Vivian is weddingplanner in coronatijd: ‘Met een beetje creativiteit kun je ook nu een geweldige bruiloft hebben!’

“Als kind dacht ik vaak na over wat ik later wilde worden. Eerlijk gezegd had ik geen idee. Het is ook zo lastig, om rond je zeventiende te moeten beslissen wat je na de middelbare school wilt gaan doen. Uit een beroepskeuzetest kwam naar voren dat de studie personeelswetenschappen het best bij mij zou passen.
Dat ging ik dus ook studeren, maar nadat ik mijn propedeuse had gehaald, dacht ik: is dit het nou? Die studie was het toch niet helemaal voor mij. Het was te theoretisch en ik was er inmiddels achter gekomen dat psychologie mij meer aansprak. Dus wisselde ik van studierichting en in vier jaar tijd rondde ik daarna mijn master psychologie in één keer cum laude af. Daarna ging ik aan het werk.
IJverig als ik was, had ik al snel twee parttimebanen. Eentje in de sector preventie jeugdverslavingszorg en eentje in het speciaal onderwijs, waarbij ik de intakes verzorgde. Alles liep op rolletjes, maar toch dacht ik na ongeveer een jaar weer: is dit het nou? Is dit nu mijn leven? Op zich vond ik mijn werk wel leuk, maar ik miste een uitdaging.
Ondertussen ging ik maar door en door en voordat ik het wist, liep ik vast. Ik was toen pas zesentwintig. Op een ochtend werd ik wakker met enorme spierpijn en een heel moe en futloos gevoel. Ik dacht dat ik griep had, meldde me ziek en kroop onder de wol. Maar na twee weken alleen maar slapen, was er totaal geen verbetering merkbaar. Mijn psycholoog – met wie ik al een tijdje gesprekken voerde over mijn onrust op werkgebied – wist precies wat er aan de hand was. ‘Jij hebt een burn-out,’ zei ze. Gek genoeg voelde het als een soort opluchting, toen ze er die worden aan gaf. Opeens zag ik het zelf ook. Ik was niet ziek, ik was gewoon óp. Rust was de enige remedie en met intensieve therapie lukte het me om er weer bovenop te komen.”

Kick
“Ondertussen liepen mijn twee werkcontracten af. Dat vond ik wel prima. Ik wist dat het werk niet meer bij me paste, maar had geen idee wat ik dan wél moest gaan doen. Aan vrienden en familie vroeg ik wat zij bij mij vonden passen en iemand zei toen ‘weddingplanner’. Juist omdat ik heel goed kon organiseren. Ik besloot het eens nader te onderzoeken en regelde voor één dag per week een werkervaringsplek bij een weddingplanner. Daarnaast liep ik ook twee dagen stage bij een evenementenbureau en begon ik al snel officieel aan een opleiding tot weddingplanner. In die tijd heb ik zo veel geleerd. Van het regelen van bijvoorbeeld cateraars, fotografen en visagisten tot het opzetten van een eigen onderneming – alles kwam aan bod en ik was superenthousiast.
Zo’n halfjaar later organiseerde ik mijn eerste bruiloft. Het was fantastisch. Het regelen van een bruiloft duurt vaak langere tijd en inmiddels had ik zo’n fijne band opgebouwd met het stel. Toen hun grote dag eindelijk was aangebroken, was ik bijna net zo blij als zij. En gelukkig verliep alles perfect. Zelfs toen de bruidegom op zijn stropdas geknoeid had en ik de vlek op het toilet probeerde weg te boenen. Ja, ook dat hoort bij het werk van een weddingplanner. Je doet alles tegelijk. Als de pijnlijke voeten van de bruid even gemasseerd moeten worden, dan zorg je daar ook voor. Met een brede glimlach viel ik die avond in slaap. De prachtige bruiloft had me zo’n kick gegeven. Eindelijk wist ik wat ik wilde gaan doen!”

Twedding
“Datzelfde voorjaar begon ik voor mezelf. Ik had mijn stages en opleiding inmiddels afgerond, maar natuurlijk nog geen klanten. Via mijn Twitter-account plaatste ik een oproepje, waarin ik mezelf voorstelde als beginnend weddingplanner. Een gouden zet, want ik had zo drie nieuwe opdrachten!
Een van deze huwelijken haalde zelfs het landelijke nieuws. Het was de bruiloft van René en Jannetta, die op 20 oktober 2010 trouwden. Omdat René Jannetta via Twitter ten huwelijk had gevraagd en deze tweet heel veel reacties en retweets kreeg, pikten ook de media het op. Het huwelijk werd al snel ‘Twedding’ genoemd en bedrijven boden massaal hun diensten gratis aan. Zo ontstond bij René en Jannetta het idee om hun bruiloft volledig te laten sponsoren. En met succes, want echt alles werd kosteloos geregeld. Van de trouwjurk tot het pak van de bruidegom, alles was gratis. De hele dag was via een livestream op een speciale website te volgen en uiteraard werd iedereen die meewerkte genoemd. Ook ik werkte vrijwillig mee als weddingplanner. Ik vond het idee zo leuk. Met vijfhonderd gasten was het nogal een vuurdoop. Het was nog best een flinke uitdaging om alles zo goed mogelijk geregeld te krijgen, maar uiteindelijk was het een supertrouwfeest en had ik weer een heleboel goede, nieuwe ervaringen opgedaan.
Het was zo fijn om te merken dat ik nu de juiste baankeuze had gemaakt. Alles ging opeens van een leien dakje. Natuurlijk, het was hard werken en ik maakte lange dagen, maar het was ook heel mooi en dankbaar werk. De stellen waren heel erg blij met de bruiloften die ik voor ze regelde en raadden mij weer aan bij anderen. Na ongeveer een jaar ging het zo hard dat ik ook bruiloften in het buitenland mocht regelen. Samen met de bruidsparen en hun gasten kwam ik terecht op de mooiste plekken. Bali, Thailand, Sint Maarten… De eerste keer dat ik zoiets meemaakte, kneep ik wel even in mijn arm. Hoe geweldig was dit, dat ik zoiets mocht doen? Ook in Europa reisde ik veel met bruidsparen mee. Italië, Spanje en Frankrijk zijn populaire trouwbestemmingen en daar ben ik als weddingplanner dan ook al een of meerdere keren geweest om alles te regelen.”

