Hans zet zich in voor Free a Girl

Duizenden kinderen wereldwijd sterven in gruwelijke omstandigheden zonder ooit kind te zijn geweest. Stichting Free a Girl zet zich in om meisjes te bevrijden uit gedwongen prostitutie. Kinderen worden als slaaf gehouden in de seksindustrie en Free s Girl redt ze uit deze hel. Hans vertelt over zijn persoonlijke beweegredenen om juist voor dit doel te kiezen.

Sluit je ogen en stel je voor dat je in India bent. Via een steegje kom je in een pand, dat uit kleine hokjes bestaat. Daglicht is er niet. Elke ruimte is niet groter dan een matras. Smoezelig en vol vlekken. Op dat matras zit een meisje. Hooguit negen jaar zal ze zijn. Grote ogen vol angst kijken je aan en tegelijk zijn het ogen waaruit alle emotie verdwenen is. Ze is weggehaald bij haar familie en voelt zich eenzaam. Niemand weet waar ze is, niemand kan haar vinden. Maar tientallen keren per dag krijgt ze bezoek. Helaas van een onbekende man. Met maar één doel: seks. Eens per dag krijgt ze een bakje rijst. Beeld je nu eens in dat jíj dat meisje bent. Hulpeloos en alleen in die afgrijselijke omstandigheden. Misbruikt en als oud vuil achtergelaten, tot het volgende bezoek zich aandient.

Voltooid leven

Ik geef lezingen en onlangs nam ik mijn publiek mee in deze beleving. In een wereld die ver van ons af staat, maar waar alle hulp welkom is. Die in schril contrast staat met mijn leven. Mijn eigen voltooide leven. Ja, zo voelt dat echt. In mijn omgeving heb ik al een aantal dierbaren verloren. Soms op relatief jonge leeftijd. Dat zet je aan het denken. Wat nu als ik, net als mijn zwager, morgen zomaar niet meer wakker word? Als mijn leven klaar is? Niet dat ik het leven moe ben, integendeel, maar ik zou in ieder geval kunnen concluderen dat het prima was. Dat ik meer heb gekregen dan waar ik ooit op gerekend had.”

Het roer om

“Als jongen uit een volksbuurt was het in onze familie al heel wat dat ik mijn mavodiploma op zak had. Ik trouwde jong en werd vader. Nu heb ik drie volwassen kinderen: twee zoons en een dochter. En ik ben de trotse opa van een kleinzoon van zeven jaar oud. Werk was erg belangrijk voor me. Ik wilde vooral succes hebben en laten zien dat ik het altijd beter kon. Dat het me lukte om steeds meer te bereiken. Tot ik op een punt kwam waarop ik me afvroeg of dit wel het leven was dat ik wilde. Heel veel werken om nog meer geld te verdienen? Terwijl ik juist voor mezelf tot de slotsom was gekomen dat er belangrijkere zaken in het leven waren. Hoewel ik materieel gezien nog nooit zo’n goede baan had gehad, was ik feitelijk doodongelukkig. Ik wilde mijn tijd anders gaan besteden, iets doen wat voor mij echt zin had. En gezien mijn goede genen – mijn moeder is al 92 – had ik wellicht nog even te gaan.
Uiteindelijk heb ik in 2004 het roer omgegooid en sindsdien werk ik als zelfstandige. Als (bedrijfs)coach en trainer spreek ik onder andere zalen toe om alle neuzen binnen een organisatie dezelfde kant op te krijgen. Om mensen in beweging te brengen. Hoe maak jíj het verschil? Dat is iets waar ik iedereen kritisch naar laat kijken. En omdat ook ík het verschil wil maken, heb ik vanaf dag één besloten om elk jaar een deel van de winst te besteden aan goede doelen.”

