Mijn zus komt altijd eerst: ‘Hoe doorbreek ik dit gezinspatroon?’

Nadat mijn vriend Ruud een aantal keren bij mijn familie thuis was geweest, vertelde hij wat hem daarbij was opgevallen: ‘Je zusje krijgt wel erg vaak haar zin.’ En dat klopt. Altijd weegt de mening van Evy zwaarder. Of het nu over grote of kleine dingen gaat: in welk restaurant we gaan eten, wat voor cadeautje we voor onze moeder kopen, zelfs de naam van de nieuwe hond van mijn ouders koos zij uit. Ik weet niet beter, ik leef er altijd al mee en dacht er nooit zo over na. Maar na Ruuds opmerking ging ik dat wel doen en langzaam werden me veel dingen duidelijk. Het verklaarde ook waarom ik soms een beetje jaloers ben op Evy, terwijl dat helemaal niet bij me past. Dat mijn zus vaak haar zin krijgt, ging me toen ook vaker opvallen. Toch vind ik het moeilijk om het onderwerp aan te snijden, vooral omdat het met een reden is ontstaan. Toen Evy klein was, werd ze ernstig ziek. Daar heeft ze beperkingen aan overgehouden. Zo is de dynamiek ontstaan dat Evy ontzien wordt en altijd net iets meer voor elkaar krijgt. Ik hou me in veel gevallen maar op de achtergrond.  ‘Is het niet tijd dat het nu anders wordt?’ vroeg Ruud onlangs. ‘Je zus is volwassen, ze is dat zieke meisje niet meer.’ Hij heeft daar gelijk in, maar hoe kan ik zoiets, wat zo’n gewoonte is geworden, omkeren zonder mijn ouders en zusje te kwetsen? Noëlle (28)

Noëlle (28)

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

  • Suzanne 15-09-2022 20:38
    Misschien op een rustige manier aan je ouders uitleggen dat je 't idee hebt dat Evy meestal haar zin krijgt, maar dat jij óók wel eens JOU zin wilt hebben.. of althans.. wilt dat bv als er een naam gekozen word dat ook JOU naam een keer gekozen word, als er wat besteld word, dat ook JOU idee een keer besteld word.. als je dit rustig uitlegd, zal hier best begrip voor zijn denk ik
  • Jeannie 16-09-2022 20:56
    Best herkenbaar. Zo ging het met mijn zus en mij ook, maar dan met.mij in de rol van Evy. Ook ik was als kind en jong volwassene nogal ziekelijk, dus de aandacht ging altijd eerst uit naar mij. Maar ik werd me ervan bewust en heb het op tafel gegooid, omdat met name de relatie tussen mijn zus en mijn moeder er zwaar onder leed. Het is helaas tussen hen nooit meer helemaal goedgekomen, maar tussen mijn zus en mij gelukkig wel. Nu isonze moeder er al enkele jaren niet meer en het is jammer dat er nu niets meer uitgepraat wordt. Mijn advies is om het toch voorzichtig eens in de groep te gooien. Probeer geen verwijten te maken (ik weet niet hoe bewust je zus zich is van de voorkeursbehandeling die ze krijgt) , maar leg rustig uit dat je je er niet fijn bij voelt. Dat ook jij je plek binnen het gezin verdient. Ik begrijp uit je woorden dat je houdt van je zus en zeg haar dat ook. Misschien is het even wrang, maar wacht niet totdat de kloof te groot wordt. Daar krijg je spijt van. Ik wens je veel sterkte.
  • Hülya Yeral 16-09-2022 21:00
    Beste Noëlle, ik zou een gesprek aangaan met je ouders en hun aangeven wat hun gedrag met jou doet. Als ze je voortaan ook horen dan zal jou zus er ook stapsgewijs aan wennen. Vertel ze ook dat je dit met hun bespreek omdat hun jouw zus zo voeden, jouw zus weet niet beter dan dat het zo hoort. En ze hebben volgens mij geen idee wat dit allemaal met jou doet en dat je daar toch last van hebt, totdat je hun dat gaat vertellen. Dus ipv jullie doen dit fout ( kan aanvallend overkomen) ik voel me………. Succes met alles
  • Emily 19-09-2022 06:27
    Dat je zus ziek is geweest, moet eenzaam voor je zijn geweest. broertjes of zusjes komen in zo’n geval vaak op het tweede plan. Is het een idee om je ouders eens mee uit lunchen te nemen en het onderwerp dan aan te snijden? Als je op een publieke plek zit voorkom je misschien dat de emoties hoog oplopen en kun je rustig uitleggen wat je bedoelt zonder dat je ouders zich aangevallen voelen, want ik neem aan dat je dat niet wilt.
  • Eline 28-09-2022 14:41
    Ik snap hoe jullie met z'n allen in dit patroon zijn beland. Zo heeft elk gezin z'n patronen en die vallen pas op als iemand van buitenaf (in dit geval je vriend) ze benoemt. Toch kun je dit doorbreken door op een positieve manier aandacht te vragen voor jezelf. Plan eens een gezellig uitstapje met je moeder. Wie weet wat voor leuke, persoonlijke en liefdevolle momenten dat oplevert. Al vast veel plezier en succes.