggen. Op die manier kan ik mezelf een half jaar of jaar extra de tijd geven om te ontdekken wat ik wil. Waar ga ik voor? Want om op Bloemetje te antwoorden: als ik voor een kindje kies (en dus een donor), dan kies ik niet voor Dave. Ik wil namelijk niet een kindje krijgen van een donor, terwijl er een man op de zijlijn een beetje staat toe te kijken. Voor mij niet leuk, voor Dave niet leuk. Met Dave is het "samen of niet", maar niet "en en" En hem er in luizen is sowieso nooit mijn bedoeling geweest. Dat zou ik niet kunnen, dat wil ik niet. Dat heeft hij al meegemaakt en dat kan (en wil) ik hem niet aandoen. We wachten het af. Voor nu ga ik gewoon keihard genieten van mijn relatie met mijn vriend en wie weet wat de toekomst ons brengt. Misschien moet ie gewoon nog ontdekken hoe leuk ik ben als mama, misschien moet er nog een knop om. En misschien moet die knop wel bij mij om. Wat ik ook beslis, het moet MIJN beslissing zijn en ik mag het in de toekomst alleen mezelf verwijten als ik de "verkeerde" keuze maak. Dat komt wel goed. -
Je hebt zo te lezen al veel mee gemaakt in je leven. Is misschien even een time-out en rust in je leven te plannen geen optie?Dus dat je eerst geniet van je relatie wat nog vrij pril is en dan eens over een jaantal maanden/jaartje verder kijkt? Misschien als je eerst rust in jezelf creeerd dat je dan vanzelf antwoord krijgt op je vragen. Het komt bij mij over dat je paar hele belangrijke beslissingen nu even in korte tijd wilt maken en daar kom je denk ik dan toch niet uit. -
Je laat je wensen afhangen van iemand die door een ex te bang is. Dat slaat natuurlijk nergens op. Als jij echt altijd al moeder wilde worden en het lukt dan zou ik er voor gaan als ik jou was. Wat is de reden dat hij zijn kind niet ziet? Alles word altijd op exen afgeschoven maar je weet er het fijne niet van er zijn 2 verhalen en de waarheid ligt in het midden. Stel je bent straks te oud en Dave verlaat jou voor een jonger exemplaar.. waarmee hij 20 kinderen maakt. Hij kan van alles zeggen... Maar het gaat niet alleen om hem en zijn ex. Dit verhaal gaat over jou. Als ik jou was zou ik eens goed na denken hoe vaak je jezelf nog aan de kant wil zetten voor een man. Doe dat vooral snel voordat het te laat is. Praat met je vriend en vertel hem wat je ons verteld. -
Nu een jaar later hoe gaat het nu ben benieuwd of je al zwanger bent intussen