Schokkende feiten

“Een paar jaar geleden heb ik de lijst met goede doelen teruggebracht tot drie organisaties. Stichting Proefdiervrij en Stichting Wakker Dier stonden meteen in mijn top drie. Weloverwogen ging ik op zoek naar mijn derde goede doel, dat hoe dan ook iets te maken moest hebben met vrijheid. Want dat is voor mij echt het állerbelangrijkste in het leven. Helaas is vrijheid niet voor iedereen vanzelfsprekend. Dáár wilde ik iets mee doen!
Slavernij vind ik de ergste vorm van vrijheidsberoving. Om niet alleen als iemands bezit te worden opgesloten, maar ook onder slechte omstandigheden gedwongen te worden tot bepaalde arbeid. Via een speurtocht op internet ben ik me er verder in gaan verdiepen. Steeds wanneer ik schrok en dacht dat het niet nóg erger kon, kwamen er weer andere schokkende feiten boven water. Op veel plekken in de wereld bestaat slavernij nog. Zelfs kinderen worden nog steeds gebruikt. In fabrieken, mijnen. Maar ook las ik over meisjes van zes, zeven jaar oud, die al in de prostitutie worden ingezet. Dezelfde leeftijd als mijn kleinkind. Jong, kwetsbaar en onwetend. Letterlijk gebruikt voor de commercie om tegemoet te komen aan sekstoeristen. Gruwelijk! Kinderen die worden opgesloten in kleine kamertjes, om vervolgens zo’n vijftien keer per dag verkracht te worden!
Veel informatie en afschuwelijke details verder, kwam ik uit bij stichting Free a Girl, een Nederlandse organisatie die slachtoffers opspoort en bevrijdt. De meisjes, die in gevangenschap zijn opgegroeid tot pubers zonder enige scholing, krijgen ook hulp bij het opbouwen van een toekomst. Natuurlijk zijn ze enorm beschadigd en is er een lange weg te gaan, maar er zijn voorbeelden van meisjes die echt herstellen en zelfs worden opgeleid tot jurist.”

In de kooi

“Ik nam contact op met deze stichting en het klikte meteen. Of ik ook een dagje vast wilde gaan zitten? Daarmee doelden ze op hun jaarlijkse actie Lock me up, waarmee ze aandacht vragen voor hun activiteiten. Dus zo zat ik een jaar geleden een dag lang in Amsterdam gevangen in een soort kooi. Tussen een terras en diverse tramhaltes, op een goed zichtbaar en druk punt. Ik werd door veel mensen genegeerd, wat me ontzettend verbaasde. Een bevestiging dat velen zich afsluiten voor de ellende in de wereld. Enerzijds ook gezond, want we kunnen niet al het wereldleed op onze schouders nemen. Toch was het confronterend dat slechts een enkeling mij een blik waardig gunde en het gesprek met me aanging.
Fysiek stelt zo’n dag niets voor, maar geestelijk doet het veel met je. Er zijn momenten geweest waarop ik me echt eenzaam heb gevoeld. Er was blijdschap als ik met iemand contact kreeg. En er was ook tijd voor bezinning. De laatste twee uur had ik het ijskoud en heb ik als een zwerver opgerold in een deken op de grond gelegen. Wachtend tot mijn tijd erop zat en de deur openging. Want, in tegenstelling tot de meisjes waarvoor we deze actie op touw zetten, wist ik dat ik die avond ongeschonden en als een vrij man weer naar huis kon.

Lees ook: Claudia liet zich opsluiten voor Free a Girl

Ik schaam me diep voor mijn soortgenoten, vaak mannen van mijn leeftijd, die als sekstoerist afreizen en deze zieke praktijken in stand houden. De grootste groep kindermisbruikers komt uit Amerika. En, schrik niet, volgens Terre des Hommes stond Nederland in 2018 in de top drie van kindersekstoerisme in Cambodja.
Vanaf dit jaar zet ik me als regioambassadeur Breda in voor Lock me up. Op verschillende plekken in de stad komen hokken te staan, die zeven dagen lang gevuld zullen zijn met deelnemers die schreeuwen om aandacht voor Free a Girl. Vrouwen, maar ook mannen, die zijn geraakt door het lot van die meisjes. Wij vinden het heel normaal dat we in vrijheid leven. Toch is vrijheid voor sommige mensen in de wereld een luxe en dat zou het niet moeten zijn. Denk daar maar eens over na.”

Wil jij ook iets doen voor Free a Girl? Op de website kun je verschillende manieren vinden om te helpen. Neem eens een kijkje!