Anderhalve meter
“Inmiddels doe ik dit werk al elf jaar en ik vind het nog steeds een groot feest. Eind 2019 organiseerde ik zelfs mijn honderdzeventigste bruiloft! Gemiddeld doe ik vijftien bruiloften per jaar. Ook voor 2020 had ik veel boekingen staan, maar toen kwam corona. Hoewel het grootste deel van Nederland, inclusief ikzelf, in maart nog dacht dat het allemaal wel zou meevallen, voelde ik na de tweede persconferentie van premier Rutte de bui al hangen. Trouwen mocht nog wel, maar dan met maximaal dertig personen. Ook werd niet veel later de horeca gesloten en moest iedereen zo veel mogelijk thuisblijven. Binnen no-time werden bijna al mijn trouwerijen afgezegd of verzet. Begrijpelijk natuurlijk, maar voor mij betekende dit wel een flinke dip in mijn omzet. Gelukkig kon ik terugvallen op financiële steun vanuit de overheid, maar het was best gek om opeens geen werk te hebben. Nu ben ik momenteel hoogzwanger, dus de gedwongen rust was niet helemaal verkeerd. Mijn vriend en ik verwachten een dochtertje en we kijken enorm uit naar haar komst.
Ondertussen zat ik natuurlijk ook niet stil. Zo richtte ik een denktank op met andere weddingplanners, fotografen en videografen, waarbij we samen nadachten over hoe we in de trouwbranche het best konden omgaan met deze crisis. Uiteindelijk leidde dit tot een mooi ‘inspiratiedocument’, waarin wordt bekeken hoe toekomstige bruidsparen alsnog, coronaproof, kunnen trouwen. Met een beetje creativiteit is er heel veel mogelijk. En gelukkig zijn de regels inmiddels ook weer wat versoepeld en kun je bijvoorbeeld weer een feest geven voor maximaal honderd mensen. Natuurlijk blijft de anderhalvemeterregel in stand, maar als je het goed aanpakt, merk je daar tijdens een bruiloft echt bijna niets meer van.”

Uniek liefdesverhaal
“Ik weet niet hoelang de coronamaatregelen nog zullen blijven gelden, maar ik heb goede hoop dat alles uiteindelijk weer een beetje wordt zoals het was. Nieuwe aanmeldingen heb ik nog maar weinig gekregen, maar dat vind ik ook wel logisch. Zolang er nog veel onzekerheid bestaat, stellen mensen hun bruiloft liever even uit. Gelukkig hebben de meeste bruidsparen die ik zou begeleiden hun dag kunnen verzetten naar volgend jaar. Eén bruiloft vindt waarschijnlijk nog steeds plaats in oktober. Ik weet zeker dat ze alsnog een geweldig feest zullen beleven. Vanwege mijn zwangerschap zal ik bruidsparen tot half oktober helaas niet zelf kunnen begeleiden. Ik ben erg blij dat een goede collega mijn werkzaamheden de komende maanden van me overneemt.
Overigens klopt het dat ik zelf nog niet getrouwd ben. Die vraag krijg ik vaak en sommige mensen zijn ook best verbaasd als ik vertel dat ik zelf nog ongehuwd ben. Helemaal omdat ons liefdesverhaal nogal uniek is. Na een ‘mislukte’ Tinder-date ontmoetten we elkaar namelijk anderhalf jaar later opnieuw tijdens een reis in Thailand en daar sloeg de vonk wél over. Inmiddels zijn we alweer vijf jaar erg gelukkig met elkaar en ooit zie ik ons nog wel trouwen. Natuurlijk heb ik al wat ideeën voor onze grote dag, maar voor nu is het nog niet de tijd. Eerst maar eens ons eerste kind op de wereld zetten en haar in onze armen sluiten. En wie weet… Misschien loopt ze over een paar jaar wel als bruidsmeisje voor ons uit naar het altaar!”

Tekst: Renée Brouwer